Φοροληστεία με το ΦΠΑ

Αποκαλυπτική είναι η θέση, που ήδη από το 2012 έχει διατυπώσει η πλευρά του ΔΝΤ, σχετικά με την «ουδέτερη δημοσιονομική υποτίμηση», για τη μετατόπιση του «βάρους» από τις ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας στην έμμεση φορολογία (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης), καθώς και στην ακίνητη περιουσία. Δηλαδή, φτηναίνουν το λεγόμενο «κόστος εργασίας», χωρίς όμως να μειώνεται ο μισθός, δηλαδή τα λεφτά που παίρνουν στο χέρι οι εργαζόμενοι, και κάνουν ακριβότερα τα εμπορεύματα μαζικής λαϊκής κατανάλωσης. Χαρακτηριστικά, το ΔΝΤ έχει επισημάνει: «Μια άρτια φορολογική μεταστροφή από την εργασία στην κατανάλωση, θα μπορούσε να μειώσει τις στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας με πιο ήπιους τρόπους και να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη»... Θα την ενισχύσει όμως; Είναι ένα ερώτημα, από τη σκοπιά των καπιταλιστών βεβαίως, που δείχνει την αντίφαση της αστικής πολιτικής, αντίφαση που εδράζεται στις αντιφάσεις της καπιταλιστικής οικονομίας. Ετσι είναι ο καπιταλισμός και έτσι λειτουργεί. Εκτός και αν οι τιμές δεν αυξηθούν ανάλογα με την αύξηση του ΦΠΑ, αλλά λιγότερο, προκειμένου να μη μειωθεί ο τζίρος, πράγμα δύσκολο. Βεβαίως μια χασούρα από την αύξηση του ΦΠΑ μπορεί να αντισταθμίζεται από τη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς. Αυτό, όπως φαίνεται, πασχίζει να κάνει η κυβέρνηση. Αλλωστε, το 2013 πράγματι ο τζίρος στα σούπερ μάρκετ ήταν μειωμένος σε σχέση με το 2012, αλλά τα κέρδη ήταν αυξημένα.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν φροντίζει για την αύξηση των κρατικών εσόδων

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ,αποκάλυψε τις προάλλες ότι η διαβούλευση για το νέο καθεστώς ΦΠΑ αφορά στη διασφάλιση πρόσθετων εσόδων, στο 1% του ΑΕΠ ή σε 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από την πλευρά της, ήδη ανέβασε τον εισπρακτικό στόχο για το ΦΠΑ στο 1 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα ομολογεί πλέον και δημόσια ότι οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου θα καταργηθούν. Για λόγους συγκρισιμότητας των μεγεθών να υπενθυμίσουμε ότι ο εισπρακτικός στόχος για το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ, το οποίο διατηρείται, φτάνει σε 2,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Σε κάθε περίπτωση, κριτήριο και της σημερινής συγκυβέρνησης είναι η εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων του κεφαλαίου,στους οποίους εντάσσεται και η απογείωση των αντιλαϊκών φόρων μέσω του ΦΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο, το οποιοδήποτε «εναλλακτικό» σενάριο, η όποια υπό εξέταση «εξαίρεση» από το νέο καθεστώς (όπως για το ψωμί και το γάλα), συνεπάγεται την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση άλλων εμπορευμάτων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης, όπως στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, σε κατηγορίες τροφίμων και άλλων εμπορευμάτων, που αφορούν στις καθημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.

Η όποια εξέλιξη σημαίνει τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας, μέσω της αύξησης του συντελεστή σε εμπορεύματα και υπηρεσίες, που σήμερα επιβαρύνονται με συντελεστή 13% (τρόφιμα, τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης και φυσικού αερίου, εστιατόρια, καφενεία, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς), τα οποία και καταλαμβάνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής κατανάλωσης.

Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη γκάμα των εμπορευμάτων, μέχρι το 2010, ήταν στο 9%. Στο πλαίσιο των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, μετά από δύο διαδοχικές αυξήσεις, έφτασε στο 13%, παίρνοντας αύξηση κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες. Τώρα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται όχι μόνο να παγιώσει αυτήν την αύξηση, αλλά να συμβάλει με άλλο τόσο ή και ακόμη περισσότερο...

"Καλά κρατούν" τα χαράτσια στη λαϊκή κατοικία

Για μείωση των «αντικειμενικών τιμών», από το β' εξάμηνο του 2015, στην ακίνητη περιουσία και τη λαϊκή κατοικία κάνει λόγο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών. Υπόσχονται μάλιστα ότι μέσω των μειωμένων αντικειμενικών τιμών θα επέλθουν «μειώσεις» στα χαράτσια που εφαρμόζονται στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία (ΕΝΦΙΑ κ.ά). Ενα από τα βασικά συστατικά των νέων τιμών ζώνης που αναμένεται να ανακοινωθούν μέσα στον Ιούνη, θα είναι οι τρέχουσες εμπορικές τιμές που έχει επεξεργαστεί η Τράπεζα της Ελλάδας, με βάση τα στοιχεία που συλλέγει από τις τράπεζες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες όμως, η μείωση θα αφορά κατά κύριο λόγο στις ακριβές περιοχές, ενώ σε περιοχές με τιμή ζώνης κάτω από τα 600 ή 700 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο δεν πρόκειται να γίνουν μειώσεις. Αντίθετα, δρομολογούνταιανατιμήσεις σε απομακρυσμένες και άλλες περιοχές με χαμηλή αξία, σε μια εξέλιξη που θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τόσο τον ΕΝΦΙΑ, όσο και τα άλλα αντιλαϊκά χαράτσια που συνδέονται με τις «αντικειμενικές τιμές» της Εφορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελαφρύνσεις που δρομολογούνται σε όφελος της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, θα φορτωθούν εκ νέου στους μικροϊδιοκτήτες και στα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.

Πάλι ο λαός θα πληρώσει..

Σε κάθε περίπτωση, τα χαράτσια πάνω στη λαϊκή κατοικία και τη μικρή περιουσία θα παραμείνουν σε ισχύ και στο ύψος τους, ανεξάρτητα από τις όποιες «εσωτερικές αναπροσαρμογές» και την ονομασία που θα επιλεγεί για το χαράτσι. Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει συμφωνήσει για τη διατήρηση του εισπρακτικού στόχου από τον ΕΝΦΙΑ στο ύψος των 2,6 δισ. ευρώ και για το 2015.

Βεβαίως η μείωση στις αντικειμενικές αξίες σημαίνει υποτίμηση, απαξίωση κεφαλαίου. Είναι μια από τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και μάλιστα αναγκαία για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Δεν είναι δε τυχαίο ότι οι τραπεζίτες διαμηνύουν πως η δραστική μείωση στις αντικειμενικές τιμές θα τους δημιουργούσε και ένα επιπρόσθετο πρόβλημα. Και αυτό γιατί οι υποθήκες που έχουν εγγράψει για τα στεγαστικά δάνεια, βασίζονται στις πολύ υψηλές αντικειμενικές τιμές της δεκαετίας του 2000, οι οποίες πλέον είναι πολύ υψηλότερες από τις σημερινές εμπορικές τιμές. Σε αυτό το πλαίσιο, η ριζική, προς τα κάτω, αναθεώρησή τους θα μείωνε και την αξία των υποθηκών, εξέλιξη που θα οδηγούσε σε πρόσθετες ανάγκες για την ανακεφαλαιοποίησή τους, άρα για νέες ενισχύσεις, ενδεχομένως μέσω κρατικού χρήματος και άλλων αντιλαϊκών παρεμβάσεων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η συγκυβέρνηση έχει πάρει υπόψη το αίτημα και «προσαρμόζεται» αναλόγως.

Με αφορμή το θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας στις πανελλαδικές εξετάσεις

Τ

η Δευτέρα 18/5 άνοιξε η αυλαία των Πανελληνίων Εξετάσεων με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Η Επιτροπή Εξετάσεων επέλεξε ένα κείμενο με θέμα «την προστασία και αξιοποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς» και ζητούσε από τους μαθητές, όπως προβλέπεται, αφού το μελετήσουν και το αποδώσουν περιληπτικά, στη συνέχεια να δημιουργήσουν το δικό τους κείμενο, μια ομιλία σε ημερίδα του δήμου τους, εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίους «πρέπει το ευρύ κοινό να πλησιάσει και να γνωρίσει τους χώρους και τα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς» και «τις δραστηριότητες με τις οποίες οι πολίτες θα εξοικειωθούν με αυτά». Η επιλογή του θέματος, του κειμένου και των ερωτημάτων που τέθηκαν στους μαθητές δημιουργεί μια σειρά από προβληματισμούς.

Συντάκτης του κειμένου είναι ο Βασίλης Λαμπρινουδάκης, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γενικός γραμματέας του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ, μιας κίνησης πολιτών που ίδρυσε ο Σταύρος Μπένος, πρώην δήμαρχος Καλαμάτας, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2007 και υπουργός στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Η κίνηση αυτή, που έχει μπει και στα σχολεία, χρηματοδοτείται από κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους (ΕΣΠΑ). Επίσης, μέσα από το site της καλεί την Τοπική Διοίκηση, τις «οικονομικές δυνάμεις της χώρας» και τους πολίτες να στηρίξουν οικονομικά τις δραστηριότητές της. Σε άλλη σελίδα του site μπορεί κανείς να δει αναλυτικά τους χορηγούς της προσπάθειας του σωματείου αυτού. Τράπεζες, γνωστή αεροπορική εταιρεία και στην κορυφή η φαρμακοβιομηχανία ΕLPEN και το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Οι «οικονομικές αυτές δυνάμεις» της χώρας, μαζί με τους δήμους, τις Περιφέρειες και τους πολίτες - δωρητές αποτελούν για το ΔΙΑΖΩΜΑ «ένα μεγάλο ποτάμι αγάπης και προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς».

Θ

α μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως δεν είναι κακό να περιλαμβάνεται στα θέματα των εξετάσεων ένα κείμενο που απηχεί τις απόψεις μιας κίνησης πολιτών, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν περιβάλλονται από το κύρος και την αυθεντία ενός καθηγητή πανεπιστημίου. Επομένως, οι μαθητές της Γ' Λυκείου, αδύναμοι να αμφισβητήσουν όσα διαβάζουν στο κείμενο, προχωρούν υποχρεωτικά σε μια αναπαραγωγή των θέσεών του στην ομιλία που καλούνται να συντάξουν. Συγκεκριμένα, οδηγούνται να αποδεχτούν: α) Πως οι φθορές και οι καταπονήσεις που υφίστανται οι αρχαίοι χώροι «θέασης» και «ακρόασης» δεν πρέπει να θεωρούνται εμπόδια για την καλλιτεχνική δραστηριότητα στα μνημεία, β) πως η δραστηριότητα αυτή είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για τη δημιουργία «συνείδησης εκτίμησης» και «προστασίας» των μνημείων μας, γ) πως η συνεργασία «αρχαιολόγων, ανθρώπων του θεάτρου, παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλων διανοητών» (!) θα δημιουργήσει ένα πολύ καλό κλίμα για μια κοινή προσπάθεια ισορροπημένης και συνετής προσέγγισης του είδους αυτού των μνημείων, δ) πως η «οικείωση της πολιτισμικής κληρονομιάς» από το ευρύ κοινό δημιουργεί στην κοινωνία συνείδηση εκτίμησης και προστασίας των μνημείων μας και ε) πως η καλλιέργεια στο κοινό αυτής της τάσης προς τα μνημεία θα συμβάλει στην προστασία τους. Αναπαράγεται, δηλαδή, μέσα από το κείμενο η άποψη που έχει διατυπωθεί και για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος (όπως για όλα τα σοβαρά προβλήματα) πως η προστασία των μνημείων του πολιτισμού μας είναι θέμα παιδείας και εξοικείωσης.

Παραθέτουμε στο σημείο αυτό ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του διακεκριμένου αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου για την καταστροφή του περιβάλλοντος και των μνημείων του πολιτισμού: «Το "πρόβλημα προστασίας του περιβάλλοντος κτλ. κτλ." δεν είναι ούτε πρόβλημα αισθητικό, ούτε πρόβλημα αγωγής, ούτε ακόμη πρόβλημα "κάποιου" ελέγχου ή "κάποιου" προγραμματισμού. Είναι στη βάση του πρόβλημα πολιτικό, όπως πολιτικά είναι όλα τα θεμελιακά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένα έθνος. Αλλά ακόμα και πρόβλημα "παιδείας" και μόνον αν το χαρακτήριζε κανείς, πάλι σε τελευταία ανάλυση θα έπρεπε να φτάσει στην ίδιαν αναγωγή, αφού ακριβώς αυτό το βασικό θέμα που ονομάζουμε "Παιδεία" είναι, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο θέμα, πολιτικό».

Π

όσο τυχαία είναι, όμως, η επιλογή του συγκεκριμένου άρθρου και η επακόλουθη προβολή της κίνησης πολιτών ΔΙΑΖΩΜΑ; Είναι απλώς ένα κείμενο που διαφημίζει ή προπαγανδίζει τους στόχους του σωματείου και προβάλλει το έργο του και τον ιδρυτή του, καθώς κατέκλυσαν όλα τα ΜΜΕ διθυραμβικά σχόλια και αναλύσεις για το έργο της κίνησης και του κ. Μπένου; Αποτελεί σύμπτωση πως άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» την 1η Απρίλη 2015 με συντάκτρια την Μαρία Κατσουνάκη και τίτλο «Μνημεία... ιδεοληψίας» στρέφεται ανοιχτά εναντίον του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), που αντιδρά στην πρόταση για δωρεά 3 εκατομμυρίων ευρώ από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» για την αναβάθμιση και διαχείριση των αρχαιολογικών χώρων του Κεραμεικού και της Βραυρώνας; Το άρθρο συνεχίζει με επίθεση στο ΣΕΑ που, κατά τη συντάκτρια, θεωρεί ξεπούλημα και εκμετάλλευση ό,τι δε χρηματοδοτείται από το κράτος. Για τους χορηγούς, όμως, υπάρχουν μόνο καλά λόγια, όπως, για παράδειγμα, ο αδιανόητος ισχυρισμός ότι «στην περίπτωση των μνημείων ο χορηγός ουδέποτε ζητάει αντισταθμίσματα ή ασκεί εξουσία». Στο σημείο αυτό επικαλείται και τη μαρτυρία του Σταύρου Μπένου και αναλύει τις θέσεις του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ, που «αναβάθμισε το χορηγικό θεσμό»! Τέλος, φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίσει τους αρχαιολόγους ακατάλληλους να προστατέψουν τα μνημεία, γιατί έχουν... ιδιοκτησιακή σχέση μαζί τους!

Α

πό τα παραπάνω προκύπτει ότι πρόκειται για μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να χτυπηθούν και να ξεπεραστούν όλα τα προσκόμματα που βάζουν όσοι αντιδρούν στην επιχειρηματική δράση στο χώρο του Πολιτισμού, με τρόπο μάλιστα ωμό και απροκάλυπτο, που φτάνει να αθωώνει τους ιδιώτες και να τους παρουσιάζει ως ανιδιοτελείς προστάτες της κληρονομιάς του λαού μας. Δεν υποστηρίζουμε σε καμιά περίπτωση πως το κράτος έχει κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για την αξιοποίηση (και όχι εκμετάλλευση) των έργων του πολιτισμού. Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πρέπει να απαλλαγεί από αυτή την υποχρέωσή του ή ότι θα στραφούμε στους αυτόκλητους σωτήρες, που βλέπουν ακόμα ένα «πεδίον δόξης λαμπρόν» για νέες επικερδείς επενδύσεις. Και η παρούσα κυβέρνηση όχι μόνο συνεχίζει την εκχώρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς στις ΜΚΟ, αλλά και το διαφημίζει κιόλας μέσα από το θέμα των εξετάσεων. Αυτές τις αντιλήψεις υιοθετεί και προπαγανδίζει το κείμενο που κλήθηκαν να κατανοήσουν και να συνοψίσουν οι μαθητές της Γ' Λυκείου και θα ήταν δύσκολο να αποδείξει κανείς πως ήταν μια αθώα, τυχαία επιλογή. Οπως ισχυρίζονται άλλωστε πολλοί, «ο τουρισμός είναι η βιομηχανία» μας και τα μνημεία ο πλούτος μας. Πέρα από όλα αυτά, όμως, υπάρχει η πραγματικότητα που αποκαλύπτει ξεκάθαρα πως στον καπιταλισμό όλα υποτάσσονται στο κέρδος των λίγων, ακόμα και τα έργα πολιτισμού, ακόμα και οι συνειδήσεις των μαθητών μας...

Σ. Π.

Κοινή σύσκεψη ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ, ΟΓΕ για απάντηση στο νέο μνημόνιο

Στα γραφεία του Μετώπου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ, με θέμα τον κοινό βηματισμό απέναντι στην υπογραφή της επερχόμενης αντιλαϊκής συμφωνίας, του νέου μνημονίου.

Σε δελτίο Τύπου σημειώνεται:

"Στη σύσκεψη συζητήθηκε ο σχεδιασμός ώστε να συζητηθεί σε κάθε ΔΣ συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, των επαγγελματοβιοτεχνών και της φτωχής αγροτιάς, στους φοιτητικούς-σπουδαστικούς και γυναικείους συλλόγους, το κάλεσμα για άμεση αγωνιστική απάντηση απέναντι στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία.

Να βρεθούμε όλοι στους χώρους δουλειάς των εργαζομένων, στα καταστήματα με τους αυτοαπασχολούμενους, στα χωριά και στα χωράφια με τους αγρότες, στα πανεπιστήμια και τις σχολές και στις εργατογειτονιές και να συζητήσουμε με τις γυναίκες. Κανένας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την επίθεση που δεχόμαστε μόνος του και δεν υπάρχουν σωτήρες που δίνουν λύση στα προβλήματα. Αποφασίστηκαν κοινές παρουσίες της συμμαχίας στους χώρους, στα εργοστάσια, στα καταστήματα, στους αγρότες, στα πανεπιστήμια, στις λαϊκές γειτονιές.

Ακόμη να στηριχτούν όλες οι πρωτοβουλίες των φορέων για να είναι μαζικές, μαχητικές, όπως η μέρα αγωνιστικής δράσης της ΠΑΣΕΒΕ στις 10 Ιούνη με αιχμές το φορολογικό - χρέη.

Και όλα αυτά να βοηθούν στη μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλες τις πόλεις στις 11 Ιούνη στο φόντο για προετοιμασία απεργιακής απάντησης.

Να δυναμώνει η συμμαχία. Μια συμμαχία που στόχος της είναι να πατάει γερά στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στους τόπους μόρφωσης και κατοικίας, στις πόλεις, στα χωριά. Για να δώσουμε άμεση απάντηση στο νέο μνημόνιο που το λογαριασμό θα τον πληρώσει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Για να βάλουμε φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική. Για την ανατροπή της εξουσίας των επιχειρηματικών ομίλων".

Δικαίωμα και ανάγκη κάθε παιδιού η Προσχολική Αγωγή

«Η Προσχολική Αγωγή είναι δικαίωμα κάθε παιδιού, αποτελεί λαϊκή ανάγκη». Αυτό τονίζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας σε ανακοίνωσή της για το ζήτημα των παιδικών σταθμών. Οι Σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ απευθύνονται στις νέες γυναίκες, στα νέα ζευγάρια που αυτήν την περίοδο αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν μια θέση στους παιδικούς σταθμούς για το παιδί τους, που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τις ελλείψεις των σταθμών, που αναγκάζονται να βάζουν το χέρι στην τσέπη για τροφεία και αναλώσιμα.

Το ζήτημα των παιδικών σταθμών δεν βρίσκεται για πρώτη φορά στο επίκεντρο της δράσης της ΟΓΕ. Το αντίθετο. Οπως σημειώνει η Δώρα Βασιλοπούλου, μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ, η δράση της Ομοσπονδίας είναι σταθερή και πολύμορφη, με πρωτοβουλίες τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο Δήμων. «Οργανώνουμε αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε υπουργεία, Περιφέρειες, Δημοτικά Βρεφοκομεία, παραστάσεις διαμαρτυρίας σε δημοτικά συμβούλια, προχωράμε σε καμπάνιες ενημέρωσης, μαζεύουμε υπογραφές διεκδικώντας λύσεις σε προβλήματα, εξορμούμε σταθερά στους παιδικούς σταθμούς».

Κανένας συμβιβασμός με τη σημερινή κατάσταση

Κάθε χρόνο, τα προβλήματα στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς κάνουν την εμφάνισή τους όλο και πιο έντονα. Ακόμα και για τους γονείς που καταφέρνουν να στείλουν το παιδί τους στο σταθμό, οι δυσκολίες δε σταματούν, όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς που φτάνει στο τέλος της.

Σε πολλές περιπτώσεις, δεν εξασφαλίζεται επαρκής και ποιοτική σίτιση των μικρών παιδιών, τονίζει η Δ. Βασιλοπούλου: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι σταθμοί του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών, στους οποίους από τη διατροφή των παιδιών απουσίαζε για πολύ καιρό το κρέας, το ψάρι, το τυρί, τα φρούτα, τα λαχανικά και η σαλάτα, με αποτέλεσμα το εβδομαδιαίο πρόγραμμα να αποτελεί μονότονη επανάληψη γευμάτων ρυζιού και ζυμαρικών». Υπογραμμίζει ακόμα πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση για συρρίκνωση των δομών, με «επιχείρημα» και άλλοθι τα υπαρκτά κτιριακά προβλήματα, τα οποία Δήμοι και κυβερνήσεις όχι απλά δε φροντίζουν να λύσουν, αλλά οδηγούν σε διαρκή επιδείνωση.

Οσο για τις «πατέντες», με τις οποίες μια σειρά από διοικήσεις δήμων έχουν επιχειρήσει να διαχειριστούν την υποστελέχωση των σταθμών, αυτές όπως εξηγεί η Δ. Βασιλοπούλου, περιλαμβάνουν μπόλικο «εθελοντισμό»: «Για παράδειγμα, στην Αθήνα η δημοτική αρχή και η διοίκηση του Δημοτικού Βρεφοκομείου, σε σχετική επιστολή ζήτησαν από όλους τους εργαζόμενους του δήμου που βρίσκονται σε διοικητικές και άλλες θέσεις (φύλακες, τραπεζοκόμους, καθαρίστριες) να δουλέψουν ως εθελοντές στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, στη διάρκεια του ωραρίου τους και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έως ότου προσληφθούν νέοι συμβασιούχοι. Ενα βήμα παραπέρα έχει προχωρήσει η κατάσταση στον Πειραιά, καθώς σε δύο παιδικούς σταθμούς τα κενά σε προσωπικό έχουν κληθεί να καλύψουν... "εξωτερικοί συνεργάτες": Στην πρώτη περίπτωση, στην κουζίνα βοηθάει μια γιαγιά (!) ενώ στη δεύτερη έχει επιστρατευτεί ο μάγειρας της διπλανής στρατιωτικής μονάδας!».

Οι ανάγκες παιδιών και γονιών δεν μπορεί να αποτελούν εμπόρευμα

Στην ανακοίνωσή της, η ΟΓΕ σημειώνει: «Οι ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών μας δεν μπορεί να αποτελούν εμπόρευμα». Ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:

«Δεν αποδεχόμαστε:

• Τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, τις συνεχείς εναλλαγές εργαζομένων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν στη σωματική και ψυχική υγεία των βρεφών και των νηπίων, τη γενίκευση των 9μηνων, 5μηνων, ακόμα και 2μηνων συμβάσεων προσωπικού.
• Την πληρωμή για "τροφεία" και αναλώσιμα έτσι ώστε το κόστος να είναι δυσβάσταχτο για τη λαϊκή οικογένεια.
• Την έλλειψη ιατρικής παρακολούθησης και κατάλληλων χώρων ανάρρωσης.

Για όλα αυτά ευθύνη έχουν:

Οι κυβερνήσεις και η Τοπική Διοίκηση που αντιμετωπίζουν τους βρεφονηπιακούς σταθμούς σαν "υπηρεσίες φύλαξης" και μάλιστα ακριβοπληρωμένες από τους γονείς και όχι ως προσχολική αγωγή, που πρέπει να παρέχεται δωρεάν για τη σωστή ψυχική και σωματική ανάπτυξη του παιδιού και την κοινωνικοποίησή του.

Αντιμετωπίζεται η διαπαιδαγώγηση του παιδιού και ο παιδικός σταθμός ως οικογενειακή υπόθεση - εμπόρευμα με υπηρεσίες, όπως τις αποκαλούν, "προσβάσιμες και προσιτές οικονομικά". Ωστε να πληρώνονται όλα από την τσέπη μας.

Δεν ανεχόμαστε η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τους Δήμους, να δεσμεύει τα αποθεματικά και τα ταμειακά διαθέσιμα των Δήμων και όλων των δομών μαζί και των παιδικών σταθμών! Είναι πρόκληση να πηγαίνουν τα αποθεματικά για την πληρωμή του χρέους στους δανειστές, ένα χρέος που δεν είναι του λαού, και να στερούν από εμάς και τα παιδιά μας τις αναγκαίες κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, όπως η Προσχολική Αγωγή.

Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων για περικοπή των κοινωνικών παροχών μάς βρίσκει απέναντί της στο δρόμο του αγώνα».

Το πλαίσιο διεκδικήσεων

Η ΟΓΕ διεκδικεί:

• Αποκλειστικά Κρατικούς - Δημόσιους - Δωρεάν - Σύγχρονους και Ασφαλείς Παιδικούς Σταθμούς για όλα τα παιδιά, Ελλήνων ή μεταναστών, με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα του φαγητού.
• Μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό. Ενιαίο φορέα Προσχολικής Αγωγής που να ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα.
• Να μην κλείσει κανένας παιδικός και βρεφονηπιακός σταθμός.
• Να καλυφθεί το σύνολο των αιτήσεων και να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά Ελλήνων και μεταναστών χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Να μη γίνει καμιά απόλυση. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους με 6ωρο, 5ήμερο, 30ωρο.
• Να καταργηθούν τα τροφεία.

Ευ.Χ.

Η φοροληστεία των αγροτών και η απάτη ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Από κινητοποίηση της ΠΑΣΥ έξω από τη ΔΟΥ Ναυπλίου,

ενάντια στη φοροεξόντωση των αγροτών

Αυτή την περίοδο και μέχρι τις 30 Ιούνη, οι αγρότες υποβάλουν στις εφορίες (ΔΟΥ) δηλώσεις εισοδήματος έτους 2014, που με την εκκαθάρισή τους θα πληρώσουν φόρο 13% από το πρώτο ευρώ λογιστικού ή τεκμαρτού εισοδήματος. Επιπλέον, θα προκαταβάλουν 27,5% του φόρου ως προκαταβολή έναντι του επόμενου έτους (φόρος και προκαταβολή φόρου 16,575%).

Για πρώτη φορά φέτος, με το νόμο ΚΦΕ 4172/2013, καταργήθηκε η έκπτωση αφορολόγητου ποσού, (με τον προηγούμενο νόμο ΚΦΕ 2238/94 ήταν 9.550 ευρώ) και επιβλήθηκε φορολογία στις ενισχύσεις που τελικά φορολογούνται ως εισόδημα, (πάνω από τις 12.000 ευρώ), μετά την πρόσφατη ρύθμιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτά τα μέτρα, σε συνδυασμό με τον υπολογισμό του φόρου σε μεγάλο μέρος των δηλώσεων στο τεκμαρτό εισόδημα, επιβάλλουν στους φορολογούμενους, ιδιαίτερα όσους έχουν μόνο αγροτικό εισόδημα, ένα νέο κεφαλικό χαράτσι, όπως ήταν ο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος παραμένει σε ισχύ και το 2015.

Οι άδικες ληστρικές φορολογικές διατάξεις εφαρμόζονται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αν και ψηφίστηκαν το καλοκαίρι του 2013 από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση τις κατάγγελλε ως «μνημονιακά» μέτρα. Οι ρυθμίσεις από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (13/5/2015), στις ενισχύσεις με αφορολόγητο έως 12.000 ευρώ και η μείωση στην προκαταβολή φόρου από το 55% στο 27,5% δεν προσθέτουν ουσιαστική φοροελάφρυνση στο μεγαλύτερο τμήμα των φορολογουμένων αγροτών. Πρόκειται για ψίχουλα, αφού οι αγρότες πιάνονται στην παγίδα των τεκμηρίων. Αγρότης με κύρια κατοικία 90-95 τετραγωνικά και ΙΧΕ αυτοκίνητο 1.200 κυβικά, πέντε ετών, έχει 10.500 ευρώ τεκμήριο και θα φορολογηθεί σε αυτό.

Η απάτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Το πώς χρησιμοποιήθηκε από τις συγκυβερνήσεις και για παραπλάνηση, εξαπάτηση των αγροτών η παραπάνω φοροληστεία έχει ως εξής: Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που ψήφισε το νόμο, προεκλογικά έταζε τροποποιήσεις κάτω και από την πίεση των αγροτικών αγώνων που είχαν προηγηθεί (αρχές του 2014). Ο ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτούσε ότι θα καθιερώσει ως αφορολόγητο τα 12.000 ευρώ στο εισόδημα, θα καταργήσει την προκαταβολή στο φόρο, θα ρυθμίσει το αφορολόγητο στο σύνολο των επιδοτήσεων, όταν γίνει κυβέρνηση.

Η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην προσπάθειά της να «γεφυρώσει» παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα επί 4 μήνες, με την απάτη της φιλολαϊκής προσμονής και τα γνωστά επικοινωνιακά τρικ για «περήφανη» διαπραγμάτευση, «κόκκινες» γραμμές, συνέχιζε το προεκλογικό παραμύθιασμα του αγροτικού κόσμου. Τώρα, η εξαπάτηση συνδέθηκε με τον εκβιασμό «εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας». «Μένουν το 2015 και βλέπουμε για το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας όχι μόνο ότι μένει η επιδρομή στο αγροτικό εισόδημα, αλλά ότι διατηρούνται όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι, προετοιμάζεται το έδαφος με το λαό «συνένοχο» για χειρότερα μέτρα.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ λοιπόν άλλαξε, απέναντι όμως στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τους μικρούς και μεσαίους αγροτοπαραγωγούς, στέκεται η ληστρική πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων και οι δεσμεύσεις παλιάς και νέας συγκυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς Ευρωζώνη και ΔΝΤ, για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, πλεονάσματα, κρατικά έσοδα, για αποπληρωμή του καπιταλιστικού χρέους, στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αποτέλεσμα αυτών των δεσμεύσεων θα είναι να συνεχιστεί και για τα επόμενα χρόνια πιο άγριο το χαράτσωμα των λαϊκών νοικοκυριών, «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται».

Συγκεκριμένα για φέτος, το εισόδημα που φορολογείται για κάθε αγρότη, προσδιορίζεται με τη λογιστική μέθοδο «έσοδα μείον έξοδα». Δηλαδή, αφαίρεση των παραγωγικών δαπανών του από το συνολικό ποσό των ακαθάριστων εσόδων που εισέπραξε κατά τη διάρκεια του έτους, μέσω των πωλήσεων των προϊόντων του. Μέχρι την προηγούμενη χρονιά, φορολογήθηκε σε εισόδημα που προσδιορίστηκε με το «αντικειμενικό» σύστημα και σύμφωνα με την κλίμακα των μισθωτών, δηλαδή είχε πέρσι αφορολόγητο όριο 9.550 ευρώ.

Στην περίπτωση που το εισόδημα «έσοδα μείον έξοδα» είναι πολύ χαμηλό ή υπάρχουν ζημιές, τότε θα ισχύσουν τα τεκμήρια (τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης, κατοικίας, ΙΧΕ αυτοκίνητο) και φορολόγηση με τους ίδιους συντελεστές φόρου και προκαταβολής. Δηλαδή, το χαράτσι επιβάλλεται στο μεγαλύτερο ποσό, είτε του πραγματικού είτε του τεκμαρτού εισοδήματος για κάθε αγρότη.

Τα έξοδα (δαπάνες) που αναγνωρίζει η εφορία και αφαιρούνται από τα έσοδα είναι: Αγορές αγροεφοδίων, αποσβέσεις μηχανημάτων-εγκαταστάσεων, ηλεκτρικό ρεύμα για άρδευση, πετρέλαιο για κίνηση αγροτικών μηχανημάτων, εισφορές ΕΛΓΑ και ΟΓΑ (2014), παροχή υπηρεσιών από τρίτους με τιμολόγια (συλλογή, σπορά, καλλιέργεια), εργατικά με απόδειξη πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών κ.ά. Επειδή πολλές από αυτές τις δαπάνες οι περισσότεροι μικροί και μεσαίοι αγρότες δε θα μπορέσουν να τις δικαιολογήσουν (εργατικά από μέλη της οικογένειας, αλληλοβοήθεια μεταξύ αγροτών κ.ά.), θα έχουν λιγότερα έξοδα, άρα θα εμφανίζουν μεγαλύτερο εισόδημα και περισσότερο φόρο, αν βέβαια ξεπεράσουν την παγίδα των τεκμηρίων.

Παράδειγμα φορολόγησης και η παγίδα των τεκμηρίων

Βαμβακοπαραγωγός με 100 στρέμματα καλλιέργεια, που πέρσι το εισόδημά του προσδιορίσθηκε με το ειδικό καθεστώς (57,75 ευρώ/στρέμμα) x 100 στρ. = 5.775 ευρώ, με την κλίμακα των μισθωτών ήταν αφορολόγητος.

Με το φετινό λογιστικό σύστημα, έχει έσοδα παραγωγής (0.40 ευρώ/κιλό x 350 κιλά/στρέμμα) x 100 στρέμματα = 14.000 ευρώ.

Ενίσχυση 160 ευρώ/στρέμμα x 100 στρέμματα = 16.000 ευρώ

Σύνολο 30.000 ευρώ

Με παραστατικά, δύσκολα μεν αλλά μπορεί να τα καταφέρει να έχει έξοδα 18.000 ευρώ. Καθαρό εισόδημα(30.000 - 18.000) = 12.000 ευρώ.

Με φορολογούμενη όλη την ενίσχυση, θα πλήρωνε φόρο 12.000 ευρώ x 13% = 1.560 ευρώ και προκαταβολή φόρου 1.560 ευρώ x 27,5% = 429 ευρώ.

Σύνολο 1.989 ευρώ

Μετά τη ρύθμιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με αφορολόγητη την ενίσχυση 12.000 ευρώ, έχει καθαρό εισόδημα μηδέν (0) ευρώ και φορολογείται με το τεκμαρτό εισόδημα, ελάχιστο δικό του τεκμήριο διαβίωσης 2.500 ευρώ, τεκμήριο κύριας κατοικίας 4.000 ευρώ, τεκμήριο ΙΧΕ 4.000 ευρώ.

Σύνολο 10.500 ευρώ

Τελικά, θα πληρώσει φόρο 10.500 ευρώ x 13% = 1.365 ευρώ και προκαταβολή 1.365 ευρώ x 27,5% = 375,38 ευρώ.

Σύνολο 1.740,38 ευρώ

Οπως προκύπτει από το παραπάνω παράδειγμα, το όφελός του από την πρόσφατη κυβερνητική ρύθμιση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι 195 ευρώ φόρος και 45 ευρώ προκαταβολή φόρου. Μικρά και μεσαία αγροτικά νοικοκυριά πέφτουν στην παγίδα του τεκμαρτού εισοδήματος, με φορολογία 1.500-2.000 ευρώ το κεφάλι.

Ιδια είναι η φοροληστεία στον υπολογισμό του φόρου που αναλογεί χωριστά στη σύζυγο αγρότισσα, στην περίπτωση που έχει δικό της αγροτικό εισόδημα, στην καλύτερη περίπτωση θα καταλογιστεί φόρος και προκαταβολή φόρου 16,575% στο δικό της τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης 2.500 ευρώ, δηλαδή 2.500 ευρώ x 16,575% = 414,38 ευρώ.

Με μέτριους υπολογισμούς, με 800 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον φόρους θα επιβαρυνθούν φέτος τα αγροτικά εισοδήματα, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων αγροτών, από τα οποία τα 200 εκατομμύρια ευρώ θα είναι προκαταβολή φόρου έναντι του επόμενου έτους. Η προκαταβολή φόρου είναι ένα αναγκαστικό δάνειο από τους καταχρεωμένους αγροτοκτηνοτρόφους προς την κυβέρνηση και το αστικό κράτος, με την αυταπάτη ότι θα τα πάρουν πίσω όταν και όποτε ψηφιστεί το αφορολόγητο εισόδημα των 12.000 ευρώ.

Ωφελημένο ιδιαίτερα θα είναι, για μια ακόμη φορά, το τμήμα εκείνο των μεγαλοαγροτών, επιχειρηματιών καπιταλιστών, που έχουν μεγάλη παραγωγή και παραγωγικότητα. Χρησιμοποιούν δικά τους μηχανήματα και μισθωτή εργασία, ώστε να αφαιρούν ως έξοδα αυξημένες δαπάνες, τα δε καθαρά τους κέρδη είναι πολλαπλάσια του όποιου τεκμαρτού εισοδήματος. Είναι το τμήμα (7,1% του συνόλου) που μόνο από ενισχύσεις, έχει έσοδα πάνω από 20.000 ευρώ ο καθένας και φορολογούνται με τον ίδιο συντελεστή φόρου 13%, όπως φορολογούνται και οι φτωχοί αγρότες.

Η θέση του ΚΚΕ

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, παραμένουν επίκαιρα τα αιτήματα των μικρών και μεσαίων αγροτoκτηνοτρόφων για άμεσα μέτρα φορολογικής ανακούφισης, που στηρίζει εντός και εκτός Κοινοβουλίου, όπως πάντα, το ΚΚΕ. Η ανάγκη, όμως, αντίστασης στο βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων που επιφέρει ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός που επιταχύνεται με τη νέα ΚΑΠ και τη φετινή φοροληστεία, επιβάλλει η πάλη να στοχεύει συνολικά στην ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Η επιβίωση απέναντι στη φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων αναδεικνύει την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του λαϊκού παράγοντα, με την ενδυνάμωση της συμμαχίας με τους εργάτες, τους μικροεπαγγελματίες, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών. Η κοινωνική - λαϊκή συμμαχία και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ για ρήξη με την ΕΕ των μονοπωλίων, την εξουσία, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου είναι η λύση. Είναι ο δρόμος για αγροτική ανάπτυξη με κοινωνικοποίηση της γης και όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με εξουσία της εργατικής τάξης που επιβάλλει τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο, με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σ' αυτό το πλαίσιο, η εθελοντική συνένωση των αυτοαπασχολούμενων μικρών και μεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς αντιμετωπίζει τα μειονεκτήματα της μικρής και κατακερματισμένης παραγωγής, τους απαλλάσσει από το άγχος των φυσικών καταστροφών, την εκμετάλλευση από το εμπορικό, βιομηχανικό, τραπεζικό κεφάλαιο, τη φοροληστεία του αστικού κράτους.

Το εργατικό κράτος, με εγγυημένες τιμές, κρατικές υποδομές, επιστημονική στήριξη, σύγχρονες δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας που έχει ανάγκη η ύπαιθρος, εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στον συνεταιρισμένο αγροτοκτηνοτρόφο, πρώτες ύλες για τις κρατικές αγροτοβιομηχανικές μονάδες, επαρκή και υγιεινά διατροφικά προϊόντα που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Ν.Α.

Παζάρια στο σβέρκο του λαού

Με ένταση της προπαγάνδας ώστε όχι μόνο το μαύρο να εμφανίζεται άσπρο, αλλά και να εξασφαλίζεται λαϊκή στήριξη σε μια αντιλαϊκή πολιτική, κινήθηκε τη βδομάδα που πέρασε η κυβέρνηση. Το τέλος της βδομάδας συνοδεύτηκε από έναν παροξυσμό προπαγάνδας, στο πλαίσιο του οποίου εμφανίζονταν μεν οι εταίροι να πιέζουν άγρια την κυβέρνηση για νέα μέτρα, αλλά την ίδια ώρα η κυβέρνηση εμφανίζεται περίπου να πανηγυρίζει γιατί υπάρχει συμφωνία στον ορίζοντα, συμφωνία μάλιστα που συνοδεύεται και από ροή χρήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, στελέχη της έφτασαν στο σημείο να καλούν το λαό να βγει στο δρόμο να διαδηλώσει για να στηρίξει την κυβέρνηση που και «αντιστέκεται στην ασφυξία», και «είναι ικανή - με τη λαϊκή στήριξη - να εξασφαλίσει συμφωνία ικανοποιητική για τα λαϊκά συμφέροντα». Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Αυτό που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και δηλώθηκε σ' όλους τους τόνους είναι νέα συμφωνία - που προϋποθέτει την ολοκλήρωση και αξιολόγηση της προηγούμενης, δηλαδή του μνημονίου - σε πλήρη πλέον αντίθεση και μ' αυτά ακόμα τα ψίχουλα των προεκλογικών της υποσχέσεων. Με δεδομένη αυτήν την προοπτική προσπαθεί να παγιδεύσει το λαό, με κλίμα φόβου, ψευτολεονταρισμούς και κοροϊδία για «πολιτικές λύσεις», που δήθεν δεν θα περιέχουν νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις. Πρέπει να 'ναι καθαρό πως το λογαριασμό θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ο ίδιος ο λαός.

Δεδομένη η αντιλαϊκή πολιτική

Κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα, η συζήτηση στα λαϊκά στρώματα πρέπει να αφορά την πραγματικότητα, κι αυτή είναι μία: Η άγρια φορολογία με σημαία τον ΕΝΦΙΑ παραμένει. Οι ιδιωτικοποιήσεις, με χαρακτηριστικές τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, παραμένουν. Η μείωση των εισοδημάτων, με χαρακτηριστικά τα επιδόματα αδειών και γιορτών, παραμένει. Πρόσθετα έρχονται νέες αυξήσεις στον ΦΠΑ, γεγονός που οδηγεί επίσης σε μείωση εισοδήματος. Και βέβαια, παραμένουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τόσο το Ασφαλιστικό όσο και το Εργασιακό, θέματα μέσα από τα οποία οι καπιταλιστές επιδιώκουν να οξύνουν την εργατική εκμετάλλευση ώστε να υπάρξει ανάκαμψη κερδών.

Η πορεία της διαπραγμάτευσης στη βδομάδα που πέρασε έκανε καθαρό πως για την κυβέρνηση ό,τι αντεργατικό έχει εφαρμοστεί έως τώρα παραμένει αυτούσιο και η όλη συζήτηση από δω και πέρα αφορά στο πώς θα πλασαριστούν τα νέα μέτρα. Ακούσαμε, για παράδειγμα, να μιλάνε για την αύξηση του ΦΠΑ σαν αντι-υφεσιακό μέτρο, να μιλάνε για το Ασφαλιστικό σαν μια υπόθεση νοικοκυρέματος, ενώ το σταμάτημα της κουβέντας για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ το παρουσιάζουν σαν ζήτημα δημοκρατίας, μέσα από τις διαδικασίες της οποίας θα πρέπει οι κοινωνικοί εταίροι με διάλογο να αποφασίσουν αν θα εφαρμοστεί, ίσως, κάποτε.

Διαπραγμάτευση για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Το πού οδηγούνται τα πράγματα το είπε με ξεκάθαρο τρόπο ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στη συνέλευση του ΣΕΒ. Μίλησε για την «απόλυτη αφοσίωση» της συγκυβέρνησης στην προσπάθεια για επίτευξη συμφωνίας στα αντιλαϊκά παζάρια με τους δανειστές, ενώ παράλληλα «διαφήμισε» την πλήρη ευθυγράμμιση του «εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου» της κυβέρνησής του με τα «υπομνήματα» που υποβάλλουν οι βιομήχανοι για την παραπέρα κρατική στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους.

Μια ματιά στα «προαπαιτούμενα», που έθεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς για λογαριασμό ποιανού γίνεται η διαπραγμάτευση, ποιος είναι αυτός που έχει να προσδοκά οφέλη: Συγκεκριμένα, ως όρους για τη συμφωνία περιέγραψε την αντιμετώπιση του «χρηματοδοτικού προβλήματος του Δημοσίου» σε συνδυασμό με την «προοπτική αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους», τα «χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως φέτος και το 2016, ώστε (...) να ανακτήσουμε τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο για να βγει η χώρα στην ανάπτυξη» και «ένα επενδυτικό πακέτο για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας». Ενα προς ένα, δηλαδή, ζητήματα που αφορούν την πολύμορφη κρατική στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Οσο για το τέταρτο «προαπαιτούμενο», δηλαδή τη «μη επιβολή νέων μέτρων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις», στην ουσία αποτελεί δέσμευση ότι θα διατηρηθούν οι ήδη πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, οι τεράστιες απώλειες του λαού στα χρόνια της κρίσης.

Από παραμύθι σε παραμύθι

Την ώρα που μπροστά στους βιομήχανους η κυβέρνηση δεν κρύβει λόγια, απέναντι στην εργατική τάξη επιδιώκει να συνεχίσει να κινείται σε θολά νερά. Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλλε 2 - 3 μέτρα, όπως π.χ. επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, επαναφορά 13ης σύνταξης σε μία κατηγορία χαμηλοσυνταξιούχων, που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, υπονοώντας ότι η εκλογή του στην κυβέρνηση θα οδηγήσει στην ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα ακολουθηθεί φιλολαϊκή πολιτική.

Εκρυβε επιμελώς ότι οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις του, που απευθύνονταν στο μεγάλο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους, ακύρωναν στην πράξη κάθε σκέψη για κάτι τέτοιο. Αρχικά, αυτά τα λίγα «ψίχουλα», που προβλήθηκαν ως «ανατροπή», ως «ριζική αλλαγή πολιτικής», εμφανίσθηκαν ως «άμεσα μέτρα», που θα υλοποιηθούν τις 100 πρώτες μέρες, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση ότι τα πιο ουσιαστικά θα έρθουν αργότερα! Σήμερα, στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά στην υλοποίηση αυτών των περιορισμένων υποσχέσεών της προς τους εργαζόμενους, τα κυβερνητικά στελέχη με μεγάλη ευκολία δηλώνουν ότι «το πρόγραμμα της κυβέρνησης είναι πρόγραμμα τετραετίας», μεταθέτοντας για αργότερα τις όποιες υποσχέσεις. Ετσι, η συγκυβέρνηση ουσιαστικά «στρίβει διά της τετραετίας», συγκαλύπτοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια, ότι ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και η ανάκαμψη δικαιωμάτων και εισοδημάτων των εργαζομένων δεν πάνε μαζί.

Απαιτείται ταξική απάντηση

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει σκοπό να καταργήσει τα προηγούμενα μνημόνια, όχι μόνο εφαρμόζει κανονικά τους εφαρμοστικούς τους νόμους, αλλά επιπλέον ετοιμάζεται με τους δανειστές να φορτώσει στις πλάτες του λαού ένα ακόμα μνημόνιο, ανεξάρτητα από το όνομα που θα του δώσουν.

Κόντρα στην επιδίωξη της κυβέρνησης να διαδηλώνει ο λαός στο ρυθμό του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», απαιτείται επαγρύπνηση και άμεση λαϊκή κινητοποίηση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούνται ήδη τα ταξικά συνδικάτα. Το ΠΑΜΕ έχει ήδη απευθυνθεί σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις καλεί να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη, να ετοιμάζονται για απεργία.

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 10 χρόνια από τον θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη

Σε κλίμα συγκίνησης και αγωνιστικής αποφασιστικότητας πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 10 χρόνων από το θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

Νέοι και νέες έδωσαν το παρών όπως επίσης και πολλοί άνθρωποι που είχαν ζήσει τον Χαρίλαο Φλωράκη. Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν η ανάγνωση του γράμματος του Χαρίλαου Φλωράκη από την ηθοποιό Μπέτυ Βαλάση, φόρτισαν συναισθηματικά τους παριστάμενους τα λόγια του Καπετάν Γιώτη:

"Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω.

O,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, τη Μαρξιστική - Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.

Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. O,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό.

Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια.

Δε θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.

Γεια σας"

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα

«Συντρόφισσες και σύντροφοι - Φίλες και φίλοι,

Σαν σήμερα πριν ακριβώς 10 χρόνια, οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι φίλοι του Κόμματος αποχαιρετήσαμε το σ. Χαρίλαο στο τελευταίο ταξίδι του.

Όλο το Κόμμα, αποχαιρέτησε τον Καπετάν Γιώτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, που, σε άλλες συνθήκες, τότε, συμβόλισε τη συνέχεια των αγωνιστικών παραδόσεων της μαχόμενης κλεφτουριάς και των λαϊκών αγώνων που ακολούθησαν.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης αναπαύεται εκεί πάνω στα αγραφιώτικα βουνά, από όπου η λαϊκή μνήμη κρατά ζωντανό το τραγούδι και το τουφέκι της λαϊκής πάλης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στο σπίτι του στο Χαλάνδρι, προσφορά κι αυτό του σ. Χαρίλαου στο Κόμμα, το οποίο η ΚΕ του ΚΚΕ, τιμώντας την μνήμη του στο εξάμηνο μνημόσυνό του το Νοέμβρη του 2005, αποφάσισε να αξιοποιηθεί ως Επιμορφωτικό Κέντρο, «Βιβλιοθήκη - Αρχείο Χαρίλαος Φλωράκης», με σκοπό τη μεταλαμπάδευση στις νέες γενιές των κομουνιστών και γενικότερα των νέων αγωνιστών, της ιστορικής πείρας των αγώνων και της πάλης της εργατικής τάξης και του Κόμματός της.

Όλα αυτά τα χρόνια της λειτουργίας του έχει οργανωθεί η βιβλιοθήκη - αναγνωστήριο, έχει εμπλουτιστεί με αξιόλογο αρχειακό υλικό. Λειτουργεί ως χώρος έκφρασης, προβολής και ανάδειξης της ιστορίας του Κόμματος, των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης, των λαϊκών κινημάτων, του διεθνούς επαναστατικού κινήματος για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Στόχος του επίσης είναι η στήριξη μελετητών-ερευνητών που ασχολούνται με τα θέματα αυτά, καθώς και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, σχολεία, τις οργανώσεις του λαϊκού μας κινήματος και τους επιστημονικούς φορείς που θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, στον κόσμο.

Όλα αυτά τα χρόνια αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν η καλύτερη αξιοποίηση του σπιτιού του σ. Χαρίλαου. Το ίδιο το κτίριο, όπως και το περιεχόμενό του, αποτελούν τμήμα της διαχρονικής παρουσίας του ΚΚΕ, της ιστορικής του πορείας, της συνέχειάς του και της προβολής του στο μέλλον, σαν «τη σπορά που μένει όταν οι ζευγάδες φεύγουν».

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η δράση του Χ. Φλωράκη έχει βάλει τη δική της σφραγίδα στην ηρωική πάλη του Κόμματός μας, στον ανηφορικό δρόμο που βαδίζει δεκαετίες.

Ολόκληρη η ζωή του σ. Χαρίλαου Φλωράκη ταυτίζεται με την πορεία του ΚΚΕ. Από μαθητής ΟΚΝίτης μέχρι και Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του.

Ταυτίζεται με τις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού μας κινήματος: Με τον αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με την ηρωική πάλη του λαού κατά των Εγγλέζων και της ντόπιας αστικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου τον Δεκέμβρη του 1944, με την ένδοξη δράση του ΔΣΕ κατά της εγχώριας αστικής τάξης και των Αγγλοαμερικανών συμμάχων της. Ταυτίζεται με την ιστορία των διώξεων, των φυλακίσεων και των εκτελεστικών αποσπασμάτων, που οδηγήθηκαν χιλιάδες παιδιά του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Άνθρωπος βαθιά λαϊκός, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης έμεινε προσηλωμένος στο δίκιο του λαού και πάλεψε γι' αυτό με κάθε μέσο και σε όλες τις συνθήκες.

Η κομματική - πολιτική δράση του σ. Χαρίλαου Φλωράκη δεν γνώρισε διαλείμματα. Γνώρισε μόνο φουρτούνες και μεγάλες δυσκολίες. Τις αντιμετώπισε όλες με παλικαριά και με αισιοδοξία, με την πηγαία θυμοσοφία του και με την αποφασιστικότητα του κομμουνιστή, που έχει πλήρη συναίσθηση της αποστολής του και της σκληρότητας που χαρακτηρίζει την ταξική πάλη. Τις αντιμετώπισε δίνοντας όλες τις δυνάμεις του και βγαίνοντας ηθικά νικητής. Όπως τόσοι και τόσες από τους χιλιάδες κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, που δεν λογάριασαν και διέθεσαν τη ζωή τους απλόχερα, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.

Στη διάρκεια της Μεταξικής δικτατορίας και πριν απ' αυτή, στα χρόνια του Βενιζελικού "Ιδιώνυμου".

Στην Κατοχή και στον ένοπλο λαϊκό αγώνα του 1946 - 1949, όπου αναδείχτηκαν τόσο οι πολιτικές, όσο και οι στρατιωτικές ικανότητες του σ. Χαρίλαου Φλωράκη. Εκεί, στα βουνά της Ρούμελης και της Πίνδου, που οι αετοί συναντήθηκαν με τους ένοπλους αετούς, τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Διαμαντή, τον Καπετάν Γιώτη, όλους τους ήρωες - μαχητές και τις μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Εκεί, που η αδιαλλαξία απέναντι στον ταξικό εχθρό πήγαινε χέρι - χέρι με την ευαισθησία απέναντι στον σύντροφο, στον συναγωνιστή, στον απλό άνθρωπο.

"Δε φοβηθήκατε το θάνατο;" τον ρωτούσαν. "Ασφαλώς και τον φοβηθήκαμε", απαντούσε. "Ποιος δε λογαριάζει τη ζωή του; Μόνο ο τρελός ή ο άδειος από συναισθήματα μπορεί να μην φοβηθεί το θάνατο. Αλλά εκείνο, που διακρίνει τον κομμουνιστή, είναι ότι βρίσκει τη δύναμη, όταν χρειαστεί, να θυσιάζει ό,τι πιο πολύτιμο έχει, ξεπερνώντας και το φόβο του θανάτου".

Ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης, όχι μόνο δε μετάνιωσε για το δρόμο που επέλεξε, αλλά συνήθιζε να επαναλαμβάνει, ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσε ξανά, αν αυτό μπορούσε να γίνει. Γιατί γνώριζε, ότι δεν είχε κάνει λάθος.

Γιατί γνώριζε ότι η ζωή ομορφαίνει περισσότερο και ότι η ανθρώπινη υπόσταση καταξιώνεται μόνο στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.

Στη μεγάλη δίκη του 1960 ξαναζωντάνεψαν η ατρόμητη στάση κομμουνιστών - κατηγορουμένων προηγούμενων χρόνων, η σθεναρή υπεράσπιση του ΚΚΕ, της πατριωτικής, αλλά και διεθνιστικής προσφοράς του και των αρχών του, που μετέτρεπαν τους κατηγορουμένους σε κατηγόρους.

Αντικρούοντας την κατηγορία της διενέργειας κατασκοπίας υπέρ ξένης δύναμης, μαζί με τους συγκατηγορουμένους του συντρόφους Ρούλα Κουκούλου, Κώστα Λουλέ, Αύρα Παρτσαλίδου και άλλους, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης είπε στην απολογία του ανάμεσα σε άλλα:

"Βεβαίως τα Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν σχέσεις μεταξύ τους. Μας συνδέουν κοινή ιδεολογία, κοινά ιδανικά, η φιλία και η συναδέλφωση των λαών μας, έχουμε κοινό αντίπαλο, τον ιμπεριαλισμό. Και μόνο αυτό επιβάλλει τη διεθνή αλληλεγγύη μας. Αλλά υπάρχουν και προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με γνώμονα τα κακώς νοούμενα συμφέροντα μιας χώρας. Παράδειγμα το Κυπριακό, στο οποίο οι Άγγλοι και οι Τούρκοι κομμουνιστές αντιτάχθηκαν στις απόψεις των κυβερνήσεων των χωρών τους. Η επίσημη Αγγλία και η Τουρκία τους είπαν προδότες, αλλά στην πραγματικότητα η στάση τους ήταν και σωστή και εθνική. Να γιατί ο διεθνισμός μας δεν έρχεται σε αντίθεση με την αγάπη μας προς την πατρίδα και τα συμφέροντά της. Το 1957 μαζεύτηκαν στη Μόσχα αντιπρόσωποι 64 Κομμουνιστικών Κομμάτων και διακήρυξαν ότι βασικό καθήκον των κομμουνιστών είναι η υπεράσπιση της ειρήνης. Ποιος αμφισβητεί ότι αυτό είναι και εθνικό μας καθήκον;".

"Πολεμάμε και τραγουδάμε, έλεγε στην Κατοχή η ΕΠΟΝ. Αυτό κάνετε κι εσείς τώρα", είπε σε συγκέντρωση στο Βελιγράδι, στη διάρκεια των βομβαρδισμών από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μιλώντας σε συγκέντρωση Γιουγκοσλάβων, που αντιπροσωπεία του ΚΚΕ τους είχε επισκεφθεί, για να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον αγώνα τους.

Η διεθνιστική δράση του σ. Χαρίλαου Φλωράκη αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα. Ξεχωρίζουν οι τιμητικές διακρίσεις του βραβείου της "Φιλίας των Λαών", από τον Πρόεδρο του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης, το βραβείο «Καρλ Μαρξ», από το κράτος της Λαοκρατικής Γερμανίας και το βραβείο "Γκεόργκι Ντιμιτρόφ" από το σοσιαλιστικό κράτος της Βουλγαρίας.

Από το 1954 μέχρι το 1966 ο σ. Χαρίλαος έμεινε στη φυλακή, αφού η θανατική καταδίκη του είχε μετατραπεί σε ισόβια. Μαζί του και άλλοι 85 κομμουνιστές. Μπορούσαν να αποφύγουν όλες αυτές τις κακουχίες και τις στερήσεις, αρκεί να δήλωναν ότι αποκηρύσσουν το ΚΚΕ, την ιδεολογία τους. Αλλά προτίμησαν να ευθυγραμμιστούν με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού, με το συλλογικό ταξικό συμφέρον.

Η "ελεύθερη" ζωή κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο. Στις 21 Απρίλη 1967 ο σ. Χαρίλαος εξορίστηκε στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Λέρο για 4 ακόμη χρόνια. Και ακολούθησαν η παράνομη δράση και η παράνομη διαφυγή στο εξωτερικό, μετά από σχετική εντολή του Κόμματος.

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιόδους, που συνέβαλε σημαντικά ο Χ. Φλωράκης, είναι η οργανωτική ανασυγκρότηση του Κόμματος, μετά το 9ο Συνέδριο και κυρίως με τη de facto νομιμοποίησή του, το 1974, ύστερα από 27 χρόνια παρανομίας και πολλά χρόνια απουσίας των Κομματικών Οργανώσεων από την Ελλάδα.

Τότε, ηγήθηκε του ΚΚΕ, του Κόμματος που ήρθε στη νομιμότητα έχοντας στερηθεί τη φυσιολογική διαδοχικότητα δύο γενεών στην ανάπτυξή του. Τη μια, από τα δολοφονικά χτυπήματα του πολέμου και των κατοπινών διωγμών, την άλλη, λόγω της διάλυσης των Κομματικών Οργανώσεων.

"Πρέπει να αναπληρώσουμε αυτό το κενό γρήγορα", έλεγε συνεχώς το 1974, προσβλέποντας στην ανάπτυξη της ΚΝΕ και έχοντας εμπιστοσύνη στη νεολαία. Και δεν παρέλειπε, συνεχώς, να καυτηριάζει την απόφαση του 1958 να διαλυθούν οι Κομματικές Οργανώσεις και οι κομμουνιστές να ενταχθούν στην ΕΔΑ.

Σε αυτές τις συνθήκες συνέβαλε στη γρήγορη προσαρμογή του Κόμματος στις νέες συνθήκες και απαιτήσεις, στην ενότητα του παλιού με το καινούριο. Στην αξιοποίηση των έμπειρων στελεχών, αλλά και στην προσπάθεια να διαμορφωθεί μια νέα γενιά στελεχών στο ΚΚΕ.

Επιβεβαίωσε ότι η συμβολή ενός κορυφαίου στελέχους, δεν κρίνεται μόνο από τη δική του προσφορά, αλλά κυρίως κρίνεται από την προσπάθειά του να προχωρά η διαδοχή των γενεών.

Ταυτόχρονα προσπαθούσε να μπολιάσει το Κόμμα με την υπεράσπιση των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του.

Σε άρθρο του στα "Προβλήματα Ειρήνης και Σοσιαλισμού" το 1980 έγραφε:

"Το ΚΚΕ σήμερα είναι σοβαρή δύναμη στις κοινωνικές μάχες. Αυτό προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερο φόβο στην ιθύνουσα τάξη που διεξάγει συκοφαντική προπαγάνδα κατά των κομμουνιστών, στην οποία συμμετέχουν και ποικίλες μικροαστικές ομάδες που εξαπόλυσαν ενάντια στο ΚΚΕ εκστρατεία, με σκοπό να μειώσουν τη σημασία του Κόμματός μας, να δυσφημίζουν την ιστορία του. Με συνέπεια παλεύοντας από τις θέσεις του επιστημονικού σοσιαλισμού, το Κόμμα μας με επιτυχία αποκρούει όλες αυτές τις επιθέσεις. Παίρνουμε υπόψη και το γεγονός ότι το κομμουνιστικό κίνημα γενικά δέχεται σήμερα πρωτοφανή ιδεολογική πίεση από μέρους των αστικών και οπορτουνιστικών κύκλων που προσπαθούν να αναγκάσουν τους κομμουνιστές να παραιτηθούν από τον επαναστατικό πρωτοποριακό ρόλο τους, να τους σπρώξουν στο δρόμο που ακολουθεί η σοσιαλδημοκρατία. Σήμερα εμάς λόγου χάρη, μας συμβουλεύουν (υπάρχουν στην Ελλάδα τέτοιοι καλοθελητές) να παραιτηθεί το ΚΚΕ από την ιδεολογική του ενότητα, να επιτρέψει την ύπαρξη διαφόρων θεωρητικών ρευμάτων στις γραμμές του, να ανοίξει τις πόρτες στις ξένες προς την εργατική τάξη ιδεολογικές αντιλήψεις. Η αποδοχή παρόμοιων συστάσεων θα σήμαινε ουσιαστικά εξαφάνιση της ιδεολογικής ενότητας του Κόμματος, μετατροπή του σε λέσχη συζητήσεων. Ο καθένας θα είχε τη δυνατότητα να προπαγανδίζει εκεί μέσα κάθε αντιμαρξιστική θεωρία, στηριζόμενος στον ιδεολογικό πλουραλισμό και αγνοώντας τη γνώμη της πλειοψηφίας. Σε τελευταία ανάλυση αυτό θα σήμαινε την μετατροπή της πρωτοπόρας οργάνωσης που ενώνει τις εκλεκτότερες δυνάμεις της εργατικής τάξης, σε κέντρο διερχομένων για ανθρώπους με αντιλήψεις μη προλεταριακών τάξεων και στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, για φορείς της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας. Πράγμα που θα έκανε το Κόμμα ανίκανο να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή. Η ζωή διδάσκει ότι η ενότητα του κόμματος στη βάση του μαρξισμού- λενινισμού είναι αναγκαίος όρος της πολιτικής και οργανωτικής του ενότητας. Ο Λένιν, όχι τυχαία, έδινε πρωταρχική σημασία στη θεωρία, στη συνειδητότητα των μελών του κόμματος, τονίζοντας ότι χωρίς την κατάκτηση του επιστημονικού σοσιαλισμού, το κόμμα δεν μπορεί να συσπειρώσει τις μάζες και να τις προσελκύσει στο επαναστατικό κίνημα. Το να παραιτηθούμε από αυτές τις θέσεις, θα σήμαινε για μας ότι παραιτούμαστε από την εκπλήρωση του ρόλου μας στο εργατικό κίνημα, στον αγώνα των εργαζόμενων μαζών για ένα καλύτερο μέλλον. Γι’ αυτό, όταν διαφόρων ειδών μικροαστικά κόμματα και ομάδες που προπαγανδίζουν θεωρίες του "δημοκρατικού" σοσιαλισμού, του"εθνικού" σοσιαλισμού, του "ουμανιστικού" σοσιαλισμού κλπ, δηλώνουν ότι τάχα αυτοί είναι φορείς της πραγματικής σοσιαλιστικής ιδέας, εμείς απαντούμε ότι οι αξιώσεις τους είναι εντελώς ανυπόστατες, οι θεωρίες τους είναι ουτοπικές, μακριά από την πραγματικότητα της ταξικής πάλης. Μόνο το Κόμμα, που στηρίζεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού μπορεί να οδηγήσει τις μάζες στη δημιουργία δίκαιης κοινωνίας, πραγματικά δημοκρατικής και ουμανιστικής όπως δείχνει και όλη η ιστορική πείρα. Με τη δικαιολογία τουεκδημοκρατισμού του Κόμματος, προσπαθούν να μας εξωθήσουν να παραιτηθούμε από τις λενινιστικές οργανωτικές αρχές κομματικής οικοδόμησης. Το Κόμμα μας απορρίπτει αποφασιστικά τέτοιες προσπάθειες. Αυτό καθοδηγείται αυστηρά από την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που σημαίνει οικοδόμηση και δράση του κόμματος στη βάση ενιαίου καταστατικού, καθοδήγησή του από ενιαίο κέντρο, πειθαρχία εξίσου για όλα τα μέλη του κόμματος, υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία, των κατώτερων οργανώσεων στις ανώτερες και ταυτόχρονα ολόπλευρη ανάπτυξη της εσωκομματικής δημοκρατίας, το δικαίωμα κάθε μέλους να εκλέγει και να εκλέγεται στα καθοδηγητικά όργανα, ο απολογισμός των αιρετών οργάνων στις οργανώσεις τους, η συλλογικότητα, η ανάπτυξη κριτικής και αυτοκριτικής".

Όταν άρχισε η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στη διάρκειά της και μετά, τότε που ακόμη και επιφανείς ηγέτες πολλών Κομμουνιστικών Κομμάτων υποχώρησαν και αναδιπλώθηκαν, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης αποτέλεσε μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα. Έμεινε όρθιος, υπεράσπισε το ΚΚΕ, κόντρα σε εκείνους που μεθόδευαν τη διάλυσή του με τη βοήθεια και την παρασκηνιακή συμμετοχή αστικών δυνάμεων.

Έγραφε το 1991:

"Ώστε λοιπόν, θρίαμβος της δημοκρατίας οι ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη! Αλλά ποιες δυνάμεις ενισχύθηκαν από το θρίαμβο; Οι δημοκρατικές πράγματι δυνάμεις ή οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες στο όνομα της δημοκρατίας, έχουν ουσιαστικά ταχθεί ενάντια στο σοσιαλισμό; Θρίαμβος της δημοκρατίας με το ΚΚ εκτός νόμου! Θρίαμβος της δημοκρατίας με νέες δυνατότητες για επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού! Θρίαμβος της δημοκρατίας, με ανεργία, εξαθλίωση, πείνα και έγκλημα! Φυσικά είναι δύσκολος ο δρόμος. Έχει πολύ ανήφορο και δεν μπορούν όλοι να τον βγάλουν…".

Ήταν αποφασιστική η συμβολή του στη λεγόμενη "πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ", το 1990, καθώς και στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1991), τότε που επιχειρήθηκε η "μεγάλη έφοδος" για τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε Συνασπισμό. Τότε που το Κόμμα μας χτυπήθηκε από μέσα, στο όνομα της "ανανέωσης", που σήμαινε την προσαρμογή του ΚΚΕ στο σύστημα.

Έλεγε χαρακτηριστικά:

"Ποια ανανέωση σύντροφοι; Υπάρχει ανανέωση και ανανέωση. Υπάρχει η επαναστατική ανανέωση που στηρίζεται στις θεμελιακές αρχές του κομμουνισμού. Υπάρχει και η ανανέωση που ζητάει το καινούργιο όχι μέσα στα πλαίσια των αρχών, αλλά πέρα από αυτές, ακόμα και ενάντιά τους. Υπάρχει ανανέωση που την δημοκρατική λειτουργία την αντικαθιστούν με την αναρχία, με το μη σεβασμό της θέλησης της πλειοψηφίας, με την δημιουργία κέντρου αντιπολίτευσης. Επικαλούνται τις εξελίξεις στον κόσμο αλλά ξεχνάνε τις επιδιώξεις των αντιπάλων σχετικά με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτές δεν άλλαξαν. Αυτά επιβάλλουν όχι χαλάρωση, αλλά δυνάμωμα της ενιαίας έκφρασης και δράσης, το δυνάμωμα της πειθαρχίας και της τήρησης του καταστατικού. Η τήρηση του καταστατικού είναι ο κύριος δείχτης της αφοσίωσης του κομμουνιστή στην υπόθεση του κομμουνισμού…".

Ο σ. Χαρίλαος δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν δυνατό να γίνει και το παραμικρό θετικό σε τούτο τον τόπο, δίχως την ύπαρξη του ΚΚΕ και την ισχυροποίηση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, τους δεσμούς του με την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης υπερασπίστηκε την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ένωσης, στα κοινωνικά δικαιώματα των λαών, στην ειρήνη, στην πάλη για έναν κόσμο απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γνώρισε από κοντά τη φροντίδα τους ως πολιτικός πρόσφυγας, αλλά και τη διεθνιστική συνεισφορά τους στα επαναστατικά και στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των λαών.

Είχε βαθύτατη πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει ό,τι και να γίνει, ότι είναι το μέλλον της ανθρωπότητας, γιατί, όπως έλεγε, "ο καπιταλισμός οξύνει και δεν μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα. Και αχάριστοι και ανιστόρητοι όσοι επιχαίρουν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αν ο κόσμος είχε γίνει λίγο πιο ανθρώπινος, αν διατηρήθηκε η ειρήνη για μισό αιώνα, αν ηττήθηκε κατά κράτος ο χιτλερισμός, αν οι λαοί έσπασαν τις αλυσίδες της αποικιοκρατίας, αν οι εργαζόμενοι των καπιταλιστικών κρατών απόκτησαν όσα απόκτησαν, αυτό αναμφισβήτητα οφείλεται και στην ύπαρξη και δράση των σοσιαλιστικών χωρών, στο αντίπαλον δέος…"!

Και συνέχιζε:

"Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος σήμερα στη Γη που να πιστεύει ότι θα μπορούσε να κάνει όσα κάνει ο ιμπεριαλισμός σήμερα, αν δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση; Οι λαοί βλέπουν ήδη τα αποτελέσματα: Ο καπιταλισμός καθημερινά δείχνει όλο και περισσότερο το χειρότερο πρόσωπό του: το αντικοινωνικό, ληστρικό και απάνθρωπο. Οι επιτυχίες του φυσικά παράγουν πλούτο αλλά τον σωρεύουν στους λίγους και η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Όσο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, συνεχώς ροκανίζονται και λιμάρονται… Εμ, αυτή η καραμέλα περί τέλους των ιδεολογιών! Παρά το μεταφυσικό της περιεχόμενο, δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, όχι μόνο δεν εξασθενούν, τώρα που διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση αλλά και δυναμώνουν. Και κατατρώγουν τα ίδια τα σπλάχνα του. Ούτε ο καπιταλισμός είναι αιώνιος, ούτε το τέλος του κομμουνισμού έφτασε, για τον απλούστατο λόγο ότι οι λαοί δεν πρόκειται να παραιτηθούν από το όραμα για μια δίκαιη κοινωνία, από τους αγώνες για το σοσιαλισμό…".

Ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι γέννημα του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ και οι ηρωικοί αγώνες του τον ανέδειξαν σε ηγέτη, τον οποίο εκτιμούν όχι μόνον οι κομμουνιστές και οι κομουνίστριες, αλλά και πολλοί εργαζόμενοι που δεν ταυτίζονται με την ιδεολογία του Κόμματός μας.

Υπήρξε λαϊκός ηγέτης, γιατί ήταν κομμουνιστής. Μόνο αυτή η ιδιότητα μπορούσε να του δώσει όσα του έδωσε, μόνο αυτή μπορούσε να τον καταστήσει λαϊκό ηγέτη.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στο αποχαιρετιστήριο που συνέταξε τον Σεπτέμβρη του 1994 και παρέδωσε στην ηγεσία του Κόμματος, δεν αναφέρεται γενικά στο ΚΚΕ, δεν αφήνει το "βιος του"  γενικά στο ΚΚΕ, αλλά έγραψε: "Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα - στο Κόμμα, στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, τη Μαρξιστική - Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του".

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα διάφοροι καλοθελητές, γνωστοί εκπρόσωποι της αστικής ιδεολογίας, αλλά και άλλοι, γνωστοί οπορτουνιστές και αναθεωρητές της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας, παραχαράκτες της ιστορίας, που συνωστίζονται σήμερα είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε στις εντός συνιστώσες και τάσεις του, όπως το Αριστερό ρεύμα και άλλοι, είτε στις εκτός συνιστώσες και τάσεις, όπως ο "Εργατικός Αγώνας", η "Νέα Σπορά" και άλλοι που δραστηριοποιούνται κυρίως στο διαδίκτυο, προσπαθούν απεγνωσμένα να σφετεριστούν τη μνήμη του συντρόφου μας, αποδίδοντάς του θέσεις και πρακτικές, έξω από τις αρχές και τα πιστεύω του, να τον φέρουν σε αντιπαράθεση με την σημερινή πορεία του Κόμματος στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Το ίδιο κάνουν και με άλλον ιστορικό ηγέτη του Κόμματος, τον Νίκο Ζαχαριάδη. Συνειδητά τους αποσπούν από τις συνολικές συνθήκες, κυρίως του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μέσα στις οποίες έδρασαν.

Η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας και της πολιτικής ενός Κόμματος, είναι προϋπόθεση για την διαρκή επαναβεβαίωση του κομμουνιστικού του χαρακτήρα, δηλαδή της ιδεολογικής-πολιτικής του πρωτοπορίας. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ρήξη με την ιστορία του, ούτε ακινησία.

Οι οπορτουνιστές συνειδητά αρνούνται αυτή τη διαλεκτική σχέση παρελθόντος - παρόντος - μέλλοντος.

Συνειδητά κρατούν από το παρελθόν ό,τι ξεπερασμένο, ό,τι δοκιμάστηκε κι έδωσε αρνητική πείρα.

Οι οπορτουνιστές κρατούν από το παρελθόν ό,τι μπορεί να παρουσιαστεί ως δικαιολογία του συμβιβασμού τους με την καπιταλιστική εξουσία, τη λογική της μεταρρύθμισής της δήθεν σε όφελος του λαού και τη συμμετοχή του εργατικού κόμματος σε συμμαχίες για άσκηση αστικής διακυβέρνησης με τη στήριξη του λαϊκού κινήματος.

Διακηρυγμένος στόχος τους να σύρουν και το ΚΚΕ στον ολισθηρό δρόμο που οι ίδιοι ακολουθούν των θολών αντιμνημονιακών μετώπων, της άσκησης δήθεν πίεσης για μια φιλολαϊκή διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ, ή άλλοι για αλλαγή νομίσματος, ως φάρμακο στα αδιέξοδά τους, επιλέγοντας άλλη ιμπεριαλιστική, νομισματική ή γενικότερα χρηματοπιστωτική ένωση, φυσικά χωρίς ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του σημερινού τρόπου παραγωγής, χωρίς ριζική ανατροπή, άνοιγμα του δρόμου για πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Ο Τύπος και το διαδίκτυο είναι γεμάτα από άρθρα και σχόλια συκοφαντικά, ότι το ΚΚΕ μεταλλάχτηκε, απομακρύνθηκε από το μαρξισμό-λενινισμό, ότι δεν είναι πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα, ότι υιοθετεί τον τροτσκισμό, κατηγορίες από τους ίδιους που το αποκαλούν νεοσταλινικό, σταλινικό κόμμα.

Ακολουθούν μια ύπουλη και υποκριτική πολεμική, κρυμμένη πίσω από την ψεύτικη υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού και παλιότερων προγραμματικών θέσεων του Κόμματος. Πολλές φορές, όπως θα έλεγε κι ο ίδιος ο σύντροφος Χαρίλαος, "παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς".

Συνήθως ο αναθεωρητισμός βγάζει καταρχήν πρώτα μόνο το κεφάλι του, μέχρι να ακολουθήσει ολόκληρο το σάπιο σώμα του. Οι αναθεωρητές, οι οπορτουνιστές σε αρχική φάση, πάντα γίνονται οι πρώτοι και καλύτεροι "τσιτατολόγοι", χρησιμοποιώντας αποσπασματικές φράσεις -τα γνωστά τσιτάτα- από τον Μαρξ και κυρίως τον Λένιν, για να κρύψουν τις πραγματικές επιλογές και προθέσεις τους.

Όμως, οι κομμουνιστές και οι κομουνίστριες, οι μαρξιστές, ξέρουν πολύ καλά ότι στοιχείο ισχυροποίησης του Κόμματος, στην πάλη του απέναντι στον οπορτουνισμό, είναι ο τρόπος διόρθωσης των λαθών του.

Δεν αρκεί το Κόμμα να αλλάξει μια εκτίμηση ή και ολόκληρο το πρόγραμμα. Πρέπει ταυτόχρονα να δίνεται και απάντηση, γιατί, κάτω από ποιους παράγοντες, υποκειμενικούς και αντικειμενικούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, έφτασε το Κόμμα σε κρίση παλιότερα, έκανε λάθος επιλογές.

Και τη συζήτηση αυτή να την κάνει οργανωμένα, με όλες τις κομματικές δυνάμεις, αλλά και δημόσια με τους πρωτοπόρους εργάτες και εργαζόμενους.

Τότε μόνο μπορούμε να προλαβαίνουμε επανάληψη λαθών σε απότομες στροφές, να έχουμε πρόγνωση, διορατικότητα, αποφασιστικότητα.

Δεν αρκούν μόνο τα σωστά κομμουνιστικά αντανακλαστικά, δεν αρκεί η αποκατάσταση της φυσιογνωμίας του κόμματος, δηλαδή του χαρακτήρα του, των αρχών και κανόνων συγκρότησης και λειτουργίας, η αναγνώριση ως θεωρίας καθοδήγησης του μαρξισμού- λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.

Αυτές τις θεμελιακές αρχές τις κράτησε το Κόμμα μας, σε όλη την 96χρονη διαδρομή του, αν εξαιρέσουμε μόνο τις αποφάσεις του 13ου Συνεδρίου το 1991 και τότε μόλις για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα περίπου 4 μηνών.

Όμως αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετή η πανοπλία αυτή για να μην γίνουν λάθη, να μην οδηγηθεί το Κόμμα σε βαθιά κρίση, να μην έχει λάθος γραμμή στρατηγικής.

Όταν διορθώνονται λαθεμένες θέσεις με αλλαγές στα ντοκουμέντα, όσο καλές και σωστές αν είναι, εάν δεν δίνεται απάντηση συγκεκριμένη για το πού βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος, ποιοι αντικειμενικοί και κυρίως υποκειμενικοί παράγοντες οδήγησαν σε παρέκκλιση, τότε τα λάθη δεν συνειδητοποιούνται βαθιά, δεν βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα, δεν μπορεί να μεταδοθεί ολοκληρωμένα η ιστορική πείρα και να περάσει γενικευμένα, στις νέες γενιές, στις συλλογικές επεξεργασίες που θα ακολουθήσουν, σε νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στη φυσιολογική διαδοχή των γενεών.

Η κριτική εξέταση και επανεκτίμηση θέσεων και πολιτικών επιλογών, που προκύπτει από την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας, δεν συνιστά λαθολογία, δεν ανοίγει δρόμο στον αναθεωρητισμό και οπορτουνισμό.

Το ακριβώς αντίθετο. Οδηγεί σε επαναστατικού χαρακτήρα διόρθωση λαθών.

Άλλωστε η ίδια η νίκη της αντεπανάστασης και η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος απαιτούσε βαθύτερη ιστορική επανεξέταση. Δεν ήταν δυνατόν να μην επιχειρηθεί βαθύτερη εξέταση με γνώμονα την υπεράσπιση του σοσιαλισμού και όχι την λαθολογία ή την εξιδανίκευση.

Μηδενισμό παράγει η λαθολογία. Δηλαδή η χρησιμοποίηση των λαθών για άρνηση της ηρωικής ιστορίας της ταξικής πάλης στην Ελλάδα με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, για εγκατάλειψη ιδεολογικών αρχών, για αιτιολόγηση οπορτουνιστικών επιλογών.

Αυτή η εκτίμηση αφορά όλες τις περιόδους. Και την πρώτη περίοδο του Κόμματος από την ίδρυσή του το 1918 έως την ήττα του ΔΣΕ το 1949. Και την περίοδο που ακολούθησε από το 1949 έως την στρατιωτική δικτατορία και την διάσπαση του Κόμματος το 1968. Και την μετέπειτα περίοδο που ξεκίνησε το 1968 και σημαδεύτηκε κυρίως από την νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974, κλείνοντας αυτό τον κύκλο με τις αντεπαναστατικές ανατροπές διεθνούς σημασίας, αλλά και με κρίση στο Κόμμα το 1989-1991 που κατέληξε στην διάσπαση του Κόμματος και την μετακόμιση μεγάλου τμήματος στελεχών και μελών στο Συνασπισμό, βασική δύναμη στη διαμόρφωση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμησή μας για τον χαρακτήρα του μηδενισμού, της λαθολογίας, σε διάκριση από την κριτική εξέταση με επαναστατικά ταξικά κριτήρια, αφορά και την τελευταία περίοδο που ακολούθησε από το 1991 μέχρι σήμερα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Φίλες και φίλοι,

Το ΚΚΕ είναι συλλογικό και όχι αρχηγικό Κόμμα, έδρασε μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες και σε άμεση επιρροή και σχέση με το ΔΚΚ, ιδιαίτερα το ΚΚΣΕ. Ο κάθε ηγέτης, η κάθε προσωπικότητα, παρότι βάζει αναμφίβολα την δική του ξεχωριστή σφραγίδα, δεν μπορεί παρά να είναι γέννημα της εποχής του, της συγκεκριμένης περιόδου, ωριμότητας, ανάπτυξης του κομμουνιστικού κινήματος και των ξεχωριστών κομμάτων του.

Όμως, παρά τα όποια επιμέρους ή μεγαλύτερα γλιστρήματα είχε κατά καιρούς το Κόμμα μας και με δική του ευθύνη και λόγω των επιδράσεων του ΔΚΚ, αφού ήταν αναπόσπαστο τμήμα του, ποτέ δεν απαρνήθηκε ή παραιτήθηκε από την κομμουνιστική ιδεολογία, τον ρόλο της εργατικής τάξης, δεν έγινε ποτέ ευρωκομμουνιστικό κόμμα, δεν πέρασε σε εχθρικό στρατόπεδο, απέναντι στην σοσιαλιστική οικοδόμηση, όπως άλλα κόμματα.

Αν είχε εξελιχτεί σε οπορτουνιστικό, ευρωκομμουνιστικό κόμμα, θα είχε χάσει τη δυνατότητα της πάλης για την αποκατάσταση όλων των επαναστατικών χαρακτηριστικών του και κυρίως στην επεξεργασία της στρατηγικής του, στο πρόγραμμά του. Αυτήν την ανάγκη συνειδητοποιήσαμε και εκτιμήσαμε την περίοδο του 1989-1991, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μας και κυρίως οι κομμουνιστές και οι κομουνίστριες, ένιωσαν να γκρεμίζονται όλα γύρω τους, με την ανατροπές και το μεγάλο πισωγύρισμα, αλλά και με την εσωκομματική κρίση και την διάσπαση του Κόμματος.

Σε αυτό αναμφισβήτητα σημαντική συμβολή είχε και ο σ. Χαρίλαος.

Φίλες και φίλοι - Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ό,τι κατάφερε το Κόμμα, μέχρι σήμερα, κυρίως μετά την κρίση και την νίκη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, με την περίοδο που άνοιξε για όλη την ανθρωπότητα, χωρίς την Σοβιετική Ένωση και το διεθνές σοσιαλιστικό σύστημα, οφείλεται στο γεγονός ότι πάντα ήταν στενά δεμένο με την πάλη της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ότι πάλεψε σθεναρά, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με αδυναμίες, αντιφάσεις και λάθη τον οπορτουνισμό, δεν έγινε κόμμα του οπορτουνιστικού ευρωκομμουνισμού, ότι είχε πάντα και έχει το σθένος να μελετάει κριτικά και αυτοκριτικά την πορεία του, να αναγνωρίζει ανοιχτά, δημόσια, λάθη και αδυναμίες.

Γιατί πραγματική ασπίδα του Κόμματός μας είναι η ίδια η εργατική τάξη, οι πρωτοπόροι νέοι και νέες εργατικής λαϊκής καταγωγής, οι συνειδητοί επιστήμονες, ακριβώς γιατί επιστήμη είναι η αλήθεια. Γιατί αλήθεια για την κοινωνική πρόοδο σημαίνει σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Αυτήν την αλήθεια καθήκον έχουμε στο φως των επεξεργασιών, του προγράμματος και του καταστατικού του Κόμματος, που ψηφίστηκαν στο 19ο Συνέδριό μας το 2013, να μεταφέρουμε πλατιά μέσα στην εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από 5 χρόνια οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που ακολούθησαν την καπιταλιστική ανάπτυξη, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι ο καπιταλιστικός δρόμος εξέλιξης δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτε, έχει σαπίσει, πρέπει να αποτελέσει παρελθόν, χρειάζεται ριζική ανατροπή εκ βάθρων.

Αποδεικνύει ευρύτερα ότι το καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικές διακρατικές συμμαχίες που συμμετέχει, όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλες, στις οποίες ορκίζονται όλα τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα μέχρι σήμερα, έχουν οδηγήσει μόνο σε όξυνση των προβλημάτων της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Έχει οδηγήσει, σε όξυνση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών τους με κινδύνους για τους λαούς, νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων στην ευρύτερη περιοχή, ενός γενικευμένου πολέμου, που δεν πρέπει να βρει την εργατική τάξη και το κίνημά της απροετοίμαστα.

Η ρεαλιστική διέξοδος δεν βρίσκεται στην μεγαλύτερη ενσωμάτωση σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την επιλογή ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Δεν βρίσκεται στους χορούς και τα πανηγύρια των υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τους μακελάρηδες των λαών, με τις νέες υποσχέσεις για επέκταση της αμερικάνικης βάσης της Σούδας, με εγκατάσταση νέας ΝΑΤΟϊκής βάσης σε νησί του Αιγαίου, η διάθεση προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας για νέες αποστολές εκτός συνόρων, ούτε οι συμφωνίες για ζεστό κρατικό χρήμα εκατομμυρίων δολαρίων σε αμερικάνικες εταιρείες για συντήρηση υπέργηρων αεροσκαφών για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Η διέξοδος δεν βρίσκεται στη υπογραφή νέας συμφωνίας με τους εταίρους της ΕΕ και του ΔΝΤ, και ουσιαστικά την ανανέωση από τη σημερινή κυβέρνηση των αντιλαϊκών μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η ρεαλιστική διέξοδος με γνώμονα τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα βρίσκεται στην ρήξη και αποδέσμευση, το σπάσιμο των αλυσίδων και των δεσμεύσεων, τόσο με την ΕΕ όσο και με το ΝΑΤΟ που σημαίνει ρήξη και ανατροπή του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, που προϋποθέτει εργατική λαϊκή εξουσία, πέρασμα στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Σε αυτόν τον δρόμο γίνεται πραγματικότητα και η μη αναγνώριση, η διαγραφή του χρέους, που δεν δημιούργησαν οι ανάγκες του λαού, αλλά μόνο οι ανάγκες του κεφαλαίου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Γι’ αυτό κρατάμε τα λόγια που μας είπε ο σ. Χαρίλαος στα 80χρονα του ΚΚΕ το 1998, κατά την παράδοση τιμητικής πλακέτας από την Κεντρική Επιτροπή:

"Ούτε η κομμουνιστική ιδεολογία τελείωσε, όπως διακηρύσσουν ορισμένοι, ούτε ο δρόμος της κοινωνικής εξέλιξης έκλεισε και σταμάτησε στον καπιταλισμό. Όλα θα αλλάξουν! Μπορεί να χρειαστούν πολλά χρόνια. Όμως τελικά όλα θα αλλάξουν. Θα αλλάξουν και θα έρθει μια άλλη ζωή, μια ζωή δίκαιη, της δημιουργίας, η ζωή του σοσιαλισμού"