Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Προετοιμάζουν νέο γύρο κινητοποιήσεων

Ξεκινούν με πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο και τον Οκτώβρη προγραμματίζουν συνεδρίαση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων
Τα τρακτέρ από το Μπλόκο της Νίκαιας κατευθύνονται
προς την Αθήνα, τη μέρα του πανελλαδικού
συλλαλητηρίου, στις 12 Φλεβάρη 2016
Για νέο κύκλο κινητοποιήσεων προετοιμάζεται το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που κλιμακώνονται από την κυβέρνηση και την ΕΕ, με βασικό «μοχλό» εφαρμογής αυτής της πολιτικής το 3ο μνημόνιο και την ΚΑΠ. Την περίοδο αυτή, γίνονται συσκέψεις των Αγροτικών Συλλόγων, των Συντονιστικών Επιτροπών και των Επιτροπών των Μπλόκων σε διάφορες περιοχές, όπου καταρτίζεται τοπικό πρόγραμμα δράσης, ενημέρωσης και κινητοποίησης των αγροτοκτηνοτρόφων.
Η παραπέρα οργάνωση και ο συντονισμός της πάλης θα συζητηθεί και θα ληφθούν αποφάσεις στη σύσκεψη της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων που έχει προγραμματιστεί για τον ερχόμενο Οκτώβρη στη Λάρισα. Τα μέτρα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι, χωρίς να έχει συμπληρωθεί ούτε ένας χρόνος από τις μεγάλες κινητοποιήσεις τους τον περασμένο χειμώνα, καταγράφει στο σημερινό δημοσίευμα ο «Ριζοσπάστης».
1. Αφαίμαξη με τις ασφαλιστικές εισφορές
Με τον ασφαλιστικό νόμο της κυβέρνησης, οι ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ έχουν ήδη αυξηθεί κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες από το δεύτερο εξάμηνο του 2015 και θα συνεχίσουν να αυξάνονται αλματωδώς από το 2017, ώστε το 2022 οι εισφορές για την Ασφάλιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Αγροτική Εστία να φτάσουν στο 27,20% του αγροτικού εισοδήματος.
Μάλιστα, η κυβέρνηση «έκανε πίσω» ακόμα και από την απόφαση που η ίδια πήρε κάτω από την πίεση των τελευταίων κινητοποιήσεων, να είναι σταδιακές οι αυξήσεις στις εισφορές των αγροτοκτηνοτρόφων για την Υγεία. Ετσι, από τις αρχές του επόμενου χρόνου, το ποσοστό της εισφοράς θα εκτιναχθεί μονομιάς στο 6,95%.
Με δεδομένο ότι πάνω από το 50% των μικρομεσαίων αγροτών αδυνατούν να πληρώσουν τις τωρινές εισφορές στον ΟΓΑ, γίνεται φανερό ότι κι άλλες πολλές χιλιάδες αγρότες θα κινδυνέψουν να μείνουν χωρίς σύνταξη και δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο άμεσο μέλλον. Αυτό, όμως, καθόλου δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση και τους «θεσμούς», οι οποίοι απειλούν από πάνω τους αγροτοκτηνοτρόφους με κατασχέσεις σπιτιών και χωραφιών, προκειμένου να τους εξαναγκάσουν να πληρώσουν τα χρέη στον ΟΓΑ.
2. Φορολογική επιδρομή
Γα το εισόδημα του 2015 οι αγρότες πληρώνουν, φέτος, φόρο από το πρώτο ευρώ, με συντελεστή 13%. Από του χρόνου, ναι μεν θα ισχύει και για τους αγρότες αφορολόγητο όριο εισοδήματος - το πέτυχαν με το σκληρό αγώνα τους στα μπλόκα, τον περασμένο χειμώνα - όμως είναι χαμηλό, καθώς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν δέχτηκε το αίτημα για αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 για κάθε παιδί, αλλά κουτσούρεψε κι αυτό που ίσχυε για τους εργατοϋπαλλήλους και τους συνταξιούχους (από 9.500 ευρώ που ήταν, το κατέβασε στις 8.670 ευρώ). Οσοι αγρότες ξεπερνούν το αφορολόγητο, θα πληρώνουν φόρο με συντελεστή 20%, που θα αυξηθεί σταδιακά και θα φτάσει στο 26%.
3."Δρεπάνια" ξεκληρίσματος
Βασικό «εργαλείο» για το άγριο και μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών αναδεικνύεται ο διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη». Χιλιάδες μικροκαλλιεργητές και μικροεισοδηματίες, που επειδή το αγροτικό τους εισόδημα είναι πολύ μικρό και δεν μπορούν να ζήσουν μ' αυτό τις οικογένειές τους, αναγκάζονται να κάνουν κι άλλες δουλειές, αποκλείονται από τις επιδοτήσεις/ ενισχύσεις κι όλα τα άλλα υποβοηθητικά για τους αγρότες μέτρα, με αποτέλεσμα ν' αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την αγροτική απασχόληση.
Επιδοτήσεις/ ενισχύσεις κόβονται διαρκώς, με τελευταία θύματα όσους καλλιεργούν μέχρι πέντε στρέμματα ή δικαιούνται μέχρι 250 ευρώ επιδότηση, τους κτηνοτρόφους ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, από τους οποίους κόβονται οι συνδεδεμένες, επειδή τα ντόπιων φυλών ελευθέρας βοσκής πρόβατα δεν μπορούν να πιάσουν το όριο παραγωγής που τίθεται από την ΕΕ στα 120 κιλά γάλα ετησίως από το καθένα κ.ά.
Σαν κοφτερό «δρεπάνι» ξεκληρίσματος θα λειτουργήσει και η πρόβλεψη του ασφαλιστικού νόμου για περικοπή κατά 60% της σύνταξης όσων συνταξιούχων εξακολουθούν να δουλεύουν. Κοντά στους 300.000 συνταξιούχοι του ΟΓΑ κι άλλων Ταμείων, που διαθέτουν δικαιώματα αγροτικής εκμετάλλευσης, θα αναγκαστούν είτε να δεχτούν το σφαγιασμό της σύνταξής τους, είτε να παραδώσουν τα δικαιώματα και να φύγουν από την αγροτική παραγωγή.
Αυτή η «μαζική φυγή», εκτός των άλλων, ενδεχόμενα να επηρεάσει και το σύνολο των ενισχύσεων που δίνονται από την ΕΕ στη χώρα μας, αφού αυτές υπολογίζονται με βάση τον αριθμό των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Αλλωστε, γενικότερα με τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ, οι επιδοτήσεις/ ενισχύσεις πετσοκόβονται και μέχρι τέλους του 2019 οι περικοπές θ' αγγίξουν συνολικά το 60%.
4. Δεν αποζημιώνει ο ΕΛΓΑ
Πολύ μεγάλο πρόβλημα για τους αγρότες είναι η συστηματική άρνηση του ΕΛΓΑ - με κυβερνητική εντολή - να αναγνωρίσει τις ζημιές στην παραγωγή και στο αγροτικό κεφάλαιο από τις κακές καιρικές συνθήκες και τις αρρώστιες και να προχωρήσει σε δίκαιες αποζημιώσεις των πληγέντων παραγωγών. Επικαλούμενοι τον αναχρονιστικό κανονισμό του Οργανισμού και τα δημοσιονομικά προβλήματα του κράτους, κυβέρνηση και ΕΛΓΑ αρνούνται πεισματικά την παραμικρή αποζημίωση σε χιλιάδες αγρότες που έχουν υποστεί πολύ μεγάλες ζημιές, π.χ. οι δενδροκαλλιεργητές που επλήγησαν από τον παγετό του περασμένου Μάρτη.
Αλλά και για τους πληγέντες από τις πρόσφατες μεγάλες πλημμύρες και τις πυρκαγιές, οι αποζημιώσεις που θα δοθούν - αν τελικά δοθούν - θα είναι ψίχουλα. Κι όλα αυτά όταν ο αγρότης πληρώνει βαρύ χαράτσι στον ΕΛΓΑ για την ασφάλιση της παραγωγής του, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι για να κάνει δήλωση ζημιάς, υποχρεούται να πληρώσει κι άλλο χαράτσι, ένα ευρώ για κάθε στρέμμα, ή δύο ευρώ για κάθε ζώο.
5. Δεν πληρώνουν οι έμποροι
Οι τιμές παραγωγού για το σύνολο σχεδόν των αγροτικών προϊόντων είναι και φέτος πολύ χαμηλές. Οι αγρότες καλούνται να πουλήσουν το στάρι στα 15 λεπτά το κιλό, το καλαμπόκι στα 18 λεπτά, το τριφύλλι στα 16 λεπτά, το βαμβάκι αναμένεται να κινηθεί στα 45 - 50 λεπτά, τα μήλα στα 35 λεπτά κ.ο.κ. Ομως, μ' αυτές τις τιμές που τις κανονίζει η «ελεύθερη» αγορά, όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν κάποιο κέρδος, αλλά «μπαίνουν και μέσα».
Μάλιστα, οι έμποροι - αλλά και οι συνεταιρισμοί που λειτουργούν με τα ίδια ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια - πατώντας στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν θεσμοθετημένες κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για επιβίωση και συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας, εκβιάζουν τους αγρότες να τους διαθέσουν τα προϊόντα τους σε «ανοιχτές τιμές», ώστε να μπορούν να τους πληρώνουν όσο και όποτε θέλουν.
Από την άλλη, πολλοί έμποροι δεν έχουν πληρώσει τους αγρότες για τη σοδειά που τους παρέδωσαν τα προηγούμενα χρόνια. Η κλοπή που υφίστανται από τους έμπορους, συμπληρώνεται από την απληρωσιά του κράτους και της ΕΕ, που καθυστερούν ακόμα και χρόνια να καταβάλουν εξισωτικές και άλλες επιδοτήσεις, επιστροφές ΦΠΑ και πετρελαίου, πληρωμές για τη συμμετοχή σε προγράμματα νέων αγροτών, βιολογικών καλλιεργειών, νιτρορύπανσης, σχεδίων βελτίωσης και κατάρτισης κ.ά.
6. Στα ύψη το κόστος της παραγωγής
Η κερδοσκοπική ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων, που πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα, ζωοτροφές κ.λπ.), αλλά και η πολιτική υψηλού ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια (ανέβηκε στο 24%), σε συνδυασμό με τη μεγάλη ακρίβεια στα αγροτικά καύσιμα και στο αρδευτικό νερό, με κρατική ευθύνη, έχουν εκτοξεύσει στα ύψη το κόστος της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής.
Το αγροτικό πετρέλαιο και το αγροτικό ρεύμα καταργήθηκαν με την ψήφιση στη Βουλή των προαπαιτούμενων για το τρίτο μνημόνιο, ενώ, πρόσφατα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επέβαλλε ένα ακόμα χαράτσι, που ανεβάζει κι άλλο το κόστος παραγωγής, το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος» στους λογαριασμούς για το νερό άρδευσης και ύδρευσης.
7. Πρόσθετο βαρύ χαράτσωμα
Στα τέλη του μήνα που διανύουμε, οι αγρότες καλούνται ν' αρχίσουν να πληρώνουν τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ για το σπίτι, το οικόπεδο στο χωριό - για το οικόπεδο θα είναι αυξημένος - τους αχυρώνες, τους στάβλους και τα χωράφια. Ο βαρύς αυτός και άδικος φόρος, που ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε τάχα πως θα καταργηθεί, θα μεγαλώσει κι άλλο από του χρόνου για τους αγρότες, αφού θ' αυξηθεί το χαράτσι για τα χωράφια. Ειδικό πρόσθετο φόρο για το κρασί και για το τσίπουρο πληρώνουν και οι αμπελουργοί. Τα χαράτσια δεν έχουν τελειωμό, καθώς οι αγροτοκτηνοτρόφοι θα πρέπει να πληρώσουν ακόμα για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τη λειτουργία των αρδευτικών γεωτρήσεων, τους ΓΟΕΒ και τους ΤΟΕΒ, για πιστοποίηση ψεκαστικών, αδειοδότηση κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κι άλλα πολλά.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Ορισμένες επισημάνσεις για τα "νέα" βιβλία Γλώσσας στα ΕΠΑΛ

...ή αλλιώς πώς εννοεί η κυβέρνηση την αναβάθμιση
Κ ατά τη φετινή σχολική χρονιά (2016 - 2017) στα ΕΠΑΛ - προφανώς και για να δείξει το υπουργείο τι εννοεί λέγοντας ότι τα ΕΠΑΛ «αναβαθμίζονται» - τα διακριτά μέχρι τώρα μαθήματα της νεοελληνικής γλώσσας και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίαςενοποιούνται κάτω από το γενικό τίτλο «νέα Ελληνικά» τόσο στην Α' Λυκείου όσο και στη Β' Λυκείου.
Κατ' επέκταση, αποσύρονται για τους μαθητές των ΕΠΑΛ τα διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία που χρησιμοποιούνταν για τη διδασκαλία των διαφορετικών και διακριτών μαθημάτων (νεοελληνική γλώσσα και νεοελληνική λογοτεχνία) δηλαδή τα βιβλία «Εκφραση - Εκθεση» τεύχος Α' και «Εκθεση - Εκφραση» Τεύχος Β' καθώς και τα βιβλία «κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας» τεύχος Α' και τεύχος Β'. Αντί γι' αυτά επανεισάγονται στις τάξεις Α' και Β' ΕΠΑΛ τα βιβλία που είχαν χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά το 2000 στα (τότε) ΤΕΕ, για τη διδασκαλία του ενοποιημένου μαθήματος (πλέον) «Νέα Ελληνικά».
Σημειώνουμε, ότι στα ΓΕΛ, ωστόσο, τα παραπάνω βιβλία (κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας και «Εκθεση - Εκφραση») παραμένουν. Τα βιβλία αυτά χρησιμοποιούνταν μέχρι σήμερα τόσο στα ΓΕΛ όσο και στα ΕΠΑΛ. Δηλαδή, η ενοποίηση του μαθήματος αφορά μόνο στα ΕΠΑΛ.
Τι σημαίνει αυτό;
Δεν θα υπάρχει πλέον ξεχωριστό βιβλίο για τη διδασκαλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Στην ουσία, το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας καταργείται ως ιδιαίτερο και ξεχωριστό γνωστικό αντικείμενο για τις τάξεις Α' και Β'.
Συγκεκριμένα: Τα βιβλία «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» τεύχος α' και β' είναι βιβλία 500 και 550 σελίδων, αντίστοιχα. Περιλαμβάνουν το ιστορικό πλαίσιο που γέννησε κάθε λογοτεχνικό ρεύμα, εκτενείς εισαγωγές για τα γνωρίσματα των λογοτεχνικών ρευμάτων/σχολών - αφηγηματικές τεχνικές/τρόπους, διάκριση των ειδών της λογοτεχνικής έκφρασης, εισαγωγή στο κάθε ξεχωριστό έργο, βιογραφικά στοιχεία, ερωτήσεις - εργασίες).
Στα «νέα βιβλία», τα λογοτεχνικά κείμενα και στα δύο μαζί (Α' και Β' Λυκείου), δεν ξεπερνούν τα 40 «ατάκτως ερριμμένα» πλάι σε άρθρα από τον Τύπο, οδηγίες χρήσης κ.λπ.
Η συγγραφική ομάδα, βέβαια, αυτή την υποβάθμιση - κατάργηση της λογοτεχνίας την ονομάζει «συνδιδασκαλία γλώσσας και λογοτεχνίας».
Τα επανεισαγόμενα, λοιπόν, βιβλία με τον γενικό τίτλο «Νέα Ελληνικά» (Α' και Β' ΕΠΑΛ) αποτελούν την επιτομή της «αναβάθμισης» (των ΕΠΑΛ; των μαθημάτων;) πλάι, βέβαια, στην περικοπή ωρών (π.χ. η Ιστορία έχει απομείνει, από τις συνεχείς αναβαθμίσεις, 1 ώρα στην Α' Λυκείου), την υποστελέχωση εργαστηρίων, τις ελλείψεις στις υλικοτεχνικές υποδομές κ.λπ.
Χωρίς, φυσικά, να υποστηρίζουμε το περιεχόμενο των προηγούμενων βιβλίων, έχει σημασία να σταθούμε σε ορισμένα προβλήματα που δημιουργούνται, που αφορούν όχι μόνο στη «λογοτεχνική παιδεία» των μαθητών των ΕΠΑΛ, αλλά την ίδια τη γλωσσική τους συγκρότηση, τον τρόπο που μαθαίνουν να οργανώνουν τη γλώσσα και τη σκέψη τους.
Ειδικότερα:
1. Τα βιβλία αυτά δεν είναι αυτόνομα, όπως και οι ίδιοι οι συγγραφείς ομολογούν. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτά που αποσύρθηκαν. Γιατί, λοιπόν, αποσύρθηκαν από τους μαθητές των ΕΠΑΛ που τα χρειάζονται περισσότερο (ελάχιστα παιδιά των ΕΠΑΛ έχουν την οποιαδήποτε εξωσχολική βοήθεια). Τι θα κάνουμε; Θα βγάζουμε φωτοτυπίες; Και πού; Και με τι;
Μήπως έτσι κι αλλιώς τα παιδιά των ΕΠΑΛ, που τα περιμένει η μαθητεία, δεν πρέπει να μάθουν και πολλά - πολλά; Αυτή είναι η «ισότητα των ευκαιριών» για την οποία μιλά υποκριτικά η κυβέρνηση;
2. Υπάρχει ασυνέχεια ανάμεσα στα «νέα» βιβλία Α' και Β' Λυκείου και στο βιβλίο «Εκφραση - Εκθεση» για την Γ' Λυκείου που παραμένει στα ΕΠΑΛ. Μήπως, τελικά, θα οδηγηθούμε και σε νέα απόσυρση βιβλίων στη Γ' Λυκείου, για να «ομαλοποιηθεί» η κατάσταση, στα μέτρα της κυβέρνησης;
3. Τα γλωσσικά φαινόμενα δεν μπορούν να διδαχθούν επαρκώς από το ίδιο το βιβλίο. Το βιβλίο στις περισσότερες περιπτώσεις κάνει μια απλή αναφορά.
Για παράδειγμα, στη σελίδα 37 στα «Νέα ελληνικά» Α' ΕΠΑΛ ζητείται οργάνωση κειμένου - διαγράμματος, χωρίς κανένα υπόδειγμα.
Λείπει η θεωρία με συνοχή και συνέχεια, οι πρακτικές ασκήσεις, τα παραδείγματα.
Η ύλη δεν είναι ούτε σωστά δομημένη, ούτε δοσμένη μεθοδολογικά. Είναι στην κυριολεξία «πλίνθοι και λίθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα».
Για παράδειγμα, στα «Νέα Ελληνικά» της Α' ΕΠΑΛ (στη σελ. 44, άσκηση Γ. «ερμηνεία κειμένου»), ζητείται να βρεθούν επιχειρήματα, όταν η ελάχιστη αναφορά στο τι είναι το επιχείρημα γίνεται στη 2η ενότητα του βιβλίου σελ. 82, δηλαδή αργότερα...
Απ' ό,τι φαίνεται, η ουσιαστική γνώση και καλλιέργεια της γλώσσας για τους μαθητές των ΕΠΑΛ είναι «ψιλά γράμματα» για την κυβέρνηση.

Κίτσα ΜΑΜΙΤΣΙ
Φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της Δ' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

42ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - "ΟΔΗΓΗΤΗ": Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα

Φίλες και Φίλοι Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" αφήνει κάθε χρόνο το στίγμα του. Με τις εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και φυσικά με τις εκδηλώσεις του εδώ, στο Πάρκο "Αντώνης Τρίτσης".
Κι αν κάποιοι ψάχνουν να βρουν απάντηση στο γιατί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ αντέχει, ενώ όλες οι αντίστοιχες πρωτοβουλίες άλλων νεολαιών ξέφτισαν με το χρόνο, η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το περιεχόμενο του Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή".
Κάθε χρόνο χιλιάδες νέοι και νέες συναντιούνται, ψυχαγωγούνται, συζητάνε για τις αγωνίες τους και τα όνειρά τους.
Με τη συμβολή καταξιωμένων καλλιτεχνών από όλα τα είδη της Τέχνης, με την ανάδειξη της ερασιτεχνικής δημιουργίας, με τη γνωριμία με τον εργατικό - λαϊκό πολιτισμό και το έργο μεγάλων κομμουνιστών και προοδευτικών δημιουργών που έχουμε χρέος να μεταδοθούν στις νέες γενιές.
Ταυτόχρονα χιλιάδες νέοι και νέες, μαθητές, σπουδαστές, νέοι εργαζόμενοι κι άνεργοι έρχονται σε επαφή με την Ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος.
Βρίσκουν τα ίχνη της προηγούμενης γενιάς αγωνιστών, εμπνέονται, αποφασίζουν να πάρουν θέση στον οργανωμένο αγώνα, παίρνουν τη σκυτάλη για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας, για τους "σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν".
Πολύ περισσότερο φέτος, που μπροστά και στον εορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ, χιλιάδες νέοι και νέες μέσα από τις εκδηλώσεις της ΚΝΕ ήρθαν σε μία πρώτη -για πολλούς- επαφή με την ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που φέτος γιορτάζουμε τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του.
Αυτό δεν είναι κάποια εμμονή του ΚΚΕ, ένα "κόλλημα" στο παρελθόν, όπως λένε διάφοροι.
Η ιστορία του ΚΚΕ, τα συμπεράσματα που απορρέουν από αυτήν για τη στρατηγική του Κόμματος είναι όπλα στο σημερινό, σύνθετο και απαιτητικό αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Στη μεγάλη υπόθεση του αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Η ιστορία των αγώνων του λαού μας δεν είναι για τα μουσεία Ιστορίας, ούτε μία γενική αναφορά σε ένα ηρωικό παρελθόν.
Στόχος είναι το Κόμμα, η ΚΝΕ, μέσα από τη μελέτη της Ιστορίας να γινόμαστε ικανότεροι στον αγώνα, να διδασκόμαστε από τις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης, αλλά και από τα λάθη, από τις ανηφόρες, αλλά και τις δύσκολες στιγμές του αγώνα.
Να αντλούμε νέες δυνάμεις για τη δικαίωση και ολοκλήρωση αυτής της μεγάλης αγωνιστικής πορείας.
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ μελετάει την ιστορία του με αντικειμενικά κριτήρια και όχι ωραιοποιήσεις είναι απόδειξη ότι το ΚΚΕ είναι φτιαγμένο από "άλλο μέταλλο".
Επιβεβαιώνουμε και με αυτόν τον τρόπο ότι ο σκοπός του αγώνα μας πάει πολύ μακριά, όσο και οι ελπίδες μας!
Το Φεστιβάλ κάθε χρόνο με τις εκδηλώσεις του σε όλη την Ελλάδα είναι η συνάντηση χιλιάδων νέων με το ΚΚΕ και τις θέσεις του, που εδώ μπορούν να τις γνωρίσουν από πρώτο χέρι και όχι από όσα λένε όσοι τις πολεμάνε.
Εδώ, στο Φεστιβάλ, αλλά και σε όλη τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, διαμορφώνονται αγωνιστικές αξίες και ιδανικά, σε ρήξη με τις αξίες που καλλιεργούν οι εκμεταλλευτές και το σάπιο σύστημά τους.
Η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η θέληση για γνώση, η αγάπη και η έγνοια για τους ανθρώπους του μόχθου, η τόλμη, η αντοχή στις δυσκολίες, η μαχητικότητα, η συλλογικότητα.
Αυτές οι αξίες ορθώνονται απέναντι στο "ο θάνατός σου η ζωή μου" που καλλιεργείται στη νεολαία είτε στους χώρους μόρφωσης, είτε στους χώρους δουλειάς.
Κι αυτές οι αξίες, οι "αρετές" κατακτιούνται και διαμορφώνονται μέσα στον ασταμάτητο αγώνα, στην προσπάθεια για να σηκώσει ανάστημα ο λαός και η νεολαία.
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ αναβαθμίζεται και αγκαλιάζει περισσότερες πλευρές της ζωής της νεολαίας, γιατί το οξυγόνο του είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, οι θέσεις της ΚΝΕ.
Στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ κάθε νέος και νέα με εργατική - λαϊκή καταγωγή μπορεί να βρει αποκούμπι, αλλά και απαντήσεις στα ερωτήματα που έχει, στους προβληματισμούς και τις αγωνίες του για το μέλλον.
Ιδιαίτερα στη νεολαία, που τη θέλουν στη γωνία, στην απογοήτευση, μπορούμε σήμερα να δείξουμε με περισσότερα επιχειρήματα και αποδείξεις ότι ο λαός, οι νέοι και οι νέες δεν έχουν πει την τελευταία λέξη.
Δεν έχουν δοκιμάσει ακόμα την τεράστια δύναμή τους, που βρίσκεται στην ένταση του αγώνα, στην ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία, αλλά και τα στηρίγματά τους ανεξάρτητα από τη μάσκα που φοράνε.
Η νεολαία έχει πλέον και η ίδια περισσότερη, άμεση πείρα.
Δοκιμάστηκαν όλων των ειδών οι κυβερνήσεις, δοκιμάστηκαν στην πράξη οι εύκολες "δήθεν" λύσεις, όπως τις περιέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πείρα μπορεί να γίνει δύναμη αν συναντηθεί με τον οργανωμένο αγώνα, αν συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Η αστική τάξη, τα επιτελεία της ξέρουν καλά ότι έχουν δημιουργήσει μία γενιά που ζει με χειρότερους όρους από τη γενιά των γονιών της.
Κι αυτό μπορεί να είναι σπίθα που θα οδηγήσει σε αγώνες. Γι’ αυτό παίρνουν μέτρα, για να μην εκφραστεί σε αποφασιστική συμμετοχή της νεολαίας στον αγώνα και ιδιαίτερα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.
Γι’ αυτό καλλιεργούν ότι "τίποτα δεν γίνεται", ενώ η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται πολλά περισσότερα σήμερα για να έρθουν αποτελέσματα.
Γι’ αυτό καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες, όπως προεκλογικά με το ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα πλασάρονται ξανά οι ίδιες, με άλλο μανδύα από διάφορες δυνάμεις που μιλάνε στο όνομα της "αριστεράς".
Την ίδια στιγμή επιδιώκουν να αποσπάσουν από τη νεολαία την ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική τους. Με τα ίδια επιχειρήματα που το επιχειρούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τα ίδια το προσπαθεί και η σημερινή.
Γι’ αυτό ποντάρουν ακόμα και σε απίθανους μέχρι γελοιότητας τύπους, θέλοντας η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια να διοχετευτεί σε τέτοιους γραφικούς τύπους ακόμα και κοινούς διεθνείς απατεώνες, όπως βλέπουμε τελευταία.
Η αστική τάξη δεν διστάζει να αξιοποιεί τις εγκληματικές φασιστικές οργανώσεις, όπως τη Χρυσή Αυγή, καλλιεργώντας το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό, το μίσος για τα θύματα των πολέμων, το μίσος για το εργατικό κίνημα.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Με το ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση!
Να ορθώσουμε εμπόδια σε νέα και παλιά αντιλαϊκά μετρά, να διεκδικήσουμε αποκατάσταση των απωλειών.
Να παλέψουμε για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας και του λαού.
Γιατί κόντρα στη ζωή-λάστιχο, στην περιπλάνηση από την ανεργία στη μιζέρια και την κακοπληρωμένη δουλειά, που γενικεύεται ειδικά στη νεολαία, υπάρχει άλλος δρόμος.
Μπορεί σήμερα η νεολαία και ο εργαζόμενος λαός να ζήσουν όπως τους αξίζει στον 21ο αιώνα. Υπάρχουν οι δυνατότητες γι’ αυτό.
Η τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού και των παιδιών του, για να εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία.
Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας. Να εξαφανιστεί οριστικά η σαπίλα μέσα στην οποία ζούμε.
Έτσι εξασφαλίζεται η προγραμματισμένη ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας με κριτήριο, όχι το κέρδος των λίγων όπως σήμερα, αλλά την ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών.
Εδώ, στο δρόμο της ανατροπής υπάρχει διέξοδος για τη νεολαία!
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του με τους ΑΝΕΛ, επέλεξε -όπως είπε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας- να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και επιλέχτηκε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης των δεσμεύσεων των μνημονίων, των επιταγών του κεφαλαίου, των κατευθύνσεων της ΕΕ, των αποφάσεων του ΝΑΤΟ.
Με δυο λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχτηκε να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου και της ΕΕ, γιατί σε αυτή τουλάχιστον τη φάση κατέχει καλύτερα από τις παραδοσιακές αστικές πολιτικές δυνάμεις, την τέχνη της εξαπάτησης και χειραγώγησης του λαού.
Γιατί πάνω από όλα είναι ικανός στο να αδρανοποιεί, να ακινητοποιεί το ριζοσπαστισμό, να καλλιεργεί τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια σε λαϊκό κόσμο, ο οποίος στήριξε ελπίδες και προσδοκίες στο ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκε, διαψεύστηκε και σήμερα είναι ακόμη σε αμηχανία.
Γιατί μπορεί η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης να μην επιτρέπει διαφοροποιήσεις στο πεδίο της πολιτικής που ασκούν οι διάφορες κυβερνήσεις, να μην επιτρέπει στο επίπεδο της οικονομίας παρεκκλίσεις από την πιστή εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και μέτρων από κάθε κυβέρνηση, όμως στο πεδίο των συνθημάτων, της προπαγάνδας, του πλασαρίσματος αυτής της πολιτικής, υπάρχουν περιθώρια ελιγμών.
Και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, ακόμη, και μεγαλύτερη ευελιξία και μεγαλύτερη μαστοριά από τα άλλα αστικά κόμματα, αξιοποιώντας και την οπορτουνιστική φυσιογνωμία του, και την ιδιότητα του "πρώην κομμουνιστή", που ακόμα και σήμερα εξαργυρώνουν αρκετά από τα στελέχη του.
Ποιος άλλος θα μπορούσε να φέρει το τρίτο μνημόνιο;
Ποιος άλλος θα μπορούσε να εγκαταστήσει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές, να παρακαλά για την ίδρυση νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Κάρπαθο;
Ποιος θα μπορούσε καλύτερα να διαφημίζει τη βάση της Σούδας στους Αμερικάνους ως την πλέον κατάλληλη για τις επεμβάσεις τους στην περιοχή;
Ποιος άλλος θα μπορούσε να βάλει οριστική ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση;
Ποιος άλλος θα είχε το θράσος να βγάζει τρελούς τους χιλιάδες συνταξιούχους και να τους λέει ότι δεν βλέπουν καλά τι μπαίνει πλέον στην τσέπη τους, ισχυριζόμενοι οι κυβερνώντες ότι δεν μείωσαν τις συντάξεις τους, δεν πετσόκοψαν τα επιδόματά τους;
Ποιος άλλος θα μπορούσε να βαφτίζει τις ιδιωτικοποιήσεις, "αξιοποιήσεις με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον";
Η πολιτική εξαπάτηση καλά κρατεί και συνεχίζει ακάθεκτη από τους εγκάθετους του κεφαλαίου, των γερακιών του κουαρτέτου, αλλά εκλεγμένους δυστυχώς από τον "πάντα ευκολόπιστο" και "πάντα προδομένο" λαό…
Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την ΕΕ για τις πολιτικές λιτότητας, για να γίνει αρεστός και σε ένα πιο ριζοσπαστικό ακροατήριο που αμφισβητεί αυτή την καπιταλιστική ένωση, σπέρνει και νέες αυταπάτες, ότι μπορεί να διορθωθεί αυτή, αν σχηματιστεί μια συμμαχία του Νότου ή αν αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων, στις οποίες -βέβαια- μέσα βάζει και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις του Ολάντ, του Ρέντσι και των άλλων.
Βεβαίως, όταν ο Τσίπρας και οι ευρωπαίοι φίλοι του μιλάνε για τέλος της λιτότητας, δεν εννοούν αποκατάσταση των μισθών, των συντάξεων, άλλων δικαιωμάτων, αλλά περισσότερο κρατικό χρήμα στα μονοπώλια για τις δικές τους επενδύσεις.
Την ίδια ώρα που καταγγέλλει την ΕΕ για απανθρωπιά απέναντι στους πρόσφυγες, συνεχίζει να στηρίζει τις συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας, που υπέγραψε και ο ίδιος, οι οποίες είναι η επιτομή αυτής της απανθρωπιάς, εγκλωβίζοντας χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους στη χώρα μας.
Την ίδια ώρα που καταγγέλλει την ολιγαρχία, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που δήθεν πολεμάει την κυβέρνηση, υλοποιεί μία προς μία τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, στο οποίο παρέχει και νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές, ζεστό χρήμα για τις επενδύσεις του.
Την ίδια ώρα που κάνει σημαία τα περί "εμβάθυνσης της δημοκρατίας" και σχεδιάζει να στήσει φιέστες για τη συνταγματική αναθεώρηση, ετοιμάζεται να βάλει χέρι στη συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα της απεργίας, να θεσμοθετήσει ακόμα και την ανταπεργία, το lock out- δώρο στην εργοδοσία.
Την ίδια ώρα που δίνει εγγυήσεις στο κεφάλαιο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, πουλάει στο λαό το παραμύθι της "δίκαιης ανάπτυξης", της "δίκαιης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου".
Και μέχρι τότε, λέει στο λαό να είναι "στο περίμενε" στις ουρές της ανεργίας, στα συσσίτια της φτώχειας, στις λίστες των ληξιπρόθεσμων της εφορίας, στα ποσοστά της μερικής απασχόλησης, της απλήρωτης δουλειάς με το καθεστώς γαλέρας που πρόσφατα κιόλα ανακάλυψε ο πρωθυπουργός.
Λέει στο λαό "περίμενε" μήπως και πέσει κανένα ψίχουλο από το τραπέζι των καπιταλιστικών κερδών.
Φίλες και Φίλοι
Αυτή την ευελιξία του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία δεν έχουν τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα, την αναγνωρίζει το κεφάλαιο, αλλά και τα επιτελεία της ΕΕ που συγχαίρουν την κυβέρνηση για τις "ικανότητές της", το "ρεαλισμό", τη "γρήγορη προσαρμογή" της.
Αυτή η ευελιξία όμως γίνεται επικίνδυνη για το λαό, γιατί ταυτόχρονα καλλιεργεί έναν σύγχρονο ραγιαδισμό ντυμένο με αριστερό -δήθεν- περιτύλιγμα, καλλιεργεί τις μειωμένες απαιτήσεις, το συμβιβασμό με τα ψίχουλα.
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, η μετεξέλιξή του σε καθαρά σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ήταν προδιαγεγραμμένη. Έτσι συμβαίνει με κάθε κόμμα που αποδέχεται τον καπιταλιστικό δρόμο και υπόσχεται ότι μπορεί να τον εξανθρωπίσει!
Μάλιστα ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα αριστεροσύνης και ριζοσπαστισμού προσαρμοσμένα κάθε φορά και στο ακροατήριο που έχει απέναντί του…
Πότε θυμάται ότι επέλεξε να είναι στην πρώτη γραμμή γιατί δεν είναι σχολιαστής των εξελίξεων, ότι έχει προορισμό την αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών, και πότε ειρωνεύεται όσους, όπως λέει, "φαντασιώνονται μια ιδεατή κοινωνία"!!!
Με άλλα λόγια κάθε φορά, λέει στο λαό, το ίδιο πράγμα:
Αφού ο συσχετισμός δεν αλλάζει εύκολα και αφού η ιδεατή κοινωνία που οραματίζεται το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να έρθει, προσαρμόσου στο σήμερα, υποτάξου στο σύστημα, στους εκμεταλλευτές, μη ζητάς πολλά.
Αυτή η λογική της "αναγκαίας προσαρμογής", όπως τη λένε, μπορεί να καθηλώνει δυνάμεις που σήμερα πρέπει να δράσουν, να βγουν στο προσκήνιο με γραμμή ρήξης και ανατροπής, για να αλλάξει πραγματικά ο συσχετισμός δύναμης.
Παραπέμπει, δηλαδή, έτσι στο άγνωστο μέλλον, στη δευτέρα παρουσία κάθε σκέψη ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Αυτή είναι η ουσία και ο ιστορικός ρόλος του οπορτουνισμού. Πάντα έδινε ανάσες στο καπιταλιστικό σύστημα σε κρίσιμες και δύσκολες στιγμές για το κεφάλαιο.
Μπορεί επιπλέον προσωρινά να δημιουργεί συγχύσεις, να καλλιεργεί και μια ψεύτικη εικόνα ότι δήθεν όλοι οι αριστεροί μεταξύ τους μοιάζουν, ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ περίπου μοιάζουν, θέλουν κι δύο την ανατροπή του σημερινού συστήματος, μόνο που το ΚΚΕ το θέλει εδώ και τώρα, που δεν γίνεται, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αργά και σταθερά και πάει λέγοντας…
"Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους", τους λέμε.
Δεν θα αργήσει να φτάσει η στιγμή που και όσοι και όσες ακόμα παραμυθιάζονται με κάτι τέτοια, θα του γυρίσουν μαζικά την πλάτη, θα τους πάρουν με τις πέτρες, στο κυνήγι.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και επιλέχτηκε να είναι στην πρώτη γραμμή για το γονάτισμα των εργαζομένων, για τη διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος.
Το ΚΚΕ βρίσκεται στην απέναντι όχθη, στην πρώτη γραμμή για την ανατροπή της σαπίλας του καπιταλισμού, στον αγώνα για τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Αυτό το ξέρουν καλά και όσα αστικά επιτελεία του κάνουν κριτική, είτε γιατί δεν είναι -λέει- τόσο αποφασιστικός στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, είτε γιατί έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα πιο παραδοσιακά αστικά κόμματα, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Με την κριτική τους στο ΣΥΡΙΖΑ, διάφορα ΜΜΕ και πασίγνωστα παπαγαλάκια, του πουλάν και εκδούλευση καλυμμένη, αφού σιγοντάρουν τη ΣΥΡΙΖΑίικη προπαγάνδα, φτάνοντας στο σημείο να τον παρουσιάζουν περίπου ως κομμουνιστική, φιλοσοβιετική δύναμη και αποδίδουν μάλιστα στην υποτιθέμενη κομμουνιστική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ τα δεινά της κυβερνητικής πολιτικής.
Έτσι νομίζουν ότι πετυχαίνουν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Ένα από αυτά είναι να κολλήσουν στο σοσιαλισμό τη ρετσινιά της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση.
Να ταυτίσουν στη συνείδηση της νεολαίας το σοσιαλισμό με τον ΕΝΦΙΑ, τα μνημόνια, τα αντιλαϊκά μέτρα. Να πάρουν τα σκάγια και το ΚΚΕ για τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι αφελείς.
Ξέρουν τι κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιον υπηρετεί, απλά ως καλά τσιράκια και αστοί νοικοκύρηδες πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν.
Επικαλούνται μάλιστα τα προβλήματα του λαού στη Βενεζουέλα.
Μόνο που στη Βενεζουέλα δεν χρεοκόπησε ο σοσιαλισμός, αλλά το γνωστό αφήγημα των οπορτουνιστών τύπου Τσίπρα - Λαφαζάνη - Κωνσταντοπούλου και σια, ότι δήθεν στο έδαφος του καπιταλισμού θα μπορούσαν να δαμάσουν τους σιδερένιους νόμους του συστήματος, να αποτρέψουν την καπιταλιστική κρίση, να συμβιβάσουν και τα κέρδη των λίγων και τις ανάγκες των πολλών.
Φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύεται με αυτήν την κριτική, καθώς παρουσιάζεται σαν κάτι άλλο από αυτό που είναι, δηλαδή ένα αστικό κόμμα που υπηρετεί την εξουσία του κεφαλαίου.
Και ο καβγάς με τη ΝΔ, γίνεται γι’ αυτό ακριβώς:
Για το ποιος θα ηγηθεί στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ταυτόχρονα τη χειραγώγηση του λαού. Η ΝΔ, όντας σε αμηχανία απ’ τη στήριξη εγχώριων και διεθνών κέντρων προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαφημίζει τη θέλησή της, ως πιο "γνήσιο παιδί" του κεφαλαίου, να υλοποιήσει μέχρι κεραίας τις αναδιαρθρώσεις που αυτό επιτάσσει.
Προβάλλει το δικό της αντιλαϊκό σχέδιο, όπου το "λιγότεροι φόροι", αφορούν βασικά το κεφάλαιο, ενώ το λιγότερες "κρατικές δαπάνες" τις ήδη κουρεμένες κρατικές παροχές για τις λαϊκές ανάγκες.
Αξιοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεπλυθεί από την προηγούμενη κυβερνητική θητεία της, να παρουσιάσει ως "αλήθεια" αυτό που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, τον κυνισμό των αντιλαϊκών μέτρων.
Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ μπορεί λοιπόν να αποτυπωθεί στο ερώτημα "διάλεξε από ποια τσέπη θα στα πάρω!"…
Γιατί πρόγραμμα και των δύο είναι το 3ο μνημόνιο, οι νέες ανατροπές στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, η στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας κι ανάκαμψης.
Από κοντά το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ που προσπαθούν να αναστηλώσουν, χωρίς επιτυχία προς το παρόν, το χρεοκοπημένο χώρο της κεντροαριστεράς, ιδιαίτερα τώρα που βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλάβει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ και γίνεται το αγαπημένο παιδί της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ από το ρόλο του "τρελού του χωριού", τώρα σε ρόλο "λαγού", πρόθυμου να βάλει πλάτη στο σύστημα και να στηρίξει όποιο αντιλαϊκό κυβερνητικό σχήμα χρειαστεί.
Οι ναζιστές εγκληματίες ελληνικής κοπής συνεχίζουν να το παίζουν μαντρόσκυλο του συστήματος, να χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο, να πρωτοστατούν σε πρωτόγονο αντικομμουνισμό.
Να τα πιάνουν από όπου βρουν για να μεγαλώνουν οι περιουσίες τους, οι ύποπτες και ποικίλες διασυνδέσεις τους με εξωελληνικά κέντρα και υπηρεσίες, με σκοτεινά κυκλώματα.
Μέσα στη Βουλή, η ΧΑ παίζει το θέατρο της αντισυστημικής δύναμης, την ίδια στιγμή που διεκδικεί περισσότερα προνόμια και φοροαπαλλαγές για τμήματα του κεφαλαίου και απέξω συνεχίζει να προμηθεύει την εργοδοσία με φτηνά εργατικά χέρια, λειτουργώντας ως δουλέμπορος.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Θέλουμε και από το βήμα του 42ου φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" να απευθυνθούμε σε όλους όσοι βλέπουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, που έχουν τη διάθεση να συγκρουστούν με τη μοιρολατρία και τις μειωμένες απαιτήσεις.
Τους λέμε ότι το μόνο κόμμα που μπορεί να σας εκφράσει είναι το ΚΚΕ, παρά ακόμα και κάποιες επιμέρους επιφυλάξεις σας.
Καλούμε ιδιαίτερα τον κόσμο που αισθάνεται ακόμα "αριστερός", που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες αριστερόστροφες δυνάμεις και σήμερα δυσανασχετεί, να κάνει το βήμα τώρα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. 
Δεν αλλάζει η κατάσταση μόνο με τη δυσφορία την οργή και τις δικαιολογίες γι' αυτή την κυβέρνηση.
Να βαδίσουμε τώρα όλοι μαζί.
Για να ζωντανέψει η ελπίδα, η αισιοδοξία μέσα στους αγώνες μέσα στο κίνημα.
Σας καλούμε να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να δράσουμε να παλέψουμε μαζί στους αγώνες για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.
Γιατί είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε.
Γιατί προβάλλει την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
Είναι ρεαλιστική, γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις.
Το ζητούμενο είναι να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για ν’ αλλάξει τελικά χέρια η εξουσία.
Να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός, στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.
Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ισότιμες οικονομικές σχέσεις με άλλα κράτη.
Για να μπορέσει ο λαός να ζήσει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του, με τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη κι η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της χώρας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Το 19ο Συνέδριο εφοδίασε το Κόμμα μας με νέο πρόγραμμα, επεξεργασμένη στρατηγική για το σοσιαλισμό, πρόγραμμα που δίνει απαντήσεις, κατευθύνσεις για την πρωτοπόρα δράση του Κόμματος ως "Κόμμα παντός καιρού", κάτω από όλες τις δυσκολίες, κάτω από όλες τις συνθήκες.
Σήμερα είμαστε πιο ικανοί, εξοπλισμένοι με το πρόγραμμα του Κόμματος, τα συμπεράσματα από τη μελέτη της ιστορίας του Κόμματός μας, την πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού να φωτίσουμε καλύτερα τα καθήκοντα που απορρέουν για το Κόμμα μας τα επόμενα χρόνια.
Χωρίς καμιά επανάπαυση, χωρίς καμιά αυτάρκεια και έλλειψη ανησυχίας, αλλά με την πείρα από την υλοποίηση των αποφάσεων του 19ου Συνεδρίου μπορούμε να θέσουμε τα επόμενα καθήκοντα για το Κόμμα μας, μπροστά στο 20ο Συνέδριο.
Στην πορεία προς το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ βάζουμε το στόχο της ολόπλευρης ισχυροποίησης του ΚΚΕ, για να ανταποκριθεί στο άμεσο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ανάπτυξης της κοινωνικής - λαϊκής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία.
Θέλουμε να εκτιμήσουμε τη δουλειά που κάναμε για την αφομοίωση του προγράμματος του Κόμματος, τις δυσκολίες που συναντήσαμε και εξακολουθούμε να συναντάμε.
Η αφομοίωση δεν αφορά μόνο στη συμφωνία για το χαρακτήρα της επανάστασης και της εξουσίας που στοχεύουμε, αλλά και τη γνώση σε βάθος των οικονομικών και πολιτικών κατευθύνσεων, των αντικειμενικών και υποκειμενικών προϋποθέσεων από τις οποίες θα εξαρτηθεί η κλιμάκωση του επαναστατικού αγώνα για την εργατική εξουσία.
Αφορά και στα διδάγματα από τη μελέτη της μέχρι τώρα ιστορίας του Κόμματός μας, αλλά και του διεθνούς ΚΚ. Μελέτη η οποία αποδεικνύει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη επαναστατικής στρατηγικής, η έλλειψη προγραμματικής και οργανωτικής ετοιμότητας των ΚΚ, σε επαναστατικές συνθήκες να κατευθύνουν τη λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.
Μελέτη της ιστορικής πείρας η οποία αποδεικνύει ότι κυριάρχησε η δήθεν διεμβόλιση της αστικής καπιταλιστικής εξουσίας μέσα από τα ίδια τα όργανα της αστικής εξουσίας σε συνεργασία και με τμήματα της αστικής τάξης. Και ενώ ΚΚ είχαν ως προγραμματικό στόχο το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, έβαζαν πάντα κι ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι για την ωρίμανση των δυνάμεων της επανάστασης.
Αυτή η στρατηγική είχε σαν αποτέλεσμα ΚΚ όταν στις χώρες τους διαμορφώθηκαν συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης που οδήγησε σε γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συνεχεία σε επαναστατική κατάσταση, να μην ανταποκριθούν στο επαναστατικό τους καθήκον.
Συνεπής πάλη με βάση το πρόγραμμά μας, δηλαδή το στόχο συγκέντρωσης, ωρίμανσης, οργάνωσης της εργατικής τάξης, ως ηγετικής κοινωνικής δύναμης της επαναστατικής διαδικασίας, σημαίνει ότι αυτή η πάλη διεξάγεται με αυτό το στόχο μέσα στην εργατική τάξη, στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και σε μη επαναστατικές συνθήκες όπως οι σημερινές.
Αυτός ο αγώνας διεξάγεται αυτοτελώς από το κόμμα και χωρίς το κόμμα κάθε φορά να υποκύπτει είτε σε πιέσεις οπορτουνιστικών και αστικών δυνάμεων είτε σε πιέσεις ακόμα και των ίδιων των εργατικών - λαϊκών μαζών για λύσεις εδώ και τώρα εντός του συστήματος, πάνω σε προβλήματα που γεννά το ίδιο το σύστημα.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει στη λογική "τώρα έχουμε κρίση", "τώρα έχουμε πόλεμο", "τώρα έχουμε πραξικόπημα", "τώρα έχουμε ένταση της κρατικής βίας και καταστολής", "τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φασισμό - ναζισμό", ζητήματα που η ιστορική πείρα τα έχει αναδείξει, να αποσπάται ο καθημερινός πολιτικός αγώνας από τον κύριο επαναστατικό αγώνα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 19ο Συνέδριο θέσαμε ορισμένα ζητήματα κομβικά για την προώθηση της στρατηγικής μας, για την προετοιμασία του κινήματος, ζητήματα τα οποία αναδείξαμε στην καθημερινή πάλη μέσα στο κίνημα, αλλά και στην πολιτική μας δράση στις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες που δώσαμε αυτά τα χρόνια.
Και επιμένουμε για παράδειγμα να αναδεικνύουμε ότι η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών που δεν βελτιώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, όπως δεν βελτιώνεται και δεν εξανθρωπίζεται ο ίδιος ο καπιταλισμός.
Η πάλη για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας που θα οδηγήσουν και σε αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι προς όφελος της εργατικής τάξης, του λαού και όχι τμημάτων του κεφαλαίου που επιδιώκουν την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ, το ευρώ, η ακόμα και την πρόσδεσή της σε άλλες συμμαχίες, όπως οι BRICS για τα δικά τους συμφέροντα.
Επιμένουμε να αναδεικνύουμε ότι κάθε κυβέρνηση στο έδαφος της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως κι αν ονομαστεί, θα είναι όργανό της.
Γι’ αυτό και το Κόμμα μας θα δώσει το παρών του στη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας που στο κέντρο της θα θέσει την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.
Επιμένουμε να αναδεικνύουμε ότι αστική δημοκρατία είναι η δημοκρατία για λίγους, είναι πραγματική δικτατορία του κεφαλαίου.
Επιμένουμε να αναδεικνύουμε ότι ο φασισμός - ναζισμός είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος και η οριστική αντιμετώπισή του βρίσκεται στην πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
Επιμένουμε να αναδεικνύουμε τον κίνδυνο γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, συμμετοχή ουσιαστικά της αστικής τάξης της χώρας μας που διεκδικεί μερίδιο στη μοιρασιά του πλούτου που είναι σε εξέλιξη.
Και σήμερα περισσότερο από πότε είναι επίκαιρο το σύνθημα "ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία να μη χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εκμεταλλευτών".
Φίλες και Φίλοι Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Σήμερα, βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση, σε δύο χρόνια, των 100 χρόνων του τιμημένου και ηρωικού Κόμματός μας, μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί στην προβολή της πολιτικής μας πρότασης, που απαντάει στη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες τους, αρκεί οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.
Αυτή η εξουσία, που θα στηρίζεται σε ένα λαό αποφασισμένο κι οργανωμένο, θα μπορεί να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των καπιταλιστικών χωρών, για να κάνει και επωφελείς συμφωνίες.
Και πάνω από όλα θα παρακινήσει κι άλλους λαούς, κινήματα να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Άλλωστε, η ιστορία έχει δείξει ότι όταν ένας λαός βαδίζει μπροστά, διεκδικεί την εξουσία, σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλοι λαοί -δεν θα είναι μόνος τους- που όχι μόνο θα δείξουν αλληλεγγύη, αλλά θα τον ακολουθήσουν.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί, ώστε να πρωτοστατούμε στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων, να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα, ώστε να ανταποκριθούμε στο σύνθετο και δύσκολο καθήκον να ανανεώνουμε και να διευρύνουμε τις δυνάμεις μας, κυρίως στις παραγωγικές ηλικίες, πρώτα απ’ όλα των εργατών και εργατριών των βιομηχανιών, των χωρών συγκέντρωσης μισθωτών, των νέων -εργαζόμενων και μη- από τις λαϊκές οικογένειες.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα να καθοδηγήσουμε την ΚΝΕ για να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της, να αναπτύξει δυνάμεις στους μαθητές και τις μαθήτριες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, στους μαθητές - σπουδαστές της επαγγελματικής τεχνικής εκπαίδευσης, στους φοιτητές της εργατικής - λαϊκής καταγωγής.
Για να μπορεί η ΚΝΕ να διαπαιδαγωγεί, να διαμορφώνει νέους κομμουνιστές, κομμουνίστριες, ικανά μέλη και στελέχη του Κόμματος, μαχητές και μαχήτριες της ταξικής πάλης σε διάφορες συνθήκες. Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα, ώστε οι κομμουνιστές αυτοαπασχολούμενοι να συνδέονται πιο ενεργά με τα πιο πρωτοπόρα αγωνιζόμενα τμήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις, των επαγγελματιών, βιοτεχνών και των βιοπαλαιστών αγροτών στην ύπαιθρο.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί με τη δύναμη των κομμουνιστικών ιδανικών μας και τη δυναμική της ταξικής πάλης για το σοσιαλισμό, να εμπνεύσουμε τους νέους καλλιτέχνες και επιστήμονες, αυτούς που νοιάζονται για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, όσους και όσες αντιστέκονται στον ατομισμό και τη σήψη του καπιταλισμού, όσους έχουν ανοιχτό το βλέμμα, έχουν τη σκέψη, τη θέληση στη δυνατότητα ενός πιο ανθρώπινου, ανώτερου τύπου οργάνωσης της ίδιας της κοινωνικής παραγωγής, όλων των πτυχών της κοινωνίας.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα ώστε να ανταποκριθούμε στο καθήκον της αναγέννησης του εργατικού κινήματος και ενίσχυσης της Κοινωνικής Συμμαχίας, ώστε να σηκώσουμε επάξια το μεγάλο βάρος της ευθύνης που έχουμε απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό.
Να ανταποκριθούμε και στο καθήκον της υπεράσπισης, της διεκδίκησης εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και στο καθήκον της πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, για το σοσιαλισμό.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα ώστε να πρωτοστατούμε στην ανάπτυξη αγώνων διεκδίκησης, χωρίς να αποσπάμε αυτή τη δράση από τη ζύμωση και πάλη για την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, την κατάργηση των εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων, την οικοδόμηση σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών, τη σύνδεση κάθε οικονομικού και πολιτικού αγώνα και με οποιαδήποτε συσχετισμό και φάση της ταξικής πάλης, με το καθήκον της επαναστατικής εργατικής εξουσίας.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα ώστε να αποδεικνύουμε στην πράξη γιατί ένας αιώνας ΚΚΕ κάνει το ΚΚΕ να είναι το "πιο νέο κόμμα" μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Ένας αιώνας πραγματικά αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ πάντα ήταν στην πρωτοπορία.
Το ΚΚΕ είναι το πιο νέο κόμμα, ακριβώς γιατί αυτό που πρεσβεύει στις σχέσεις ιδιοκτησίας, σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, συνολικά στην κοινωνική οργάνωση είναι ακριβώς το νέο, αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για όλη την ανθρωπότητα

Βάζουμε στο επίκεντρο της δράσης τις σύγχρονες ανάγκες και την ορμητική είσοδο της νεολαίας στην ταξική πάλη

Αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του Ν. Αμπατιέλου, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, στο πρόσφατο Διεθνές Σεμινάριο της Οργάνωσης
«Αγαπητοί σύντροφοι, αντιπρόσωποι 32 Κομμουνιστικών και Αντιιμπεριαλιστικών Οργανώσεων Νεολαίας από όλο τον κόσμο,
Σας χαιρετίζουμε εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.
Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα για τη διεθνιστική αλληλεγγύη που έχετε εκφράσει επανειλημμένα και με διάφορους τρόπους τους τελευταίους μήνες προς την ΚΝΕ, το Κόμμα μας, την εργατική τάξη και τη νεολαία στην Ελλάδα. Θα στηρίξουμε ακόμη περισσότερο τις Κομμουνιστικές Νεολαίες και Οργανώσεις που δίνουν τη μάχη σε δύσκολες συνθήκες - και δεν είναι και λίγες σήμερα εδώ - συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατοχής, πραξικοπημάτων, παρανομίας ή ημιπαρανομίας και οξύτατου αντικομμουνισμού και καταστολής. Σας δίνουμε υπόσχεση ότι, όπως πάντα, έτσι και το επόμενο διάστημα η ΚΝΕ θα εντείνει τις προσπάθειές της για τη συνεργασία, την ενίσχυση της κοινής δράσης και του συντονισμού των Κομμουνιστικών Νεολαιών σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Θα προσπαθήσει για την ενίσχυση και εμβάθυνση των θέσεων της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για τον αγώνα των νέων σε όλο τον κόσμο ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, που είναι το ανώτατο, το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού.
Σας ευχαριστούμε που συμμετέχετε στις κεντρικές εκδηλώσεις του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή". Φέτος, το σύνθημα του Φεστιβάλ μας μπλέκει ένα σύνθημα - σήμα κατατεθέν της ΚΝΕ, το "Αγώνας - Γνώση - Τόλμη - Αντοχή!" με τους στίχους του Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ "Να προχωράς κι εσύ καθώς προβαίνει μπρος η Ιστορία", από το ποίημα "Το τείχος του ιμπεριαλισμού".
Και είναι πολύ επίκαιρα αυτά τα λόγια για το σήμερα.
Σύντροφοι,
Ανταλλάσσουμε στο σημερινό Διεθνές Σεμινάριο πείρα από τους αγώνες της νεολαίας, των διαφόρων τμημάτων της, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα στις χώρες μας, τα συμπεράσματα που βγάζουμε από αυτούς τους αγώνες.
Η σχεδιασμένη παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ στους νέους και τις νέες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών έχει στόχο να δυναμώνει το ταξικό κριτήριο της νεολαίας για την ανάπτυξη της οργάνωσης και δράσης γύρω απ' τα οξυμένα προβλήματα, αλλά κυρίως για την άνοδο της συμμετοχής της στην ταξική πάλη και στον αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό αγώνα.
Γύρω από αυτό κρίνουμε και όλη τη δράση, το σχεδιασμό στο κίνημα, την ικανότητα προβολής της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις που δρουν σε αυτό αλλά και την κλιμάκωση της αυτοτελούς ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος, με μορφές και τρόπους που βοηθούν να προσεγγίζονται και να πείθονται οι νέοι και οι νέες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Και είναι κρίσιμος στόχος η ανατροπή αυτής της κατάστασης που υπάρχει στο κίνημα και η οποία είναι αναντίστοιχη με την επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα συνολικά της εργατικής τάξης, του λαού. Γι' αυτό και συνολικά το Κόμμα ξεχωρίζει ως βασικό καθήκον την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος, που βεβαίως παίζει και τον καταλυτικό ρόλο συνολικά στο λαϊκό κίνημα και στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της πάλης αλλά και στις μορφές, στις προϋποθέσεις που δημιουργούνται για την ανάπτυξη και το δυνάμωμα του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού αγώνα στα τμήματα - κινήματα νεολαίας.
Το αποτύπωμα της καπιταλιστικής κρίσης στη ζωή της νεολαίας
Γεγονός είναι ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων δεν θα μπορούσε να μην έχει συγκεκριμένο αντίκτυπο στη ζωή αλλά και στη συνείδηση της νεολαίας στην Ελλάδα, ειδικότερα στη μεγάλη πλειοψηφία της που προέρχεται από τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Αυτό φαίνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής των νέων (μείωση εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας, κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τεράστια ανεργία των νέων, μετανάστευση στο εξωτερικό για εύρεση εργασίας, εγκατάλειψη των υποχρεωτικών δομών της Εκπαίδευσης πιο νωρίς, προώθηση της μαθητείας σε βάρος της γενικής μόρφωσης, πιο μεγάλα εμπόδια για ενασχόληση με τον πολιτισμό και τον αθλητισμό κ.ά.). Τα στοιχεία είναι γνωστά, τα έχουμε μοιραστεί με τις Οργανώσεις σας, μέσω ομιλιών, άρθρων, ενημερωτικών σημειωμάτων δεκάδες φορές τους τελευταίους μήνες. Αποφεύγουμε να περιγράψουμε πιο αναλυτικά μια κατάσταση στην Ελλάδα για την οποία μπορούμε να μιλάμε για ώρες, γιατί εκτιμάμε ότι και εσείς γνωρίζετε τα προβλήματα από πρώτο χέρι, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στον έναν ή τον άλλο βαθμό η νεολαία σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, που όμως και με βάση την ανισομετρία του καπιταλισμού, το βάθος και τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης στη χώρα μας, εκφράζονται πολύ έντονα εδώ.
Θέλουμε να σταθούμε στα εξής συμπεράσματα:
-- Η γενική τάση σήμερα είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να αντιμετωπίζουν το παρόν και το άμεσο μέλλον με πολύ χειρότερους όρους απ' ό,τι οι γονείς τους, κυριαρχεί η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα.
-- Βαραίνουν οι συνέπειες της νίκης της αντεπανάστασης, η κατάσταση του εργατικού κινήματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, πριν ακόμα από το ξέσπασμα της κρίσης. Βαραίνει η μεγάλη απόσταση χρονικά που χωρίζει τις νεότερες γενιές από προηγούμενες ηρωικές ταξικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η άγνοια για το ρόλο της ταξικής πάλης στην απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων.
-- Οι εξελίξεις, από τη μία, διαμορφώνουν όρους μειωμένων απαιτήσεων, τάση υποταγής και συμβιβασμού, ενώ από την άλλη οι αντιφάσεις του συστήματος, η πορεία επιδείνωσης των όρων ζωής, η παρέμβαση των κομμουνιστών μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο, να μπουν νέες μαχητικές δυνάμεις, να συμβάλουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας (...)
Η πείρα μέσα από την καθημερινή δουλειά, σε κάθε τομέα δράσης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, βοήθησε και προετοίμασε λαϊκές δυνάμεις, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν από σχετικά καλύτερες θέσεις τις πιέσεις και αυταπάτες που διατηρήθηκαν και ενισχύθηκαν στη φάση που διανύουμε μέχρι σήμερα, που ξεκίνησε με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση.
Ακόμα και αυτές οι προσδοκίες διαψεύστηκαν και συνεχίζουν να διαψεύδονται καθημερινά.
Ολη η πορεία από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος δείχνει ότι παρά τα περισσότερα εμπόδια, υπάρχουν και οι όροι αλλά και περισσότερες αποδείξεις για να συνειδητοποιείται ότι οι νέοι εργάτες και εργάτριες, οι άνεργοι, οι νέοι των εργατικών και λαϊκών οικογενειών δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από το παλιό, το ξεπερασμένο ιστορικά καπιταλιστικό σύστημα, οποιασδήποτε μορφής διαχείρισής του.
Σε αυτό το έδαφος δουλεύουμε ώστε η νεολαία να αμφισβητεί αυτή τη βαρβαρότητα, να μπει στο επίκεντρο αυτής της αμφισβήτησης η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, να δυναμώσει η προοπτική της επαναστατικής ανατροπής τους και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού (...)
Ξεχωρίζει το καθήκον της ορμητικής συμμετοχής των νέων εργαζομένων
Η υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι κρίσιμη για το παρόν και το μέλλον του μεγαλύτερου μέρους της νεολαίας.
Ξεχωρίζει σε κάθε περίπτωση το καθήκον να αναπτύσσουμε γνωριμία και να σταθεροποιούμε τις σχέσεις μας με τους νέους και τις νέες που εντάσσονται πλέον στην παραγωγή με νέους όρους, με ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων.
Θέλει συνεχή προσπάθεια να αποκτιούνται κριτήρια ώστε να μην ταυτίζει ο νέος το δικαίωμα στη δουλειά με την κερδοφορία του εργοδότη, να σκέφτεται όχι με το τι μπορεί να του δώσει η εργοδοσία αλλά με το πώς αξίζει να ζει με βάση τις δυνατότητες και την ανάπτυξη της παραγωγής. Να αναδεικνύουμε τα ασυμφιλίωτα, ανειρήνευτα συμφέροντα της εργατικής και της αστικής τάξης, την αναγκαιότητα του αγώνα, παίρνοντας υπόψη την κοινωνική πείρα, τις όποιες αναστολές έχουν οι νέοι εργαζόμενοι. Εχει ιδιαίτερη σημασία να κάνουμε σταθερή προσπάθεια για να αυξάνονται οι απαιτήσεις της εργαζόμενης νεολαίας, να μη συμβιβάζεται με τα ψίχουλα που της προσφέρουν ή τα υποκατάστατα των πραγματικών αναγκών της.
Η μόνιμη περιπλάνηση από δουλειά σε δουλειά, από την ανεργία σε προγράμματα ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης δουλειάς, μαζί με τη μείωση των απαιτήσεων και τη διαπραγμάτευση από το μηδέν μιας σειράς δικαιωμάτων, δημιουργούν και πρόσθετα εμπόδια, αναστολές για τη συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης στο χώρο δουλειάς, στο σωματείο.
Η προσπάθειά μας βάζει στο επίκεντρο την αναγκαιότητα για τη μαζική είσοδο νέων εργαζομένων όλων των μορφών και σχέσεων εργασίας στον αγώνα, στα σωματεία. Με την οικοδόμηση γερών Οργανώσεων στους χώρους δουλειάς, στις επαγγελματικές σχολές, ανάπτυξη με νέους ανέργους.
Επίκεντρο έχουμε τις επιχειρήσεις και τους κλάδους που συγκεντρώνουν νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες, όπως είναι οι Τηλεπικοινωνίες, ο Επισιτισμός - Τουρισμός, το Εμπόριο, η Ενέργεια, το Μέταλλο, Μεταφορές, Κατασκευές, Υγεία, ΟΤΑ, οι Χρηματοπιστωτικές Υπηρεσίες. Σε κάθε χώρο δουλειάς των εργαζομένων συντρόφων χρειάζεται επεξεργασμένο σχέδιο των ΟΒ, σε πλήρη συντονισμό με τις Κομματικές Οργανώσεις, με βάση τις εξελίξεις στον κλάδο, τις εργασιακές σχέσεις που επικρατούν, την τακτική της εργοδοσίας, την πείρα από τους αγώνες στο συγκεκριμένο κλάδο, με σχέδιο για νέες εγγραφές στα σωματεία. Να διαμορφώνουμε εστίες δράσης, οργάνωσης της αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας, διευρύνοντας τα αιτήματα και με άλλες πλευρές της ζωής.
Απαιτείται σταθερός προσανατολισμός στην οργάνωση των ανέργων, ανεργία που στη νεολαία ξεπερνά το 50%, αλλά και ευκινησία στις μορφές καθώς δεν είναι ενιαία η σύνθεσή τους.
Η δουλειά προοπτικής στην εργατική τάξη, στην αναγέννηση του κινήματός της απαιτεί να συγκεντρώνουμε δυνάμεις και προσπάθειες στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Προχωράνε αλλαγές στη διάρθρωση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που βασικό άξονα έχουν τη γενίκευση της μαθητείας, προσαρμογές με βάση τις ανάγκες ενίσχυσης κλάδων και τομέων της οικονομίας. Παράλληλα, καλλιεργείται στη σχολή και στο χώρο δουλειάς ότι οι σπουδαστές ως εκπαιδευόμενοι δεν έχουν δικαιώματα. Με επίκεντρο το τμήμα, την ειδικότητα που σπουδάζουν τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, συμβάλλουμε στη διαμόρφωση αγωνιστικών διαθέσεων, στην αγωνιστική διαπαιδαγώγηση των νέων, στο δέσιμο με το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η ανάγκη εξειδίκευσης της δουλειάς μας στους νέους μετανάστες παίζει καθοριστικό ρόλο στην παρέμβασή μας συνολικά. Είναι ζήτημα αποφασιστικής σημασίας για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, την καλλιέργεια της ταξικής ενότητας, την αντιμετώπιση της προσπάθειας να ποτίζουν με το δηλητήριο του ρατσισμού και του εθνικισμού (...)
Κρίσιμη η παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ στη μαθητική και φοιτητική νεολαία
Είναι κρίσιμο το μέτωπο της παρέμβασης του Κόμματος και της ΚΝΕ από τις πιο μικρές ηλικίες της νεολαίας, τους μαθητές των Γυμνασίων και των Λυκείων, ιδιαίτερα στα ΕΠΑΛ. Ιεραρχώντας την πάλη για το περιεχόμενο των μαθημάτων, ώστε να διαμορφώνουμε ρεύμα αντιπαράθεσης και αναμέτρησης με την πολύπλευρη παρέμβαση του αντιπάλου. Χρειάζεται να φτάνει στα θρανία το μάθημα του αγώνα, της συλλογικής δράσης και διεκδίκησης. Να καλλιεργούμε αξίες και ιδανικά σε αντιπαράθεση με αυτά που "διδάσκει" το σχολείο, με τις πολύμορφες προσπάθειες ιμπεριαλιστικών ενώσεων και οργανισμών, με προμετωπίδα την ΕΕ, να μπολιάσουν τις πιο νέες συνειδήσεις με τα σάπια ιδανικά του καπιταλισμού, την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα, τη δικαιολόγηση όλων των δεινών του συστήματος, την παραχάραξη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας. Ανεβάζοντας συνολικά τη δραστηριότητα της ΚΝΕ μέσα και γύρω από τα σχολεία, για να διαμορφώνεται και να μεγαλώνει ο περίγυρος σε κάθε σχολείο. Στήνοντας χρονιάτικο σχέδιο με κορυφώσεις τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τον Πανελλαδικό Διαγωνισμό συλλογικών εργασιών που διοργανώνουν η ΚΝΕ και ο "Οδηγητής", γενικά με τη μορφή των συλλογικών εργασιών, τις εκδηλώσεις μαθητικής - ερασιτεχνικής δημιουργίας, την αθλητική δραστηριότητα, γύρω από διάφορα μέτωπα, ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά για να έχουν το μυαλό και τη συνείδηση παγιδευμένα, αλλά και για πολλά άλλα που απασχολούν (...)
Στη δουλειά μας στο φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα έχουμε στο επίκεντρο ότι το μεγάλο τμήμα των φοιτητών και σπουδαστών είναι το αυριανό ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, οι μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες. Και εδώ η μάχη για το τι διδάσκεται, η ενίσχυση της ιδεολογικής και πολιτικής δουλειάς με όλους τους τρόπους, της διαπάλης με τις άλλες δυνάμεις που δρουν, είναι καθοριστικές. Σήμερα, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις ώστε η παρέμβασή μας στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να πάει ένα βήμα μπρος. Είναι οι χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που δρουν από κοινού με την ΚΝΕ, αυτοί που εκτιμούν τη δράση της, είναι οι 41 σύλλογοι στους οποίους το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ αναδείχτηκε πρώτη δύναμη, αλλά και συνολικά η ανάδειξη του ψηφοδελτίου της ΚΝΕ σε 2η δύναμη πανελλαδικά στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας (...)
Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών είναι συσπείρωση φοιτητικών - σπουδαστικών φορέων που η δράση της ΚΝΕ την κάνει δυνατή, ώστε η συσπείρωση αυτή να έχει στόχους και αιτήματα που συγκρούονται με την πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουμε υπόψη μας το επίπεδο συνείδησης των νέων που συσπειρώνονται. Σημαίνει δράση, ζύμωση, γύρω από αιτήματα και πλαίσιο πάλης που βοηθούν στην κατανόηση του προσανατολισμού της πάλης. Σημαίνει ζωντανή, πλούσια, διεκδικητική, δημιουργική λειτουργία των συλλόγων, των επιτροπών αγώνα, με μπροστάρηδες τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ. Χαρακτηριστικό των δυνατοτήτων που υπάρχουν είναι ότι ενώ στην ιδρυτική του συνάντηση το ΜΑΣ μετρούσε συσπείρωση 17 φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων και 117 επιτροπών αγώνα, στην τελευταία Πανελλαδική του συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη του 2015, συμμετείχαν 54 φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι και εκπρόσωποι από 156 επιτροπές αγώνα.
Να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες ανάγκες
Είναι σημαντική η πείρα από τα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν την περσινή χρονιά από δεκάδες σχολεία και φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, τη συμμετοχή τους στις πανεργατικές απεργίες. Κινητοποιήσεις που χαιρετίστηκαν από δεκάδες Οργανώσεις Νεολαίας από όλο τον κόσμο. Εχει ξεχωριστή σημασία ότι αυτές οι κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν περίπου ένα μήνα μόλις μετά την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα και τη διαμόρφωση νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όταν στην προεκλογική περίοδο οι αυταπάτες, οι λογικές του μικρότερου κακού έδιναν και έπαιρναν. Αποδεικνύοντας ότι η συμμετοχή στη συλλογική δράση, στη διεκδίκηση των αναγκών μας είναι ο δρόμος που μπορεί να σπάει αυταπάτες, να γεμίζει με αντοχές και θάρρος.
Σε αυτήν την προσπάθεια έγινε πιο καθαρό σε ένα σημαντικό κομμάτι των νέων που κινητοποιήθηκαν η ανάγκη κοινής δράσης με το ταξικό εργατικό κίνημα, η συμμετοχή τους στην απεργία μαζί με σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ηταν διακριτό, ιδιαίτερα στους μαθητές, ότι επιδρά το συνολικότερο πλαίσιο της ζωής - του σχολείου και των σπουδών πιο γενικά, με έντονη όμως τη δυσκολία να υπάρχει συνέχεια, κλιμάκωση, ενιαία κατεύθυνση και σταθερότητα. Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι είναι στο επίκεντρο συνθήματα όπως «Σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει», «Η μόρφωση δεν είναι εμπόρευμα», «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά».
Σε αυτήν την προσπάθεια δίνουμε τη μάχη κόντρα στη λογική τού «τίποτα δεν αλλάζει», «οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα», που αξιοποιείται, καλλιεργείται και από το ίδιο το σύστημα των εκμεταλλευτών για να κρατάει ένα τμήμα νέων στην άκρη, μακριά από τη δράση.
Οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών τις μέρες των κινητοποιήσεων, που λένε ότι «είμαστε από την ίδια πλευρά», ότι «σας καταλαβαίνουμε αλλά να δούμε κάποιον άλλο τρόπο να λύσουμε τα προβλήματα» κ.ο.κ., όπως ακριβώς κάνουν και κάποιοι διευθυντές - εκπαιδευτικοί από την αρχή της χρονιάς, πέρα από προκλητικές είναι και στοχευμένες. «Βγάζουν σπυριά» στην ιδέα να αγωνιστούν οι μαθητές ενάντια στην κυβέρνηση και όσους ευθύνονται για την κατάσταση που ζουν (...)
Ποια είναι η πραγματική γραμμή σύγκρουσης λοιπόν; Με ποια γραμμή πρέπει να πορευτούν η εργατική - περιπλανώμενη - φοιτητική - μαθητική νεολαία;
Είναι κομβικό να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες ανάγκες της, να αποκαλύπτονται οι αιτίες και οι υπεύθυνοι που αυτές δεν ικανοποιούνται, εκεί να κατευθύνεται η συλλογική διεκδίκηση, ο αγώνας, το κίνημα.
Καταρχήν νομίζουμε ότι έχει σημασία να σκεφτούμε το εξής συμπέρασμα που βγαίνει από την ιστορική πείρα, διεθνώς και στη χώρα μας:
Οι αγώνες της νεολαίας, η πάλη των νέων εργαζομένων και ανέργων, της μαθητικής, φοιτητικής και σπουδαστικής νεολαίας, είχαν θετικό, ριζοσπαστικό ρόλο, σε συγκεκριμένες φάσεις και συνθήκες που χαρακτηρίζονταν από την ανοδική πορεία του εργατικού κινήματος, όταν οι αγώνες του, που ξεπηδάνε από την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, αποκτούσαν και πολιτικό περιεχόμενο, πέρα από το στενά συνδικαλιστικό για τα άμεσα ζητήματα. Από μόνα τους τα αιτήματα για τα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας δεν αρκούν για να ενταχθεί ένας νέος σταθερά στο κίνημα. Χωρίς δηλαδή το πλαίσιο ιδεών, τη διαμόρφωση ιδανικών και αξιών, κριτηρίου ώστε να εξασφαλίζεται σταθερή αγωνιστική συνείδηση και στάση και για τα επόμενα χρόνια της ζωής του.
Η νεολαία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε ανατροπές, σε βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων όταν οι αντιστάσεις της, οι διαθέσεις απειθαρχίας είναι κάτω από την επίδραση, τη διείσδυση της ταξικής πάλης, των επαναστατικών ιδεών. Είχαν σημαντική συμβολή τα τμήματα της νεολαίας και τα κινήματά τους, οι αγώνες τους όταν, χωρίς βέβαια να χάσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, βάδιζαν συνειδητά μαζί με την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Αυτό τρέμει η κυρίαρχη τάξη (...)
Κρατάμε ζωντανή τη φλόγα της επαναστατικής πάλης
Γι' αυτό και σήμερα απαιτείται να τεκμηριώνεται με πειστικό τρόπο η ανάγκη να δυναμώνει ο αγώνας που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο και τις αιτίες που γεννούν τις κρίσεις, την ανεργία, τη φτώχεια, ο αγώνας ενάντια στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η ΚΝΕ επεξεργάζεται προτάσεις, αιτήματα και την τακτική της μέσα στο κίνημα, που να υπηρετούν αυτή τη γραμμή πάλης. Χωρίς να κάνει το λάθος της απόσπασής τους από τη γενική κατεύθυνση που δίνει τη μάχη.
Ετσι, σε αυτές τις συνθήκες είναι κρίσιμο να κρατάς ζωντανή τη φλόγα της επαναστατικής πάλης και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό ώστε να πείσεις με πιο αποδεικτικό και τεκμηριωμένο τρόπο για την ανάγκη να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική πάλη από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, από τους νέους και τις νέες των λαϊκών οικογενειών.
Πιστεύουμε ότι ακριβώς αυτό το ζήτημα, στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, αρνητικού συσχετισμού δύναμης και κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, είναι και το επίκεντρο της συμβολής της ΚΝΕ, στις προσπάθειες και στον κοινό αγώνα των νέων κομμουνιστών, της πρωτοπορίας σε όλο τον κόσμο. Θα προσπαθήσουμε να εκπληρώσουμε το διεθνιστικό μας καθήκον, πρώτα απ' όλα δυναμώνοντας την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στη χώρα μας».

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Σε δέσμευση καταθέσεων των δημοτών προχωρά ο Δήμος Καρδίτσας

Σ τη δέσμευση καταθέσεων των δημοτών του που έχουν χρέη από το 2010 και πριν, έχει προχωρήσει ο Δήμος Καρδίτσας. Για το γεγονός οι δημότες ενημερώθηκαν με επιστολή που έστειλε πρόσφατα ο Δήμος στα e-mail τους, σε συνέχεια αντίστοιχης ειδοποίησης που είχαν λάβει πριν από μερικούς μήνες και σχετικής επιστολής στις τράπεζες, το Μάη, με την οποία τις καλούσε σε δέσμευση των συγκεκριμένων λογαριασμών. Αποδέκτες της επιστολής μέσω e-mail είναι οι ίδιοι που πριν μήνες έλαβαν ειδοποιητήρια και συγκεκριμένα όσοι έχουν οφειλές προς το δήμο, αδιακρίτως, ανεξάρτητα δηλαδή από την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται και το ποσό που χρωστούν.
Ουσιαστικά, πρόκειται για υλοποίηση της φοροεπέλασης απέναντι στα λαϊκά στρώματα, τα οποία αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες διαβίωσης πόσο μάλλον στην εξόφληση χρεών τους και βέβαια είναι μία γεύση τού τι ακριβώς σημαίνει «οικονομική αυτοτέλεια» στην Τοπική Διοίκηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πρώτη ειδοποίηση που στάλθηκε στους δημότες με οφειλές, μόνο περίπου 290 μπόρεσαν να ανταποκριθούν σε διακανονισμό με τον Δήμο για εξόφληση των χρεών τους. Η διαδικασία αυτή έβαλε σε τρεχάματα αρκετούς δημότες που τύγχανε να διατηρούν λογαριασμούς σε δύο ή τρεις τράπεζες, καθώς όλες δέσμευσαν το ποσό των οφειλών. Ο δήμος πιέζει προκειμένου να προλάβει τυχόν παραγραφή των χρεών.
Συνολικά οι 2.300 οφειλέτες στους οποίους στάλθηκαν τα e-mail, χρωστούν στο δήμο περίπου 3,5 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένου των προσαυξήσεων. Από το δήμο, συνολικά οι οφειλέτες του υπολογίζονται στους 15.000, με χρέη που ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια ευρώ.
Στην επιστολή που στέλνει ο Δήμος Καρδίτσας σημειώνεται ανάμεσα σε άλλα: «Σας ενημερώνουμε επίσης ότι προχωρήσαμε και σε δέσμευση των όποιων καταθέσεών σας σε όλες τις Τράπεζες για το τμήμα των χρεών σας που δημιουργήθηκε από το 2010 και πριν». Οι δημότες καλούνται να τακτοποιήσουν τις σχετικές οφειλές το συντομότερο δυνατό, πληρώνοντας κάθε μήνα το ποσό που μπορούνε ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες. «Στην περίπτωση αυτή θα προχωρήσουμε σε άρση της δέσμευσης των καταθέσεών σας», σημειώνεται.
Η διαδικασία ενημέρωσης των δημοτών που ακολουθήθηκε, δηλαδή μέσω e-mail προβλέπεται από νόμο του 2013. Ο δήμος έλαβε τα σχετικά στοιχεία από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, διαδικασία που αναμένεται να ακολουθηθεί και σε άλλους δήμους.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Πολιτική συμφιλίωσης του λαού με τη φτώχεια και την ανακύκλωσή της

Ο ένας κόβει τις συντάξεις και η άλλη
 υποδεικνύει στους συνταξιούχους να
αισθάνονται και προνομιούχοι που ζουν
ακόμα με περισσότερα από 200 ευρώ
το μήνα!
Με αφορμή τη συζήτηση κυβέρνησης - κουαρτέτου για τη χρηματοδότηση του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, είπε σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη Τρίτη στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα:
«Εγώ ισχυρίζομαι ότι όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να πας με επιδοματικό χαρακτήρα. Πρέπει να πας με το χαρακτήρα που είχαν οι παροχές που κάναμε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Δηλαδή σε είδος. Διότι πρέπει να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταφέρεις να επιβιώσεις με 200 ευρώ το μήνα. Αν σου δίνουμε όμως 70 ευρώ κάρτα, η οποία είναι προπληρωμένη για τρόφιμα, που τα παίρνεις από οποιοδήποτε μαγαζί, δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή αυτό που έχει ανάγκη μια οικογένεια, και σου δίνουμε, εφόσον δεν έχεις σπίτι, 70 ευρώ επιδότηση ενοικίου (...).
Δηλαδή μία λογική σε είδος και όχι σε χρήμα. Οταν φτάνεις σε τόσο μικρά επίπεδα επιδοματικά, όπως είναι σήμερα το GMI (σ.σ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), τα 200 ευρώ, οι παροχές σε είδος μπορούν να σε κάνουν να επιβιώσεις. Οι παροχές σε χρήμα θα σε καταστρέψουν. Γιατί, όπως είπα και πριν, είναι αδύνατον να επιβιώσεις με 200 ευρώ, ενώ αυτά που σας είπα μόλις πριν είναι 150 ευρώ. Και μπορείς να επιβιώσεις, πολύ δύσκολα αλλά μπορείς».
Για όσους δεν κατάλαβαν, η αναπληρώτρια υπουργός διερωτάται αν είναι πιο αποτελεσματικό να ...αντιμετωπίσει τη φτώχεια που βιώνουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά δίνοντάς τους 150 ευρώ το μήνα σε είδος ή 200 ευρώ χρηματική ενίσχυση, μέσω του προγράμματος «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ). Το δίλημμα αυτό που έμμεσα θέτει σε όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αλλά και σε όσους δεν έχουν φτάσει ακόμα στον πάτο του βαρελιού, περιγράφει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης, που είναι πολιτική συμφιλίωσης και συμβιβασμού του λαού με τη φτώχεια.
"Εγγυήσεις" για ζωή στο όριο της φτώχειας
Η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με το 3ο μνημόνιο να περικόπτει 900 εκατ. ευρώ το χρόνο μέχρι το τέλος του τρέχοντος προγράμματος, από δαπάνες που σήμερα κατευθύνονται στην Πρόνοια, κατά βάση στα κουτσουρεμένα προνοιακά επιδόματα. Η αρχή έγινε φέτος, αφαιρώντας 168 εκατ. ευρώ μόνο από τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ που το έχασαν οριστικά και τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να τους κοροϊδέψει με τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά».
Το ζήτημα δεν είναι βέβαια λογιστικό. Η κυβέρνηση συμφώνησε και υλοποιεί ένα σχέδιο περικοπής των ελάχιστων προνοιακών επιδομάτων και αναδιανομής της φτώχειας, ανάμεσα σε εκείνους που αγγίζουν τα όρια της εξαθλίωσης και εκείνους που βρίσκονται μια ανάσα από αυτά.
Από τους δεύτερους, σκοπεύει να αφαιρέσει φέτος και τα επόμενα δυο χρόνια τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει, με στόχο να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», το οποίο, σύμφωνα με την εγκύκλιο για την εφαρμογή του, βασίζεται σε τρεις «πυλώνες»: Την «εισοδηματική ενίσχυση», τη «διασύνδεση με υπηρεσίες κοινωνικής ένταξης» και τη «διασύνδεση με υπηρεσίες ενεργοποίησης που στοχεύουν στην ένταξη ή επανένταξη των δικαιούχων στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική επανένταξη».
Θυμίζουμε ότι το ΚΕΑ εφαρμόζεται πιλοτικά από 1/7/2016 σε 30 δήμους της χώρας και θα εφαρμοστεί καθολικά από το 2017. Για να είναι κάποιος δικαιούχος του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», το εισόδημά του δεν πρέπει να υπερβαίνει ένα ύψος που εξαιρεί πολλούς ακόμα πραγματικά φτωχούς. Μάλιστα, από το κουαρτέτο έχει ζητηθεί να συμπεριληφθούν στα εισοδηματικά κριτήρια, βάσει των οποίων καταβάλλεται το ΚΕΑ, ακόμα και τα μη ανταποδοτικού χαρακτήρα επιδόματα που δίνονται στα ΑμεΑ!
Για να δικαιούται το ΚΕΑ, το εισόδημα ενός άγαμου χωρίς παιδιά δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2.400 ευρώ το χρόνο και μιας τετραμελούς οικογένειας με δύο ανήλικα παιδιά δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 4.800 ευρώ! Ακόμα, δεν θα πρέπει η ακίνητη περιουσία του να ξεπερνά τα 90.000 ευρώ και αν πρόκειται για τετραμελή οικογένεια τα 135.000 ευρώ.
Δηλαδή, η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας βέβαια τα στατιστικά πρότυπα της ΕΕ, θεωρεί ότι ένας άγαμος μπορεί σήμερα να επιβιώσει με 6,57 ευρώ τη μέρα και μια τετραμελής οικογένεια με 13,15 ευρώ. Για όσους σήμερα έχουν λιγότερα κι απ' αυτά, έρχεται το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» να τους δώσει τόσα όσα χρειάζεται για να συμπληρωθούν τα προαναφερόμενα ποσά, καθώς στις σχετικές ρυθμίσεις επισημαίνεται ότι «ως εισοδηματική ενίσχυση ορίζεται η διαφορά μεταξύ του εγγυημένου ποσού και του εισοδήματος».
Για παράδειγμα, αν ένας άγαμος δεν έχει καθόλου εισόδημα, θα πάρει χρηματική ενίσχυση 200 ευρώ το μήνα. Αν το εισόδημά του είναι 100 ευρώ το μήνα, θα πάρει άλλα 100 από το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης», προκειμένου να φτάσει τα 200. Θυμίζουμε ότι το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» ήρθε να αντικαταστήσει το «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα» που ξεκίνησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Τα δυο προγράμματα διαφέρουν ελάχιστα στις προϋποθέσεις και στις παροχές, επαληθεύοντας ότι και στον τομέα της διαχείρισης της φτώχειας, το αντιλαϊκό κράτος έχει πραγματικά συνέχεια.
ΔΝΤ - ΟΟΣΑ οι ...μέντορες της κυβέρνησης
Βέβαια, «παρθενογένεση» στις μεθόδους σύνθλιψης ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του λαού δεν υπάρχει. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από τη σχετική έκθεση του ΔΝΤ, η οποία αναφέρει ορθά - κοφτά: «Η μεγαλύτερη εξοικονόμηση μπορεί να επιτευχθεί με την κατάργηση των περισσοτέρων επιδομάτων και την αντικατάστασή τους από ένα ενιαίο πρόγραμμα ελάχιστου εισοδήματος - το οποίο θα λειτουργεί με εισοδηματικά κριτήρια και θα απευθύνεται στο χαμηλότερο 20% της κατανομής εισοδήματος».
Αλλά και η έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) με θέμα «Μεταρρύθμιση των προγραμμάτων Κοινωνικής Πρόνοιας», που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη του 2013, αφού σχολιάζει πως στην Ελλάδα υπάρχει υπερβολικός αριθμός δικαιούχων προνοιακών επιδομάτων, αναφέρει ότι η καταβολή επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων θα πρέπει να εξαρτάται από το κατώτατο όριο φτώχειας, από την ικανότητα προς εργασία και τα περιουσιακά στοιχεία, με στόχο από το 1% του ΑΕΠ που καταβάλλεται γι' αυτά, να πέσει στο 0,3% - 0,4%.
Για παράδειγμα, σήμερα για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας καταβάλλεται το 1% του ΑΕΠ και ο στόχος είναι το ποσοστό αυτό να μειωθεί κατά 30% - 60%, να πέσει δηλαδή στο 0,4% του ΑΕΠ. Αυτές οι εκθέσεις και οι κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών είναι οι πραγματικοί «οδηγοί» της κυβέρνησης στην αναμόρφωση των προνοιακών επιδομάτων.
Από αυτή τη σκοπιά, μόνο αγανάκτηση προκαλεί η προσπάθεια της Θεανώς Φωτίου να παραστήσει ότι δίνει τάχα μάχη για να μην περικοπούν κατά 900 εκατ. ευρώ για φέτος οι κρατικές δαπάνες για την Πρόνοια, προτείνοντας να μην εφαρμοστούν καθολικά το ΚΕΑ και η χρηματική ενίσχυση των 200 ευρώ στους δικαιούχους, αλλά μια παραλλαγή του προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα συνδυασμό μέτρων τα οποία προβλέπονται στο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, κόστους 150 ευρώ, αλλά σε είδος.
Την ίδια ώρα, η ίδια ομολογεί ότι η φτώχεια «καλπάζει» και ότι οι συνολικοί δικαιούχοι του ΚΕΑ, αν τελικά γενικευτεί η εφαρμογή του,θα φτάσουν τις 800.000, με το σχετικό κονδύλι να αγγίζει τα 900 εκατ. ευρώ! Αυτά τα λεφτά η κυβέρνηση καλείται να τα βρει από το πετσόκομμα των δαπανών για την Πρόνοια, μέτρο που θα εκτοξεύσει κι άλλο τη φτώχεια.
Και ευχαριστημένοι να είστε
Για «κερασάκι στην τούρτα», η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας έδωσε την Παρασκευή ραδιοφωνική συνέντευξη στην οποία είπε επί λέξει: «Είναι οδυνηρό να λέμε ότι 700.000 άνθρωποι δεν έχουν ούτε τα 200 ευρώ μηνιαίο εισόδημα κατ' άτομο, ενώ εσείς αναφέρεστε στις μειώσεις σε συντάξεις των 1.300 ευρώ. Οι 12 οριζόντιες περικοπές που έγιναν, άραγε ισοσταθμίζονται με το ποσοστό των υψηλότερων συντάξεων, οι οποίες κόπηκαν από εμάς; Η αύξηση στις εισφορές για την Υγεία είναι ελάχιστη. Εγώ βλέπω πάρα πολύ κόσμο στο δρόμο και μου λέει εμένα η σύνταξή μου ήταν 920 ευρώ και είναι 920 ή 917. Δεν είχαν καμία από αυτές τις φοβερές περικοπές που λένε τα μίντια».
Δηλαδή, σύμφωνα με την Θεανώ Φωτίου, αυτοί που παίρνουν ακόμα μια κάποια σύνταξη θα πρέπει να αισθάνονται και ενοχές απέναντι σ' αυτούς που διαβιούν στην εξαθλίωση. Γι' αυτό, η κυβέρνηση έρχεται να περικόψει τις συντάξεις τους και να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και την ισοτιμία, εξισώνοντας τους πάντες προς τα κάτω και μοιράζοντας μεταξύ τους τη φτώχεια. Χώρια που μ' αυτόν τον τρόπο υποδεικνύει στο λαό να ρίξει ακόμα πιο κάτω την απαιτητικότητά του και να απεμπολήσει ακόμα και τη σκέψη ότι μπορεί να διεκδικήσει ανάκτηση των απωλειών, πόσο μάλλον να παλέψει για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.
Οσο για την αποτελεσματικότητα της ...«κοινωνικής πολιτικής» της κυβέρνησης, η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας ζήτησε και παράσημο από «τις 500.000 δικαιούχων της κάρτας αλληλεγγύης, οι οποίοι βλέπουν κάθε μήνα να μπαίνουν στην κάρτα τους από 70 έως 220 ευρώ και οι οποίοι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα» και από τις «100 με 200.000 οικογένειες, οι οποίες έχουν δωρεάν ρεύμα και που τους είχε κοπεί»...