Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Εκ των προτέρων εκβιασμοί

Σα να μην έχουν καμία πολιτική ουσία και σημασία οι κραυγαλέες διαφορές της πρότασης του ΚΚΕ για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με την πολιτική των άλλων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, ο Νίκος Βούτσης, γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του ισχυρίζεται ότι «ακόμα και δυνάμεις της Αριστεράς σαν το ΚΚΕ» που «σήμερα σε καμία περίπτωση δε βάζουν πλάτες ή δε λένε ότι θα συνεργαστούν» σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «είναι πολύ πιθανό να στηρίξουν τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) και να συνδράμουν».

Ας μην κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Γνωρίζουν τη διαμετρικά αντίθετη πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για έξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, και γνωρίζουν ότι αυτή δεν μπορεί να «συνδράμει» σε καμία κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης στο πλαίσιο του συστήματος και για τη σωτηρία του.

O Ν. Βούτσης επιλέγει να ρίχνει εκβιασμούς εκ των προτέρων, πριν ακόμα προκηρυχθούν εκλογές, ώστε να κλιμακώνονται οι πιέσεις προς τον λαό για να ενισχυθεί το δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, για να εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι στο ψευτοδίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο.

Ας αφήσει τους εκβιασμούς ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ δεν εκβιάζεται. Δε θα εγκαταλείψει το λαό, ούτε θα βάλει ποτέ πλάτη για τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στη γραμμή υπεράσπισης της εξουσίας των μονοπωλίων και της πολιτικής που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτή είναι δουλειά που έχει αναλάβει πρόθυμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ παλεύει για τη χειραφέτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων, για τη συμμαχία τους, για την ανάπτυξη της πάλης τους με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και τη διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Κοινή Αγροτική Πολιτική 2014 - 2020

Προωθεί τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε γεωργία - κτηνοτροφία

Ακόμη μεγαλύτερα δεινά έρχονται για μικρούς αγρότες και κτηνοτρόφους

Με τη νέα ΚΑΠ είναι σίγουρο ότι θα
ενταθεί η συγκεντροποίηση γης
και παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια
Η πιο «δίκαιη» και πιο «πράσινη» Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ για την περίοδο 2014 - 2020, που υπόσχονται κυβέρνηση και ΕΕ, είναι στην πράξη η καλύτερα έως τώρα προσαρμοσμένη ΚΑΠ στις ανάγκες των μονοπωλίων του αγροτοδιατροφικού τομέα.

Για τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους της χώρας μας, η πλήρης εφαρμογή της από το 2015 - το 2014 έχει ορισθεί ως έτος μετάβασης - θα σημάνει τεράστια μείωση εισοδήματος, ασφυκτική σε σημείο «πνιγμού» πρόσδεση από τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα (προμηθευτές, μεγαλεμπόρους, αγροτοβιομήχανους και τραπεζικό κεφάλαιο) και εν τέλει ένταση των ρυθμών ξεκληρίσματος, προς όφελος των «μεγάλων», που συγκεντρώνουν στα χέρια τους ολοένα και περισσότερη γη και παραγωγή.

Η νέα ΚΑΠ θα εξειδικευθεί ανά τομέα με την ψήφιση των ειδικών κανονισμών και καθεστώτων που διέπουν το κάθε προϊόν. Ομως, είναι βέβαιο ότι, πρώτον, η κατάργηση των «ιστορικών δικαιωμάτων» και, δεύτερον, η απόδοση του 30% των συνολικών κονδυλίων σε «περιβαλλοντικές» δράσεις θα επιφέρουν νέο πλήγμα στο ήδη κατακρημνισμένο εισόδημα του φτωχού αγρότη.

Με τον όρο «ιστορικό δικαίωμα» εννοούμε τις στρεμματικές επιδοτήσεις που καθιερώθηκαν από το 2006 και ισχύουν ως δικαιώματα ανά εκτάριο, ανάλογα με το τι καλλιεργούσε και τι επιδοτήσεις έπαιρνε το διάστημα 2000 - 2002 ο κάθε παραγωγός. Το «μοντέλο» αυτό πλέον καταργείται, με την εφαρμογή της «περιφερειοποίησης» των επιδοτήσεων, με σκοπό - όπως λένε - την επίτευξη «εσωτερικής σύγκλισης», την άρση δηλαδή μεγάλων διαφορών στις επιδοτήσεις από περιοχή σε περιοχή της χώρας και από προϊόν σε προϊόν, στο όνομα τάχα της «δικαιοσύνης».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν ολόκληρη η Επικράτεια θεωρηθεί μία περιφέρεια, η επιδότηση για τους γεωργούς, ανεξαρτήτως καλλιέργειας, υπολογίζεται ότι θα αντιστοιχεί περί τα 40 ευρώ/στρέμμα και στους κτηνοτρόφους 25 ευρώ/στρέμμα, από 52 ευρώ/στρέμμα που ισχύει κατά μέσον όρο σήμερα.

Η νέα ΚΑΠ προβλέπει ότι για την επίτευξη της «εσωτερικής» σύγκλισης, η μείωση για τον κάθε παραγωγό δεν μπορεί να ξεπερνά το 30% όσων χρημάτων λαμβάνει μέχρι τώρα. Ωστόσο, για ορισμένες καλλιέργειες, όπου η επιδότηση σήμερα είναι πολύ «υψηλή» σε σχέση με το προτεινόμενο μοντέλο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μείωση αυτή θα φτάσει στο μέγιστο προβλεπόμενο ποσοστό. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σήμερα η επιδότηση στα αμπέλια είναι 300-350 ευρώ/στρέμμα, στις ελιές 150 ευρώ/στρέμμα και στο βαμβάκι 90-100 ευρώ/στρέμμα.

Επιδοτείται η καπιταλιστικοποίηση της παραγωγής

Τα συνολικά κονδύλια της νέας ΚΑΠ, που προορίζονται για τη χώρα μας, είναι περίπου 19,7 δισ. ευρώ για την επταετία, μειωμένα κατά 300 εκατ. ευρώ περίπου σε σχέση με τα κονδύλια της τρέχουσας περιόδου. Σε πραγματικές τιμές, ωστόσο, η μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν συνυπολογιστούν η βύθιση των τιμών παραγωγού την τελευταία πενταετία, η αύξηση του κόστους παραγωγής, εξαιρώντας άλλους παράγοντες που διαμορφώνουν το εισόδημα, όπως το κόστος χρήματος, το γενικό κόστος διαβίωσης κ.τ.λ.
Ακόμη και με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δημοσιοποιήθηκαν στις 11 Οκτώβρη, μόνο την τελευταία διετία ο Γενικός Δείκτης Τιμών Εισροών (κόστος παραγωγής) στη γεωργία - κτηνοτροφία παρουσιάζει συνολική αύξηση 6%.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Χαρακόπουλου, κατά την επίσημη παρουσίαση της νέας ΚΑΠ την περασμένη βδομάδα. Είπε ότι ενώ στο σύνολο της ΕΕ οι άμεσες πληρωμές αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο το 30% του γεωργικού εισοδήματος, τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, οι άμεσες ενισχύσεις, που τα ποσά τους παρέμειναν σταθερά, αποτελούν σχεδόν το 60% του γεωργικού εισοδήματος. Με απλά λόγια, το γενικό γεωργικό εισόδημα, εξαιρουμένων των επιδοτήσεων, έχει υποστεί μείωση που ξεπερνά το 40% την τελευταία πενταετία, όπως ομολογείται πλέον από επίσημα κυβερνητικά χείλη.

Και ενώ οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της χώρας - στη συντριπτική τους πλειοψηφία κάτοχοι μικρών εκμεταλλεύσεων - βιώνουν συνθήκες συντριβής, που για να αντεπεξέλθουν θα χρειάζονταν ακόμη μεγαλύτερες ενισχύσεις από πριν, η ΚΑΠ ρίχνει νέο «πέλεκυ» και μέσω της λεγόμενης «πράσινης ενίσχυσης». Στην πράξη, αυτό θα σημάνει την αποκοπή του 30% των 15 περίπου δισ. που προορίζονται για άμεσες αγροτικές επιδοτήσεις («1ος Πυλώνας»), το οποίο θα κατευθύνεται σε δράσεις που υποστηρίζουν τη λεγόμενη «πράσινη γεωργία».

Πρόκειται για «προκαθορισμένες πρακτικές επωφελείς για το κλίμα και το περιβάλλον», δράσεις που θα έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα. Οπως είναι η εναλλαγή καλλιεργειών, η διατήρηση των μόνιμων βοσκοτόπων και η διατήρηση εκτάσεων «οικολογικής εστίασης» (αναβαθμίδες, ακαλλιέργητες εκτάσεις, δάσωση κ.λπ.) και οι βιολογικές καλλιέργειες. Ακόμη και αν ισχύσουν ορισμένες εξαιρέσεις στην εφαρμογή της υποχρεωτικότητας των μέτρων, δεν αλλάζει η πολιτική ουσία του ζητήματος, που θέλει την άμεση μεταφορά κονδυλίων από την πραγματική παραγωγή, σε δήθεν «φιλοπεριβαλλοντικές» δράσεις.

Παράλληλα, παρέχεται η δυνατότητα στα κράτη - μέλη να μεταφέρουν μέχρι και το 15% των συνολικών πόρων που τους αναλογούν από τον 1ο στο 2ο πυλώνα, δηλαδή από τις άμεσες ενισχύσεις στα προγράμματα «ανάπτυξης της υπαίθρου». Η μέχρι σήμερα πείρα έχει αποδείξει ότι ειδικά ο «2ος πυλώνας», σε καμία περίπτωση δεν ενίσχυσε τους μικρούς παραγωγούς - ελάχιστες εξαιρέσεις αν υπάρχουν επιβεβαιώνουν τον κανόνα - παρά μόνο τις καθαρά καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, που ενισχύονταν με ρευστό για να επενδύουν στη γεωργία. Τώρα, τα διατιθέμενα κονδύλια για τους καπιταλιστές αγρότες πολλαπλασιάζονται.

Οι τράπεζες κάνουν "παιχνίδι"

Ολο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και κατά την επίσημη παρουσίαση της ΚΑΠ την περασμένη βδομάδα, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στο «διαρθρωτικό πρόβλημα» της ελληνικής γεωργίας, το οποίο εντοπίζεται στο μικρό και διάσπαρτο κλήρο. Η νέα ΚΑΠ παρέχει τα εργαλεία που απαιτούνται για την αντιμετώπιση του αντικειμενικού αυτού προβλήματος, όχι όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων των φτωχών αγροτών και ευρύτερα των λαϊκών αναγκών για φτηνά και ποιοτικά αγροτοδιατροφικά προϊόντα, αλλά από τη σκοπιά ενίσχυσης των καπιταλιστών αγροτών και των μονοπωλίων του αγροτικού τομέα.

Οπως έχει τονίσει ο υπουργός Αθ. Τσαυτάρης, το «διαρθρωτικό πρόβλημα» με τη νέα ΚΑΠ αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους: Μέσω των νέου τύπου συνεταιρισμών - στην πραγματικότητα, συνενώσεων επιχειρηματικών κεφαλαίων - που στήνονται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, και της «συμβολαιακής γεωργίας».

Ηδη, με τη λειτουργία του «Συνεταιριστικού Μητρώου», αποκρυσταλλώθηκε μία πολυετής διαδικασία απαξίωσης και διάλυσης των αγροτικών συνεταιρισμών, οι οποίοι πλέον από τον αριθμό των 6.500 σήμερα φτάνουν περίπου τους 1.000. Η δραστηριότητά τους θα υπακούει στα κελεύσματα της καπιταλιστικής γεωργίας και θα επεκτείνεται σε διαφόρων ειδών επιχειρηματικές δράσεις - τυποποίηση, διακίνηση προϊόντων, σύνδεση με «αγροτουριστικά» προγράμματα και όχι μόνο - που θα ξεφεύγουν από τα «στενά» όρια των παλιών αγροτικών συνεταιρισμών.

Σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση συμβολαιοποίησης της παραγωγής έχουν ήδη γίνει από την Τράπεζα Πειραιώς, τον «διάδοχο» της παλιάς κρατικής Αγροτικής Τράπεζας, η οποία δραστηριοποιείται με εντατικούς ρυθμούς, κλείνοντας λεόντειες συμφωνίες με μια σειρά ενώσεων παραγωγών σε μία μεγάλη γκάμα προϊόντων.

Η Τράπεζα Πειραιώς, εκμεταλλευόμενη και τις οξυμένες ανάγκες για ρευστότητα των παραγωγών, έχει ήδη συνάψει συμφωνίες σε βιομηχανικό ροδάκινο, βαμβάκι, καπνά, βρώσιμη ελιά, γάλα και οπωροκηπευτικά με παραγωγούς σε Θεσσαλία, Κρήτη, Πέλλα, Ημαθία, Σέρρες, Καβάλα, Δράμα, Πιερία, Αιτωλοακαρνανία, Ροδόπη. Με την υπογραφή του συμβολαίου, ο παραγωγός παραδίδει υποχρεωτικά το προϊόν του στον αντίστοιχο έμπορο ή μεταποιητή, που επίσης συμμετέχει στο πρόγραμμα της Τράπεζας Πειραιώς, σε προσυμφωνημένη τιμή.

Με τον τρόπο αυτό, το τι και σε ποια ποσότητα θα καλλιεργηθεί, καθορίζεται από τους μεγαλεμπόρους και την τράπεζα, η οποία επιπλέον παίζει το ρόλο του μεσάζοντα με τον παραγωγό. Στελέχη της Τράπεζας Πειραιώς έλεγαν χαρακτηριστικά ότι κεντρικό στόχο του προγράμματος αποτελεί η στήριξη των εξαγωγών, προσθέτοντας ότι στα πρώτα στάδια του προγράμματος επιλέγονται προϊόντα για τα οποία η ζήτηση από τις διεθνείς αγορές είναι ισχυρή, την ώρα που η χώρα εισάγει γεωργικά προϊόντα που μπορεί να παράξει σε αφθονία.

Η τράπεζα παρεμβαίνει στην αλυσίδα της παραγωγής χρηματοδοτώντας τους παραγωγούς, αλλά και τους μεταποιητές που θα αγοράσουν τα προϊόντα για να τα διοχετεύσουν στην αγορά, ενθαρρύνοντας μ' αυτόν τον τρόπο και τη δημιουργία καθετοποιημένων μονάδων παραγωγής, τυποποίησης και εμπορίας γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, με εξαγωγικό μάλιστα προσανατολισμό. Δημιουργείται δηλαδή ένα ακόμα κανάλι που οδηγεί στην παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής.

Οπως όλα δείχνουν, οι ρυθμοί συγκεντροποίησης της γης και της παραγωγής από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και επενδυτικά κεφάλαια θα επιταχυνθούν το επόμενο διάστημα, πετώντας εκτός παραγωγής μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους, αλλά και επαγγελματίες και επιστημονικό δυναμικό που εμπλέκεται στην αγροτική παραγωγή. Ολες αυτές οι δυνάμεις έχουν αντικειμενικό συμφέρον να συμπορευθούν με το συνεπές αγροτικό κίνημα, και σε συμμαχία με την εργατική τάξη να ορθώσουν αντιστάσεις στην εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για μία άλλου τύπου αγροτική παραγωγή κεντρικά σχεδιασμένη βάσει των εδαφοκλιματικών δυνατοτήτων της χώρας και των λαϊκών αναγκών.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Με τη γραμμή της ταξικής πάλης, όχι της διαχείρισης

Με βήμα την πανελλαδική μέρα δράσης, την περασμένη Τετάρτη, στους τόπους δουλειάς, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εντείνουν τη δουλειά για την προετοιμασία της προειδοποιητικής Γενικής Απεργίας στις 6 Νοέμβρη. Μετά την απόφαση σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, η υπόθεση της απεργίας βρίσκεται στα χέρια των πρωτοβάθμιων Σωματείων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, στις Επιτροπές Αγώνα, στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Τα στελέχη του ΠΑΜΕ και μέσα στην Ολομέλεια της ΓΣΕΕ, σε αντίθεση με τις άλλες παρατάξεις που αναζητούσαν προσχήματα και δικαιολογίες για να φρενάρουν τους αγώνες και να τους ποδηγετήσουν σε κατεύθυνση αλλότρια από τα εργατικά συμφέροντα, ξεκαθάρισαν ότι:

«Θα δώσουμε τη μάχη της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και εργοστάσιο, για να σηκώσει ανάστημα ο εργαζόμενος. Να πιστέψει στη δύναμη και στην ικανότητα του οργανωμένου μαζικού αγώνα, σε σύγκρουση με τις επιδιώξεις των εργοδοτών, να βάλει εμπόδια στη νέα βαρβαρότητα που έρχεται να προστεθεί στην προηγούμενη. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις συνολικής ανατροπής αυτών των μέτρων και των δυνάμεων που τα προωθούν. Να χτιστεί η συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολούμενων, ανέργων, φτωχών αγροτών, για να φύγει όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά και να μην έρθει καμιά άλλη σαν αυτή».

Στην ίδια αυτή Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, αναδείχτηκε και επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η ύπαρξη και αντιπαράθεση διαφορετικών γραμμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα: Ο ταξικός πόλος των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ σε αντιπαράθεση τόσο με την πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, που είναι ιμάντες της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής στο κίνημα, όσο και με τις παρατάξεις του «εκκολαπτόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού» και του ρεφορμισμού, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και ΕΜΕΙΣ (αποχωρήσαντες από την ΠΑΣΚΕ), που αποτελούν ισχυρό εμπόδιο στην προσπάθεια για ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση.

Συνενώνονται στη "διαχείριση"

Συνδετική ουσία όλων αυτών των παρατάξεων, είναι μια άλλη διαχείριση της κρίσης, με «αναπτυξιακή» δοσολογία, η οποία θα φέρει δήθεν φιλολαϊκή διέξοδο. Δημόσιες δαπάνες και ρευστότητα στην αγορά ζητάνε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, δημόσιες δαπάνες και ενίσχυση της «υγιούς επιχειρηματικότητας» η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΑΠ).

Και οι δυο συναντιόνται στη «διαχείριση της κρίσης», αποσιωπώντας από τους εργαζόμενους το κύριο: Οτι η καπιταλιστική κρίση, που τόσο ακριβά πληρώνουν οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, γεννήθηκε από την προηγούμενη καπιταλιστική ανάπτυξη, την τεράστια συσσώρευση καπιταλιστικών κερδών, την κυριαρχία των μονοπωλίων και τον ανταγωνισμό τους. Και ότι βασική προϋπόθεση για να υπάρξει διέξοδος προς όφελος των εργαζομένων, είναι ακριβώς η ανειρήνευτη πάλη της εργατικής τάξης κατά των μονοπωλίων.

Για μια τέτοια πάλη, οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να ακούσουν κουβέντα, ούτε από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, ούτε από την ΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο. Θα ακούσουν μόνο τον πόνο τους για τις επιχειρήσεις που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα στην κρίση και να δώσουν δουλειά στους εργάτες. Οπως ακριβώς έκανε σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της ΠΟΕΜ, της Ομοσπονδίας Μετάλλου, στην οποία μόλις πριν λίγες μέρες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, μαζί με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, απέκλεισαν από το προεδρείο την παράταξη του ΠΑΜΕ, αν και αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη και ενισχυμένη.

Τι είπε λοιπόν ο πρόεδρος αυτής της Ομοσπονδίας; Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την παρέμβασή του: «Κάναμε θυσίες, μειώθηκε το κόστος εργασίας κατά 30% γιατί αγωνιούμε να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας. Κάναμε κινητοποιήσεις για να μειωθεί το κόστος Ενέργειας, να παραμείνει ζωντανή η βιομηχανία, γιατί η βιομηχανία δημιουργεί θέσεις απασχόλησης και πλούτο στην κοινωνία. Οι επιχειρήσεις δίνουν μάχη για να κρατηθούν...»!

Σε μια πρόταση όλη η ουσία της ταξικής υποταγής, της αποδοχής και συναίνεσης των εργατών στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι αιματηρές περικοπές στους μισθούς βαφτίζονται «θυσία», για να διασφαλιστούν δήθεν οι θέσεις εργασίας, που όμως -παρά τις «θυσίες»- μειώνονται και αυτές. Ξεροκέφαλοι οι σκληροί και σιδερένιοι νόμοι της καπιταλιστικής ζούγκλας, δεν εξευμενίζονται με όσες «θυσίες» και αν κάνουν οι εργάτες. Το ξέρουν αυτό οι αρχιερείς της «ταξικής ειρήνης», αλλά είναι σε στρατόπεδο άλλο από αυτό των εργατών. Γι' αυτό ζητούν να στηριχτούν οι βιομηχανίες με ακόμα πιο φθηνό ρεύμα, και δεν το κάνουν βέβαια για τους εξαντλημένους εργάτες και τα λαϊκά νοικοκυριά.

Και η κορωνίδα όλης αυτής της ταξικής υποτέλειας: ...Οι καπιταλιστές δημιουργούν τον πλούτο. Οχι, δεν είναι οι εργάτες παραγωγοί του πλούτου, το κεφάλαιο είναι ο δημιουργός του! Ανάγνωση που θα τη ζήλευε και ο πιο επιφανής εκπρόσωπος των βιομηχάνων. Και αυτά λέγονται από «εκπρόσωπο» των εργαζομένων. Με τέτοιους «φίλους», τι να τους κάνει τους εχθρούς η εργατική τάξη;

Ενάντια στα εργατικά συμφέροντα

Οταν λοιπόν αυτή είναι η γραμμή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των συν-οδοιπόρων της, η κεντρική γραμμή των ίδιων πλειοψηφιών σε μεγάλες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, τότε είναι φανερό ότι ακόμα και η προκήρυξη απεργιών -κάτω από την πίεση που ασκούν οι ταξικές δυνάμεις και τα οξυμένα προβλήματα- είναι μόνο για τα μάτια του κόσμου. Γιατί το περιεχόμενο που δίνει στην κινητοποίηση η πλειοψηφία, είναι σε βάρος των εργατικών συμφερόντων.

Αυτή η γραμμή στο κίνημα υπονομεύει την πάλη των εργαζομένων, βάζει εμπόδια στην οργάνωσή τους, οδηγεί στην αναποτελεσματικότητα, σπέρνει την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής επικαλείται η πλειοψηφία για να διακηρύξει ότι «δεν υπάρχει αγωνιστικό κλίμα» στους εργαζόμενους, «τα συνδικάτα είναι αδύναμα», «οι εργαζόμενοι δεν τραβάνε», όταν είναι η ίδια η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που έχει συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτά τα αποτελέσματα. Αυτά ακριβώς ακούστηκαν και στη συνεδρίαση της τελευταίας Ολομέλειας, προϊδεάζοντας για τον τρόπο που η ΓΣΕΕ θα πάει στην απεργία, αλλά και αυτά που θα αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι μπροστά τους στο επόμενο διάστημα.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν, ότι απ' αυτή τη ΓΣΕΕ με αυτή τη γραμμή, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν οι εργαζόμενοι, σε τίποτα να ελπίζουν. Γιατί είναι γραμμή συνθηκολόγησης απέναντι στο κεφάλαιο, γραμμή παράδοσης του εργατικού κινήματος στις ορέξεις της καπιταλιστικής εργοδοσίας.

Δεν έχουν όμως να περιμένουν και τίποτα από παρατάξεις όπως η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, που στα λόγια καταγγέλλει την πλειοψηφία μόνο για αστοχίες και αβελτηρίες, και την ίδια στιγμή την καλεί «να μπει μπροστά» στην οργάνωση των αγώνων και να «πάρει πρωτοβουλίες». Δεν πρόκειται βέβαια για αντίφαση, αφού οι δυνάμεις του οπορτουνισμού συμφωνούν μαζί της στο βασικό: Στην κατεύθυνση που έχει χαράξει η ΓΣΕΕ, όντας ο φορέας των αστικών ιδεολογημάτων (ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα) μέσα στο κίνημα και ο θεματοφύλακας της Ευρωενωσιακής προοπτικής της χώρας, στην οποία είναι δεσμευμένοι και αυτοί, ως κεντρική στρατηγική επιλογή τους.

Κίνημα... για κυβερνητική εναλλαγή

Γι' αυτό την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τη συνδέει ομφάλιος λώρος με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Γι' αυτό και οι αψιμαχίες τους, είναι για το πάπλωμα και όχι για την ουσία. Η συμπόρευσή τους, τη βολεύει άλλωστε και στη νέα της τακτική. Στη θεμελίωση και ανάπτυξη του νέου συνδικαλιστικού κυβερνητισμού που επιχειρεί να στήσει η ΑΠ. Της πάει γάντι με το σύνθημα που ρίχνει, ότι το κίνημα πρέπει να μετατραπεί σε μοχλό για κυβερνητικές εναλλαγές. Αυτό αποδεικνύει και η τοποθέτηση στελέχους της ΑΠ στην Ολομέλεια, ότι το προηγούμενο διάστημα έγιναν «πετυχημένοι αγώνες», που «άλλαξαν δύο κυβερνήσεις»!

Να πώς καταλαβαίνει την επιτυχία των αγώνων η ΑΠ. Η εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων είναι η μεζούρα της και όχι βέβαια η ισχυροποίηση των αγώνων, το βάθεμα της ταξικής συνείδησης, η οργάνωση της πάλης που με πρωτοπορία την εργατική τάξη θα κάνει κάθε αστική κυβέρνηση να μην μπορεί να σταθεί και ταυτόχρονα θα ανοίγει το δρόμο για βαθιές αλλαγές προς όφελός της.

Ο εκλογικός κορσές που οι οπορτουνιστές επιχειρούν να φορέσουν στο κίνημα στέλνει στις ελληνικές καλένδες την οργάνωση της πάλης, καλλιεργεί αυταπάτες και αναμονές για «λύσεις» από τα πάνω, βάζει στο «ψυγείο» την ταξική πάλη, μέχρι τις επόμενες εκλογές και τον επόμενο «σωτήρα». Μόνο που οι εργάτες μπούχτισαν από «σωτήρες», χόρτασαν από «Μεσσίες».

Περισσότεροι εργαζόμενοι, άνεργοι και νέοι, μέσα από τις δυσκολίες της πάλης, τις δραματικές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, έχουν τώρα όσα τους χρειάζονται για να καταλάβουν ότι όσο βαθύτερος είναι ο λάκκος που τους έριξαν, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να σηκωθούν -και θα σηκωθούν- με τα δικά τους χέρια. Σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ και τις δυνάμεις που ακολουθούν το δύσκολο, αλλά το μόνο νικηφόρο δρόμο.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ο λαός είναι και θα παραμείνει ο βασικός αιμοδότης του ΚΚΕ

Στη μάχη για την επιτυχία της δίμηνης Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ ρίχνονται οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα. Για τη σημασία αυτής της προσπάθειας, την εμπειρία των Οργανώσεων, τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζουν, αλλά και τους λόγους που κάνουν τους κομμουνιστές να είναι αισιόδοξοι για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης, μιλά στον «Ριζοσπάστη» ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του Κόμματος.

***

-- Ποια είναι η ανάγκη και η σημασία της δίμηνης Οικονομικής Εξόρμησης που ανακοίνωσε το ΚΚΕ;
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που είναι πολύ δύσκολες για όλους τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, αυξάνουν και οι ανάγκες του ΚΚΕ για να συνεχίσει τη δράση του ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που οδηγεί στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, στις απολύσεις, που μειώνει το εισόδημα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των λαϊκών οικογενειών. Είναι ανάγκη γιατί και τα έσοδα του ΚΚΕ έχουν μειωθεί σημαντικά. Εξάλλου, οι εργαζόμενοι ήταν πάντα η βασική πηγή στήριξης του ΚΚΕ και αυτοί θα συνεχίσουν να είναι. Είναι όλοι αυτοί που κατανοούν την ανάγκη να υπάρχει ένα δυνατό ΚΚΕ για να μπορέσει να συμβάλει στην οργάνωση της πάλης τους και αυτό αφορά και όσους δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας.
Η πολιτική σημασία της Οικονομικής Εξόρμησης είναι μεγάλη. Ειδικά στις μέρες μας, που δυναμώνουν η επίθεση και η συκοφαντία ενάντια στο ΚΚΕ με αιχμή τα οικονομικά του. Οι εργαζόμενοι δείχνουν και με αυτόν τον τρόπο, έμπρακτα, ότι αποκρούουν τις συκοφαντίες, ότι στηρίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και ταυτόχρονα δείχνουν τη διάθεση που έχουν να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική, να οργανώσουν την πάλη τους, από καλύτερες θέσεις να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, αλλά και να αγωνιστούν για την προοπτική που η πολιτική του ΚΚΕ ανοίγει.
Ο λαός - ο εργαζόμενος, ο νέος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος - είναι και θα παραμείνει ο βασικός αιμοδότης του ΚΚΕ. Δεν θα μπορούσε το Κόμμα να στηριχτεί πουθενά αλλού πέρα από τους εργαζόμενους. Δεν μπορεί να είναι βασική πηγή η χρηματοδότηση από το κράτος και πολύ περισσότερο το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε να στηριχθεί οικονομικά από το μεγάλο κεφάλαιο, όπως τα άλλα κόμματα. Εξάλλου, και οι μεγάλοι επιχειρηματίες «δεν θα έβγαζαν τα μάτια τους με τα χέρια τους». Ο εργαζόμενος είναι αυτός που έχει συμφέρον να στηρίξει το ΚΚΕ.
-- Παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, το ΚΚΕ δηλώνει ότι απευθύνεται με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στο λαό να το στηρίξει. Από πού πηγάζει η αισιοδοξία αυτή;
Πρώτα απ' όλα έχουμε εμπειρία από προηγούμενες Οικονομικές Εξορμήσεις, όπου οι εργαζόμενοι μέσα σε αυτά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν έχουν στηρίξει έμπρακτα το ΚΚΕ. Κυριολεκτικά από το υστέρημά τους, περιορίζοντας δικές τους ανάγκες, ακριβώς επειδή κατανοούν την ανάγκη να στηρίξουν την πάλη τους.
Το στηρίζουν όμως ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Αυτοί που καταλαβαίνουν ότι ένα ισχυρό ΚΚΕ είναι προς το συμφέρον τους, έστω κι αν ενδεχομένως δεν φτάνουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ ή κι αν έχουν διαφορετικές απόψεις. Αναγνωρίζουν, όμως, την αγωνιστικότητά του, την εντιμότητά του, ότι στέκεται πάντα μπροστάρης στους αγώνες του λαού για ένα καλύτερο αύριο γι' αυτόν και τα παιδιά του. Αυτό μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι.
Είναι χαρακτηριστική η αυτοθυσία που αρκετοί επιδεικνύουν. Υπάρχουν απολυμένοι που έχουν πάρει την αποζημίωση της απόλυσης, που ξέρουν ότι για μεγάλο διάστημα θα είναι άνεργοι, παρ' όλα αυτά ένα μέρος της αποζημίωσης έρχονται και το δίνουν στο ΚΚΕ. Συνταξιούχοι που από τις πετσοκομμένες συντάξεις τους, νέοι και νέες που από το πενιχρό χαρτζιλίκι τους, δίνουν ένα σημαντικό μέρος για την ενίσχυση του Κόμματος. Είναι πολλά τα παραδείγματα που μας επιτρέπουν να είμαστε αισιόδοξοι.
-- Τι προετοιμασία απαιτείται για την επιτυχία της Εξόρμησης; Τι μέτρα έχει πάρει η Κομματική Οργάνωση Αττικής;
Προφανώς χρειάζεται καλή οργάνωση, σχέδιο και έλεγχος. Συζήτηση έχει γίνει σε όλες τις Κομματικές Οργανώσεις της Αττικής, προχωράει στις Οργανώσεις της ΚΝΕ και έχει εκφραστεί αποφασιστικότητα για το φιλόδοξο πλάνο που έχουμε καθορίσει. Συζήτηση γίνεται και με τους φίλους του Κόμματος. Εχει σχεδιαστεί το πλατύ πολιτικό άνοιγμα των Οργανώσεων και στην πορεία θα εμπλουτίζεται, ώστε να μη μείνει κανένας λαϊκός άνθρωπος, κανένας νέος που δεν θα απευθυνθούμε θαρρετά με τις θέσεις μας, με την πρόταση διεξόδου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό και με τις εξορμήσεις του «Ριζοσπάστη». Στο πλαίσιο αυτό θα απευθυνόμαστε και για οικονομική στήριξη του ΚΚΕ.
Οι Οργανώσεις έχουν προγραμματίσει πολλές εκδηλώσεις που συνδυάζονται με την Οικονομική Εξόρμηση: Πολιτικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκδηλώσεις και παραστάσεις για μικρά παιδιά, γλέντια «ρεφενέ» που θα δέσουν τις σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων ενός κλάδου, της γειτονιάς. Στην πορεία αυτό το πρόγραμμα θα εμπλουτίζεται.
Σε αυτό το πλαίσιο η ΚΟ Αττικής έχει προγραμματίσει μια μεγάλη εκδήλωση για τα 95 χρόνια του ΚΚΕ στις 8 Δεκέμβρη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με πολιτική ομιλία και καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες.
Επίσης, κάθε σύντροφος - εκτός από την κομματική συνδρομή του και την προσωπική του συμβολή - έχει βάλει προσωπικό πλάνο και σχέδιο σε ποιους φίλους, συναδέλφους, γνωστούς θα απευθυνθεί, γιατί τα αποτελέσματα θα έρθουν μόνο μέσα από την πολύ καλή συζήτηση και εκλαΐκευση της πολιτικής του ΚΚΕ. Εκεί κατανοείται και η ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης. Υπάρχει σχεδιασμός με σταθμούς κλιμάκωσης των πλάνων που καθημερινά ελέγχονται από τις Οργανώσεις, ώστε οι καθυστερήσεις, οι δυσκολίες, οι αδυναμίες να ξεπερνιούνται έγκαιρα.
Βασικό στήριγμα είναι οι φίλοι του Κόμματος, που κι αυτοί έχουν βάλει στόχους και διακινούν κουπόνια. Είναι μια πολύ σημαντική δύναμη σε αυτή τη μάχη και είναι πολύ αποφασιστική η συμβολή τους. Ενας σταθερός στόχος των Κομματικών Οργανώσεων είναι η διεύρυνση του κύκλου των ανθρώπων που απευθύνονται και αυτό δεν αφορά μόνο την Οικονομική Εξόρμηση. Να πάμε όσο το δυνατόν πιο πλατιά. Γιατί για να αντιμετωπίζουμε και τις οικονομικές δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα χρειάζεται η διεύρυνση των εργαζομένων που θα ενισχύσουν το ΚΚΕ.
-- Τι στόχο βάζει η ΚΟ Αττικής με βάση και την πείρα από προηγούμενες Εξορμήσεις;
Οι προηγούμενες Εξορμήσεις έχουν δείξει ότι η ΚΟ Αττικής υπερκάλυπτε τα πλάνα της, έκανε μεγάλο άνοιγμα. Εχουμε πολύτιμη θετική εμπειρία. Στη συζήτηση των Οργανώσεων η αισιοδοξία φάνηκε και από την αναπροσαρμογή των ατομικών και συλλογικών πλάνων προς τα πάνω. Αυτό συμβαίνει κατά κανόνα. Στόχος της ΚΟ Αττικής είναι να υπερκαλύψει το φιλόδοξο πλάνο που έχει θέσει και είμαστε αισιόδοξοι πως θα τον πετύχουμε ακολουθώντας και εμπλουτίζοντας το σχέδιό μας. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός για μια ακόμα φορά θα στηρίξουν το Κόμμα τους.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Κάτω τα χέρια από τους αγρότες που παλεύουν!

Ανακοίνωση για το μπαράζ διώξεων, ενόψει νέου γύρου κινητοποιήσεων

Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας καταγγέλλει την έναρξη νέου κύκλου διώξεων, με τις κλήσεις στην Αστυνομία σε βάρος αγροτών, για τη συμμετοχή τους στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο Μπλόκο της Νίκαιας από το Γενάρη έως το Φλεβάρη του 2013. Συγκεκριμένα:

Πριν λίγες μέρες κλήθηκαν σε απολογία 5 αγροτοσυνδικαλιστές, ανάμεσά τους οι Β. Μπούτας και Ρ. Μαρούδας, στελέχη της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ και πρόεδροι των Ενωτικών Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας και Λάρισας, αντίστοιχα, για τις 4 κινητοποιήσεις που έγιναν στα διόδια της περιοχής από αγωνιστές αγρότες του μπλόκου της Νίκαιας. Στη δικογραφία που συντάχθηκε, αναφέρονται οι αριθμοί κυκλοφορίας δεκάδων αυτοκινήτων αγροτών που συμμετείχαν.

Σε δικογραφία που συντάχθηκε για τα γεγονότα στις 5 Φλεβάρη 2013 στο μπλόκο της Νίκαιας, κατηγορούνται άλλοι 11 αγροτοσυνδικαλιστές, ότι επιχείρησαν να γκρεμίσουν, με τρακτέρ, την οδική περίφραξη της Εθνικής Οδού σε ένα μέρος της, καθώς και για διατάραξη οδικής ασφάλειας.

Μια άλλη δικογραφία, με κατηγορούμενους πάλι κάποιους από τους επικεφαλής, αφορά στα γεγονότα στις 31 Γενάρη 2013, όταν, για πρώτη φορά από την έναρξη της κινητοποίησης, οι αγρότες του μπλόκου της Νίκαιας επιχείρησαν να βγουν στην Εθνική Οδό και εμποδίστηκαν από τις δυνάμεις των ΜΑΤ.

Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας σημειώνει μεταξύ άλλων: 
"Η ποινικοποίηση των αγώνων είναι πολυχρησιμοποιημένο όπλο διαχρονικά από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να τρομοκρατήσουν το αγροτικό κίνημα. Δεν τα κατάφεραν με τα πάνω από 10.000 αγροτοδικεία σε όλη τη χώρα ως τώρα και ούτε θα τα καταφέρουν στο μέλλον. Οι αγώνες μας είναι πέρα για πέρα νόμιμοι, γιατί έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να παλεύουμε για να γίνει νόμος το δίκιο μας. Καλούμε τους αγροτικούς συλλόγους με αποφασιστικότητα να οργανώσουν την πάλη των αγροτών δυναμώνοντας τη δράση τους, γιατί έρχονται ακόμη χειρότερα μέτρα. Η πρώτη απάντηση θα είναι η μαζική-μαχητική συμμετοχή μας στις απεργιακές συγκεντρώσεις την Τετάρτη 6 Νοέμβρη".

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συντάξεις

έτουμε ως στόχο το "φρένο" στις μειώσεις των συντάξεων, κύριων και επικουρικών και, βεβαίως, ανάλογα με την πορεία της οικονομίας, τη σταδιακή αποκατάστασή τους με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από τους πιο αδύναμους, δηλαδή από την αύξηση της κατώτερης σύνταξης". Τάδε έφη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας χτες στο συνέδριο της ΠΟΣΕ ΙΚΑ. Τι έλεγε όμως πριν ένα περίπου χρόνο, στις 15/11/2012 στη ΛΑΡΚΟ; «Το μεγάλο έγκλημα δεν είναι οι μισθοί και οι συντάξεις - που θα επαναφέρουμε με ένα νόμο και ένα άρθρο, όταν πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε θέση διακυβέρνησης, για να αντιστρέψουμε αυτήν την καταστροφή. Το μεγάλο έγκλημα είναι...» κλπ. Η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει μάτι. Οπως και η σταδιακή του μετάλλαξη σε αυτό που υποτίθεται ότι θέλει να αντικαταστήσει.

Το δεύτερο και πιο ουσιαστικό: Τι λέει ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνει κυβέρνηση; Θα καταργήσει μήπως τις ανατροπές που επιβλήθηκαν με τη «μνημονιακή πολιτική», όπως αποκαλεί και τους νόμους για το Ασφαλιστικό; Σε καμία περίπτωση. Για το μόνο που δεσμεύεται είναι να μπει «φρένο στις μειώσεις». Δηλαδή, να μην έχουμε παραπέρα περικοπές. Και τι γίνεται με τις συντάξεις που έχουν καταβαραθρωθεί; Τι θα γίνει με το μισό εκατομμύριο συνταξιούχων του ΙΚΑ που λαμβάνουν σύνταξη κάτω από 500 ευρώ; Τι θα γίνει με το κόψιμο της 13ης και 14ης σύνταξης; Τι θα γίνει με τα χαράτσια και τις υποχρεωτικές εισφορές που επιβλήθηκαν σε όλους τους συνταξιούχους; Και τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ίδιους νόμους που προβλέπουν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων που θα αποδίδονται μετά το 2015 και που σταδιακά θα επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις με βάση τον νέο υπολογισμό τους, πριν δηλαδή εκδοθούν;

Για το τελευταίο, τις ανατροπές στους μελλοντικούς συνταξιούχους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει καμία αναφορά. Τηρεί σιγήν ιχθύος. Για τις περικοπές στους ήδη συνταξιούχους; Υπόσχεται «σταδιακή αποκατάσταση ανάλογα με την πορεία της οικονομίας...». Αραγε, τι διαφορετικό λέει η κυβέρνηση, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί να αντικαταστήσει, ξιφουλκώντας κατά της πολιτικής της; Και τι θα γίνει αν η οικονομία δεν ακολουθήσει την πορεία που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Ρητορικό το ερώτημα. Ολοι μπορούν να κατανοήσουν τι θα ακολουθήσει...

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Θέλει το λαό καύσιμο στα κέρδη

Χτες ο Αλ. Τσίπρας ήταν αποκαλυπτικός. Μιλώντας σε εργαζόμενους της ΔΕΗ είπε πως «ούτε η ΟΥΛΕΝ ούτε η ΠΑΟΥΕΡ ήταν αυτές που έπαιξαν το βασικό ρόλο για την ανάπτυξη και την ανοικοδόμηση της χώρας μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (...) η ΔΕΗ ήταν η ατμομηχανή της ανάπτυξης». Ξέχασε βέβαια ο Αλ. Τσίπρας, ότι πράγματι η ΟΥΛΕΝ και η ΠΑΟΥΕΡ κρατικοποιήθηκαν, γιατί έπρεπε να αναπτύξουν την παραγωγή τους κάνοντας επενδύσεις σε εκείνη την περίοδο, προκειμένου να συμβάλουν στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή του ιδιωτικού τομέα, ως επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, αλλά δεν ήταν διατεθειμένες να βάλουν κεφάλαια, επειδή το ποσοστό κέρδους ήταν μικρό σχετικά με τις επενδύσεις. Αυτό λοιπόν που λέει ο Αλ. Τσίπρας δεν αποτελεί επιχείρημα κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Αποτελεί συνηγορία υπέρ της εκμετάλλευσής της έτσι που να διευκολύνει την καπιταλιστική κερδοφορία, άλλοτε αυτό επιτυγχάνεται με την κρατικοποίηση άλλοτε με την ιδιωτικοποίηση, που εναλλάσσονται αναλόγως των εκάστοτε αναγκών της καπιταλιστικής οικονομίας.

Προσθέτει άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαιώνοντας ποιος είναι ο καημός του: «Αν ξεπουλήσουμε και το τελευταίο εργαλείο γι' αυτή την ανασυγκρότηση με ποιον τρόπο θα την κάνουμε στο μέλλον;» και «εδώ έχουμε να κάνουμε με ζητήματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια, την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, αλλά και την κοινωνική συνοχή. Και με αυτά δεν μπορούμε να παίζουμε».

Δεν μιλά, βεβαίως, για τις λαϊκές ανάγκες αλλά για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που κάθε επίδοξος διαχειριστής ένα άγχος για το πώς θα την υπηρετήσει καλύτερα το έχει. Μαζί με το άγχος για το πώς θα διατηρήσει την «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την υποταγή του λαού στους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους οποίους υπηρετεί η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα ο λαός φορτώνεται διαρκώς βάρη στο πλαίσιο ενός συστήματος που σάπισε και μόνο βάσανα γεννάει για τη φτωχολογιά.

Προς τι όμως το ερώτημα που έθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ; Αφού προεξόφλησε ότι ο λαός «θα βάλει πλάτη» για «να βγούμε από αυτή τη δύσκολη στιγμή που βρέθηκε η χώρα μας, από αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Θα παράξουμε πλούτο». Αφού όπως ισχυρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ «θα κάνει ό,τι είναι δυνατό, ώστε να επανέλθει η ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο ως 100% δημόσια επιχείρηση»... Αλήθεια θα την πάρει πίσω από τα μονοπώλια; Μα αυτά υπηρετεί η ανάπτυξη που πρεσβεύει.

Μήπως όμως το ερώτημα αποσκοπούσε να εκμαιεύσει την απάντηση που θέλει να ακούσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως ξόρκιζε φόβους; μιας και γνωρίζει πως λαός δεν θα βάζει για πολύ πλάτες για να τραβάνε τον ανήφορο τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Μιας και ξέρει ότι στο πλαίσιο του συστήματος που θέλει να διαχειριστεί ούτε για αστείο δεν θα τον αφήσουν να επαναφέρει τη ΔΕΗ κατά 100% στο δημόσιο, αλλά ακόμη και αν το κάνει αυτή θα συνεχίζει όπως και πριν ιδιωτικοποιηθεί να πουλά ρεύμα φτηνό στις επιχειρήσεις και ακριβό στο λαό.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ρίχνουν χρήμα για να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό

Χρήμα με ουρά διαθέτει η ΕΕ και προωθεί στην αγορά η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να προπαγανδιστεί και στη χώρα μας το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με το οποίο επιχειρείται να ταυτιστεί η ναζιστική θηριωδία με τον κομμουνισμό και τις σοσιαλιστικές χώρες. Το σχετικό πρόγραμμα απευθύνεται σε δήμους πανεπιστήμια και ΜΚΟ που καλούνται να οργανώσουν εκδηλώσεις με αντίτιμο 100.000 ευρώ για κάθε ανάλογο έργο. Πρόκειται για μια χυδαία και κατάπτυστη προσπάθεια, η οποία δείχνει πού στοχεύουν, τι πραγματικά τους ενοχλεί. Αλλοιώνοντας την ιστορική μνήμη, πασχίζουν να ακρωτηριάσουν ριζοσπαστικές, αγωνιστικές διαθέσεις, προς ισχυροποίηση της εξουσίας των μονοπωλίων, ώστε με το λαό υποταγμένο τίποτε να μην απειλεί την κυριαρχία τους.
Σύμφωνα με έγγραφο που διακινείται από το υπουργείο Εσωτερικών και απευθύνεται σε αποκεντρωμένες διοικήσεις, δήμους και περιφέρειες της χώρας, πανεπιστήμια και ΤΕΙ, επιμελητήρια, ΜΚΟ, άλλους φορείς, βρίσκεται ήδη σε φάση επιλογής φορέων το ευρωενωσιακό πρόγραμμα «Ευρώπη για τους Πολίτες, 2014 - 2020». Το ενδιαφέρον του προγράμματος εντοπίζεται στο σκέλος του που ονοματίζουν «Ευρωπαϊκή Μνήμη». Περιγράφοντάς το οι αρμόδιοι αναφέρουν:

«Τα επιδοτούμενα έργα αντανακλούν τις αιτίες της ανάδυσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία (ναζισμός, φασισμός, σταλινισμός και ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα). Επίσης, στο πλαίσιο αυτού του σκέλους, θα επιδοτηθούν έργα που αφορούν σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ευρωπαϊκής Ιστορίας, οι οποίες υπογραμμίζουν και ενθαρρύνουν την ανοχή, την αμοιβαία κατανόηση, το διαπολιτισμικό διάλογο και τη συμφιλίωση.

Τα έργα υλοποιούνται από διάφορους τύπους οργανισμών (τοπικές αρχές, ΜΚΟ, ερευνητικά ιδρύματα κ.ά.) αναπτύσσοντας διάφορους τύπους δράσεων (ερευνητικές, άτυπες μορφές εκπαίδευσης, δημόσιες συζητήσεις, εκθέσεις κ.ά.) και εμπλέκοντας πολίτες από διαφορετικές ομάδες - στόχους.

Το σύνολο των έργων θα πρέπει να υλοποιούνται σε διεθνικό επίπεδο (δημιουργία και λειτουργία διεθνικών συμπράξεων και δικτύων) με ξεκάθαρη ευρωπαϊκή διάσταση.

Οι επιλέξιμοι φορείς και εταίροι των έργων: δημόσιες τοπικές/περιφερειακές αρχές, ΜΚΟ με νομική προσωπικότητα αναγνωρισμένη σε επιλέξιμη χώρα.

Μέγιστη επιδότηση: 100.000 ευρώ. Μέγιστη διάρκεια δράσεων: 18 μήνες».

Στο πρόγραμμα μπορούν να συμμετάσχουν «όλοι οι κοινωνικοί φορείς που προωθούν την ευρωπαϊκή ιδιότητα του πολίτη και ειδικότερα: Τοπικές και Περιφερειακές Αρχές. Επιτροπές Αδελφοποίησης. Ερευνητικοί οργανισμοί της ευρωπαϊκής δημόσιας πολιτικής (δεξαμενές γνώσης). Οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών. Οργανώσεις ερευνητικές, νεολαίας και εκπαιδευτικές».

Επομένως, ένας δήμος, μια περιφέρεια, μια σχολή ή ένα επαγγελματικό επιμελητήριο, μια από τις περιλάλητες ΜΚΟ θα εισπράξουν καθένας τους από την ΕΕ 100.000 ευρώ ζεστό παραδάκι, ώστε να συμμετάσχουν σε δίκτυα που θα απλώνονται παντού στην ΕΕ, θα επικεντρώνουν στα μυαλά πολιτών - στόχων, προκειμένου με σεμινάρια, εργαστήρια, διαλέξεις κι εκθέσεις, αναπαράγοντας όλη τη συστημική προπαγάνδα, τη χαλκευμένη στα καταγώγια μυστικών υπηρεσιών τύπου CIA περί «εγκλημάτων του κομμουνισμού» (βλ. μια σειρά χιλιοειπωμένα παραμύθια ήδη από την εποχή του Χίτλερ και τον ίδιο τον Γκέμπελς, όπως το Κατίν και ο λιμός της Ουκρανίας) να δηλητηριάσουν τη συνείδησή του λαού, να ταυτίσουν την πανανθρώπινη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού με το γέννημα - θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος, τον ναζισμό - φασισμό και τις θηριωδίες του.

Μια επιχείρηση που χτυπά την ιστορική μνήμη ακριβώς για να ακρωτηριάσει τις αγωνιστικές διαθέσεις του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της ΕΕ σήμερα και αύριο. Να αμβλύνει τον όποιο ριζοσπαστισμό αναπτύχθηκε και μπορεί να αναπτυχθεί παραπέρα. Να αποκόψει (εν μέσω κρίσης του συστήματος και επιβολής άγριων αντιλαϊκών μέτρων προκειμένου να την περάσουν αλώβητα τα μονοπώλια) τα λαϊκά στρώματα από τους πρωτοπόρους εργάτες, τους μπροστάρηδες διαχρονικά των λαϊκών αγώνων, τους κομμουνιστές.

Μια ύβρις κιόλας απέναντι στα εκατομμύρια των νεκρών κομμουνιστών, ανθρώπων που θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή, αγωνιζόμενοι ενάντια στις ορδές του ναζισμού και φασισμού, τις υποστηριζόμενες και εξοπλισμένες από τα μονοπώλια της εποχής όπως η Κρουπ, η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil (η σημερινή Exxon-Mobil), η IBM, η ΙΤΤ (η σημερινή ΑΤ&Τ), η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι.

Βιομήχανοι που βρήκαν τον καλύτερο σύμμαχό τους στο ναζισμό καθώς όπως είπε ο ίδιος ο Γ. Κρουπ, 26 Ιανουαρίου 1934: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».

Υπάρχει προϊστορία

Του ευρωπαϊκού προγράμματος, το κατάπτυστο περιεχόμενο του οποίου αποκαλύπτει σήμερα ο «Ρ», είχαν προηγηθεί πολλές άλλες τέτοιες προσπάθειες. Ενδεικτικά: Τέλη του 2005 με αρχές του 2006 προωθήθηκε το περίφημο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Φλεβάρη του 2006 εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η έκθεση με τίτλο «Πολίτες για την Ευρώπη» που υιοθετούσε το πνεύμα του αντικομμουνιστικού μνημονίου, αφού περιείχε τροπολογίες που εξίσωναν το φασισμό με τον κομμουνισμό. Το Μάρτη του 2008, ευρωβουλευτές της «σοσιαλιστικής» ευρωομάδας ζητούσαν από την Κομισιόν να «σκύψει» στα «εγκλήματα γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου που διεπράχθησαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα», και συγκεκριμένα απ' το «ναζιστικό και το σταλινικό».

Ακολούθησε η προσπάθεια ΕΕ, Συμβουλίου της Ευρώπης και ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου σαν «γιορτή» για την ανατροπή του σοσιαλισμού, καταδικάζοντας ταυτόχρονα το σοσιαλισμό και το λεγόμενο «σταλινισμό». Τον Δεκέμβρη του 2011, η ίδια η Κομισιόν ομολόγησε ότι προωθεί «σε εύθετο χρόνο» νομοθετικά μέτρα για την ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Σε απάντησή της προς τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ σημείωνε: «Σε αυτό το στάδιο δεν πληρούνται ακόμα οι προϋποθέσεις για να γίνει χρήση αυτής της δυνατότητας, αλλά θα επανεξετάσει το θέμα σε εύθετο χρόνο». Ομως, για να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος η Επιτροπή τόνιζε: «Ολα τα απολυταρχικά καθεστώτα καταλήγουν σε παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ότι το να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη των εγκλημάτων αυτών αποτελεί συλλογικό καθήκον ως ένδειξη τιμής και σεβασμού απέναντι σε όλα τα θύματα. Η Επιτροπή είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει τα χρηματοδοτικά της προγράμματα προς τούτο, ιδίως τη δράση "Ενεργός ευρωπαϊκή μνήμη" του προγράμματος "Ευρώπη για τους πολίτες", σκοπός της οποίας είναι να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού». Ο,τι προωθείται τώρα και εδώ.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να λύσει το διατροφικό πρόβλημα

Ο παραγωγικός τρόπος που προτείνει το ΚΚΕ
εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων
σε όφελος της λαϊκής ευημερίας
Το θέμα της διατροφής είναι βασικά ζήτημα πολιτικό για κάθε λαό, για κάθε άνθρωπο, αφού αφορά την επιβίωση και την αναπαραγωγή του. Ωστόσο, στο στάδιο του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, που χαρακτηρίζεται από τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση, η παραγωγή τροφίμων για την κατανάλωση - όπως και όλων των εμπορευμάτων - γίνεται με βασικό κριτήριο την εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους σε αυτούς που παράγουν τα τρόφιμα και όχι την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών.

Αυτό προκάλεσε το λεγόμενο «διατροφικό πρόβλημα», που έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα αυτήν την περίοδο για δύο βασικούς λόγους:

  • Ο πρώτος αφορά στις κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, που εξανεμίζουν το πετσοκομμένο εισόδημα των λαϊκών οικογενειών και καταδικάζουν στην πείνα και τον υποσιτισμό ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Αυτό εντείνεται με τη δραστική μείωση μισθών, συντάξεων και το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας. Δηλαδή, αν και μειώνεται το λαϊκό εισόδημα, τα πάντα - και τα τρόφιμα - αυξάνουν μαζί με τα χαράτσια.

  • Ο δεύτερος αφορά στα διατροφικά σκάνδαλα, όπως με το κρέας του αλόγου που εμφανιζόταν ως μοσχαρίσιο, όπως παλιότερα με τη γρίπη των πουλερικών, από την οποία έχουν πεθάνει δεκάδες άνθρωποι στην Ασία, την επιδημία στη Γερμανία από το εντερο-αιμορραγικό βακτήριο «e.coli», που εντοπίστηκε σε φύτρες οσπρίων και είχε προκαλέσει το θάνατο 39 ανθρώπων, τις διοξίνες στα πουλερικά, τη μελαμίνη στο γάλα, από την οποία πέθαναν μικρά παιδιά - μωρά, τα ορυκτέλαια στο ηλιέλαιο, που εντοπίστηκαν στο Βόλο, τη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια στα βοοειδή, τις διοξίνες στα αυγά, στα πουλερικά και στα χοιρινά και πολλά άλλα. Τα σκάνδαλα αυτά απέδειξαν ότι οι αυτοέλεγχοι της βιομηχανίας που επιβάλλει η ΕΕ δεν είναι λύση, ούτε ο αδύναμος και με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό ΕΦΕΤ.


Σήμερα αυτή η πολιτική συνεχίζεται, η κυβέρνηση απολύει, διαλύει, εξαφανίζει αναγκαίες υποδομές για την ανάπτυξη και προώθηση της αγροτικής παραγωγής, από πλευράς εγγύησης ασφάλειας και ποιότητας των προϊόντων.

Η κατάσταση σήμερα

Τι έχουμε σήμερα στον πρωτογενή τομέα;

Αν και η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει τα περισσότερα αγροτικά και ζωοκομικά προϊόντα υψηλής ποιότητας για τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού, ξοδεύονται περίπου 5 - 6 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για εισαγωγές. Εισάγουμε κρέας - ζωοκομικά που ξεπερνούν συνολικά τα 2 δισ. ευρώ το χρόνο, μαλακό στάρι, όσπρια, ζωοτροφές, ακόμη και κηπευτικά κ.ά., όταν μπορούμε να τα παράγουμε, και μάλιστα καλύτερης ποιότητας και ασφαλή. Γι' αυτό τα προτιμούν και βαφτίζουν τα εισαγόμενα ελληνικά.

Την ίδια στιγμή, οι μικρομεσαίοι αγρότες, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είναι καταχρεωμένοι, δεν μπορούν να πουλήσουν την παραγωγή τους. Σαπίζει στην αποθήκη ή στο χωράφι ή αναγκάζονται να πωλούν στους εμποροβιομήχανους σε εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής. Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει υπέρμετρα από την αντιλαϊκή, φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης, τη στυγνή εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι αυξήσεις είναι μεγάλες στις ζωοτροφές, στα αγροτικά μέσα και εφόδια - εξαιτίας και της αύξησης του ΦΠΑ -, στην Ενέργεια, στα μεταφορικά. Σ' αυτά προστίθενται τα χαράτσια, η φορολόγηση και τώρα ο φόρος που ετοιμάζουν στις αποθήκες και τα χωράφια.

Ολα αυτά είναι απόρροια της ευρωκοινοτικής πολιτικής. Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε ότι η ένταξη της χώρας στην ΕΕ θα έπληττε πριν από όλα την αγροτιά και από εξαγωγική χώρα είμαστε εισαγωγέας αγροτικών προϊόντων. Ωστόσο, η ανάπτυξη της γεωργίας - κτηνοτροφίας - αλιείας για τον κάθε λαό αποτελεί τον πιο στρατηγικό τομέα, γιατί συνδέεται με την επισιτιστική ασφάλεια, τη διατροφική εξάρτηση και τον εφοδιασμό της βιομηχανίας με πρώτες ύλες.

Η χώρα μας έχει εδαφοκλιματολογικά πλεονεκτήματα και πείρα του λαού για ανάπτυξη του γεωργοκτηνοτροφικού τομέα. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό στα πλαίσια της ΕΕ, με τους περιορισμούς, τις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα όταν υπερβούμε την ποσότητα (ποσόστωση) που έχει επιβληθεί στην παραγωγή. Εισάγουμε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε, κυρίως ζωοκομικά, όσπρια, ζωοτροφές κ.ά. Γι' αυτό είναι αρνητικό το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο.

Ταυτόχρονα, υπάρχει πλήρης απελευθέρωση των εισαγωγών ομοειδών προϊόντων, τόσο από χώρες της ΕΕ όσο και από τρίτες. Δηλαδή, εισαγωγές χωρίς δασμούς, όπως τομάτας από Μαρόκο, όπου Ισπανοί επιχειρηματίες έχουν χιλιάδες στρέμματα θερμοκηπιακών μονάδων και παράγουν γενετικά τροποποιημένες τομάτες, τις οποίες εξάγουν φτηνότερα, λόγω χαμηλού εργασιακού κόστους και ενέργειας, σε όλη την Ευρώπη.

Επίσης προβληματική είναι η μειωμένη παραγωγικότητα, λόγω του πολυάριθμου μικρού και πολυτεμαχισμένου αγροτικού κλήρου και της έλλειψης υποδομών. Σημειώνεται ότι ο μέσος όρος εκμετάλλευσης είναι τα 56 στρέμματα σε 4 - 5 διαφορετικά τεμάχια.

Ακόμη, καλλιέργειες στις οποίες είχαμε συγκριτικό πλεονέκτημα, καθώς δεν παράγονται σε άλλες χώρες της ΕΕ, με ευρωκοινοτικές ντιρεκτίβες περιορίστηκαν δραματικά, όπως τα καπνά (μείωση 82%), η σταφίδα, ο τοματοπολτός, το βαμβάκι κ.ά. Αλλες, πάλι, είναι καθ' οδόν για αφανισμό, όπως η τευτλοκαλλιέργεια με κλείσιμο και των υπόλοιπων τριών εργοστασίων που έχουν απομείνει από τα πέντε, όταν υπήρχε αυτάρκεια αλλά και εξαγωγές ζάχαρης. Το ίδιο ισχύει και με τη λιπασματοβιομηχανία: Υπήρχαν πέντε εργοστάσια, απέμεινε ένα στην Καβάλα που ψυχορραγεί.

Τα αναφέρουμε αυτά και θα μπορούσαν να ειπωθούν άλλα τόσα, γιατί δεν μπορεί κανείς να δει το αγροτικό ζήτημα και τα οξυμένα προβλήματα της αγροτιάς, αν δεν αναφερθεί στην ΕΕ, στα 32 χρόνια παραμονής της Ελλάδας, με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, συρρίκνωση μικρών και μεσαίων αγροτών, που βέβαια τους είχαν υποσχεθεί «χρυσά κουτάλια».

Τι θα κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός;

Μας ρωτούν: Η κατάσταση είναι άσχημη, αλλά εσείς τι προτείνετε; Απαντούμε: Αντίσταση και οργάνωση της πάλης για να μην περάσουν τα χειρότερα και, ταυτόχρονα, ο καθημερινός αγώνας να έχει προοπτική για άλλη, φιλολαϊκή πολιτική. Δηλαδή, να πάρει την εξουσία πραγματικά ο λαός, που θα σχεδιάσει με κεντρικό σχεδιασμό την οικονομία υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Τι εννοούμε ότι κεντρικά σχεδιάζουμε ως χώρα; Για παράδειγμα: Τι ποσότητες χρειάζονται για να καλυφτούν οι ανάγκες του λαού μας σε στάρι, για ψωμί, ζυμαρικά κ.ά., σε λάδι, κηπευτικά, φρούτα, ζωοτροφές και κτηνοτροφικά προϊόντα, κρασί, σταφίδα, βαμβάκι, καπνό, σε βιομηχανική τομάτα, αλιεύματα - ψάρια κ.ά. και, όπου υπάρχει δυνατότητα, να κάνουμε εξαγωγές (π.χ. βαμβάκι, βιομηχανική τομάτα, λάδι κ.ά.).

Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο που έχουμε να κάνουμε, είναι η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και των κτηνοτροφικών καλλιεργειών για τις ζωοτροφές, με υποδομές, κτηνοτροφικά ινστιτούτα. Δεν μπορείς να δίνεις κάθε χρόνο 2 δισ. για εισαγωγές ζωοκομικών και ζωοτροφών, ενώ μπορούν να παράγονται στη χώρα.

Με κεντρικό σχεδιασμό επιλέγουμε τις περιοχές όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια, την παραγωγή και ανάπτυξή τους, το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται, τα μηχανήματα κ.ά. Σημαίνει ακόμα κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα. Της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κ.ά.) και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φτηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος και η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από το κρατικό εμπόριο και τα κρατικά εργοστάσια.

Με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη, με ινστιτούτα που θα λύνουν προβλήματα, θα μειώνεται συνολικά το κόστος παραγωγής. Θα αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης και άμεσης σύνδεσής της με τη μεταποίηση. Και, φυσικά, θα δημιουργηθεί κρατικός φορέας συγκέντρωσης και εμπορίου αυτών των αγροτικών προϊόντων.

Αυτό σημαίνει ότι θα παράγουμε ό,τι χρειάζεται ο λαός μας. Δεν θα γίνονται εισαγωγές σε ό,τι προϊόντα παράγουμε και φυσικά κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί, δεν θα έχει καμιά αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσει φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ζωοτροφές κ.ά. και σε τι τιμές θα πουλήσει τα προϊόντα του. Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή το κρατικό εργοστάσιο και φυσικά καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους για τη δουλειά τους.

Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο γεωργίας και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών, που θα καλύπτουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Το ίδιο θα γίνεται και στους άλλους τομείς της οικονομίας. Για παράδειγμα, στον τομέα της Ενέργειας, τα κοιτάσματα λιγνίτη σε Ελασσόνα και Δράμα - τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη - θα αξιοποιηθούν για φτηνή ενέργεια, που σημαίνει φτηνές μεταφορές, φτηνή θέρμανση κ.ά.

Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά, και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, νέους. Σε αυτήν τη βάση θα διαμορφωθούν προϋποθέσεις για αύξηση του χρόνου ξεκούρασης των αγροτοπαραγωγών, θα δίνεται εναλλακτική εργασιακή διέξοδος στους νέους, θα υπάρχει ολόπλευρη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού.

Γι' αυτό δυναμώνουμε και κλιμακώνουμε τους καθημερινούς αγώνες, με μαχητικότητα, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, δίνουμε προοπτική στην πάλη μας για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η λύση και η διέξοδος για το λαό πρέπει να προέρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία. Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Διαμάντω ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ 
Υπεύθυνη του Τμήματος Αγροτικής πολιτικής της ΚΕ

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Σπίτι μου, σπιτάκι μου…

Η είδηση δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν. Το 75% των στεγαστικών δανείων είναι στο κόκκινο. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να απελευθερώσει τους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία. Και που οι φόροι σε αυτά έχουν φτάσει στα ουράνια και θα πάνε ακόμα παραπάνω. Και ενώ η εφορία θα αρχίσει να δέχεται -λέει- και ακίνητα για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Σπίτι μου, σπιτάκι μου… που λέει ο λαός. Σπρώχνονται ποιος θα το πρωτοπάρει. Η τράπεζα, η εφορία ή κάποιος άλλος;

Δεν πρόκειται για τη λογική του παραλόγου. Είναι η απόρροια του ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος και η πιο στοιχειώδης λαϊκή ανάγκη δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, αλλά αποτελεί εμπόρευμα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή και να δούμε κάποιες πλευρές.

Έχεις την ανάγκη να ζεις σε ένα σπίτι, να βάλεις μέσα την οικογένειά σου. Αλλά παρόλο που δουλεύεις σαν το σκυλί, τα λεφτά ποτέ δεν σου φτάνουν για να το εξασφαλίσεις. Έρχεται λοιπόν η τράπεζα και σχεδόν σε παρακαλάει για να σου δώσει ένα δάνειο, από το οποίο θα βγάλει κέρδος και μάλιστα μεγάλο. Εσύ ξέρεις ότι θα το ξεπληρώνεις μια ζωή και θα πληρώσεις τρεις φορές όσα πήρες. Όμως είναι ένας τρόπος για να καλύψεις αυτή τη βασική ανάγκη. Και κάπως έτσι βάζεις όλες σου τις οικονομίες, την υπογραφή σου στο δάνειο και το κεφάλι σου στον ντορβά.

Γι’ αυτό το σπίτι έχουν δουλέψει σε όλους τους τομείς, από την παραγωγή των υλικών μέχρι το χτίσιμό του άλλοι εργάτες σαν και σένα. Αλλά και αυτοί όπως και εσύ, δεν μπορούν να έχουν σπίτι και πρέπει κι αυτοί να μπουν στην ίδια διαδικασία. Την ίδια στιγμή που από τη δουλειά όλων αυτών των εργατών, κάποιοι καπιταλιστές έχουν βγάλει πολλά κέρδη και έχουν όχι ένα, αλλά πολλά πανάκριβα σπίτια.

Και μετά έρχεται η καπιταλιστική κρίση. Όχι γιατί κάποιοι δεν διαχειρίστηκαν καλά το σύστημα αλλά γιατί αυτό μπούκωσε από τα κέρδη.

Οι καπιταλιστές λοιπόν φορτώνουν στην πλάτη σου όλα τα βάρη και τις συνέπειες της κρίσης που εκείνοι δημιούργησαν. Τώρα παίρνεις τον μισό μισθό, αν παίρνεις μισθό και δεν είσαι άνεργος, ενώ τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο. Σου διαλύουν τη ζωή, σε καταδικάζουν στην ανασφάλεια. Πληρώνεις για τα πάντα, για την παιδεία, την υγεία, τα φάρμακα. Πού να πληρώσεις και το δάνειο; Πώς να πληρώσεις όλους αυτούς τους φόρους;

Τώρα μπορείς να δεις καθαρά ότι το σπίτι σου δεν κινδυνεύει από τους κομμουνιστές, όπως σου έλεγαν χρόνια και χρόνια οι κάθε λογής λασπολόγοι.

Άλλωστε στο σοσιαλισμό που κατασυκοφαντούν, η λαϊκή στέγη ήταν εξασφαλισμένη για όλους. Κανένας εργάτης δεν κινδύνευε να μείνει στο δρόμο. Το άγχος «να βάλω το κεφάλι μου κάτω από ένα κεραμίδι» δεν υπήρχε ούτε ως έννοια. Γιατί στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, όπου ο πλούτος που παράγεται είναι λαϊκή ιδιοκτησία και δεν τον ιδιοποιείται κανένας καπιταλιστής, γνώμονας δεν είναι το κέρδος, αλλά μόνο τι χρειάζεται ο λαός.

Τώρα είναι ώρα λοιπόν να πατήσεις στα πόδια σου. Να μπεις μπροστά, εσύ και όλοι οι εργάτες, όλος ο λαός. Να μην επιτρέψεις να πάρουν κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας, να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός. Είναι και δική σου ευθύνη.

Πάνω απ’ όλα όμως είναι η ώρα να πάρεις τη θέση σου στη μεγάλη λαϊκή συμμαχία για να βαδίσουμε μαζί με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής, για έναν δρόμο ανάπτυξης με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Πληθαίνουν τα κρούσματα κατασχέσεων και παρακρατήσεων μισθών για οφειλές στο Δημόσιο

Πληθαίνουν τα κρούσματα καταγγελιών για κατασχέσεις από Εφορία και άλλους Οργανισμούς σπιτιών και περιουσιακών στοιχείων, ραβασάκια από ασφαλιστικά ταμεία για χρέη, παρακρατήσεις μισθών, επιδομάτων, καταθέσεων για διάφορες οφειλές, λογαριασμούς ΔΕΚΟ κλπ. περιπτώσεις χρεών προς το Δημόσιο, αλλά και τράπεζες.

Οι εξελίξεις μπορεί να φαίνονται «μεμονωμένες» ή να αποδίδονται σε «λάθος ερμηνεία» των εγκυκλίων και των νόμων, σε «υπερβάλλοντα ζήλο» των υπαλλήλων, σε «αλαλούμ» μεταξύ των υπηρεσιών, στην «κατά γράμμα» εφαρμογή του νόμου και σε διάφορες άλλες δικαιολογίες, αλλά η πραγματικότητα είναι μία και ταξική. Ολα αυτά είναι απότοκα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της διασφάλισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης με κάθε τρόπο και μέσο, της μετακύλισης των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης εξ ολοκλήρου στις πλάτες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτών που παράγουν τον πλούτο και τα «παράσιτα» οι κεφαλαιοκράτες, με τους πολιτικούς τους υπηρέτες και τους πολυεπίπεδους μηχανισμούς που έχουν στην υπηρεσία τους, δεν φτάνει που τους ξεζουμίζουν καθημερινά, τώρα τους ξεσπιτώνουν, τους αφήνουν χωρίς φαγητό, πετρέλαιο θέρμανσης, χωρίς μεροκάματο, χωρίς περίθαλψη, τους παίρνουν το μικρομάγαζο από το οποίο βγάζουν ένα πιάτο φαΐ, στερώντας το δικαίωμα στη μόρφωση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των παιδιών και της οικογένειάς τους.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κύμα κατασχέσεων που θα διογκωθεί το επόμενο διάστημα δεν είναι αποτέλεσμα «μνημονίων», «τρόικας», «κακών Γερμανών», «λάθος συνταγών», «μειγμάτων διαχείρισης», «ανίκανων διαπραγματευτών», «κακών, δευτεροκλασάτων  τροϊκανών», «ακραίων νεοφιλελεύθερων», «ανάλγητων πρωθυπουργών, υπουργών και διευθυντών υπουργείων που είναι ξεκομμένοι από την κοινωνία». Δεν αφορά κάποιους «κακοπληρωτές και μπαταξήδες», όπως σκόπιμα καλλιεργούν για να παγιδεύσουν την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Στη φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα και για να ξεπεράσει την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων είναι υποχρεωμένο να γίνει ακόμα πιο βάρβαρο, πιο επιθετικό. Και εδώ ο δρόμος είναι ένας και για όλες τις χώρες είτε έχουν μνημόνιο και δανειακή σύμβαση είτε όχι. Τα παραδείγματα άλλωστε στην Ισπανία, την Ιταλία, αλλά και άλλες χώρες με τις κατασχέσεις σπιτιών και όχι μόνο είναι χαρακτηριστικά. Επιδιώκουν να γίνει συνολικά όσο το δυνατόν πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Υλοποιούν στην πράξη τα περί «καλού και κακού χρέους», ότι για τα «ελλείμματα και την υπονόμευση της ανταγωνιστικότητας φταίνε οι διεκδικήσεις και οι παροχές», ότι «δυστυχώς οι επιδοτήσεις πήγαν σε τυχοδιώκτες επιχειρηματίες και όχι στους υγιείς» κλπ. επικίνδυνες θεωρίες μέσα στο εργατικό κίνημα για να το «τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί» αποδεχόμενο να σηκώσει εξ ολοκλήρου το φορτίο. Έτσι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του, δεν θα αφορά μόνο το μεροκάματο, τις εργασιακές σχέσεις, τις συντάξεις και το ασφαλιστικό. Αλλά και στο να πάρει το σπίτι του άνεργου για ένα κομμάτι ψωμί, να δεσμεύσει το χωράφι του αγρότη για να τον ξεκληρίσει μια ώρα γρηγορότερα ώστε να επιταχυνθεί η συγκέντρωση γης και αγροτικών δραστηριοτήτων στα μεγάλα αγροτικά μονοπώλια. Να μπει ταχύτερα το λουκέτο στο μικρομεσαίο επαγγελματία, έμπορο και βιοτέχνη μιας και οι πολυεθνικές επιδιώκουν άμεσα να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο, μονοπωλώντας το σύνολο της αγοράς. Να «εθιστεί» η εργατική - λαϊκή οικογένεια ότι δεν είναι «δεδομένο» ότι θα μπορεί να βάλει κάθε μέρα ένα πιάτο φαΐ, θα πάει το παιδί ταϊσμένο στο σχολείο, ότι θα έχει για πάντα το σπίτι του, ότι το σπίτι θα έχει ρεύμα, νερό, θέρμανση κλπ. Με τους έτοιμους και «αναβαθμισμένους» μηχανισμούς που έχουν στήσει, ΔΕΚΟ, Εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες κόβουν ρεύμα και νερό, παρακρατούν τους ήδη πενιχρούς μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, έτσι ώστε να εξαναγκαστεί ο εργάτης να πάει να δουλέψει για 10 έως 20 ευρώ στον εργοδότη και να πει και ευχαριστώ που βρήκε και αυτά τα ψίχουλα.

Τα παραδείγματα πολλά που έχει αποκαλύψει ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»,  έχουν αναδείξει το ΚΚΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας, οι Λαϊκές Επιτροπές και οι Επιτροπές Αγώνα, αντιπαλεύοντας έμπρακτα όλη αυτή τη βαρβαρότητα. Με την απειλή της κατάσχεσης, της διακοπής ρεύματος, νερού, παρακράτησης μισθών, συντάξεων και πενιχρών επιδομάτων «πάνε περίπατο» και η ΣΣΕ, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας, ενώ επικρατεί ο νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας και ανταγωνισμού, του «επιβιώνω πατώντας στο πτώμα του άλλου» και βέβαια «όλοι μαζί στον πάτο για να χτυπήσουν ταβάνι» τα κέρδη της εργοδοσίας. Το πρόβλημα δεν λύνεται με «αναμονή», περιορίζοντας τις καθημερινές ανάγκες, με την προσμονή ότι «κάτι θα γίνει και θα αλλάξει η κακιά μοίρα», ότι «εκλιπαρώντας για το αυτονόητο στα κανάλια, μιλώντας στο παράθυρο με τον υπουργό και τον αρμόδιο», θα βρεθεί επιτέλους κάποιος «σώφρων» αφού έχουμε μπλέξει με «τρελούς και επικίνδυνους», ότι «ατομικά» θα λύσει κάποιος το πρόβλημα, ότι αν έρθει ένας άλλος «κυβερνητικός διαχειριστής», ότι ψηφίζοντας για «τιμωρία» φασιστικά-ναζιστικά κόμματα -γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος- «τουλάχιστον θα βγάλει το άχτι του για τα δεινά του», θα ξεμπλέξει με τέτοια και άλλα βάσανα. Αν πάει στον «φιλάνθρωπο», που από τη μία τον πετά στο δρόμο της ανεργίας και από την άλλη του δίνει ένα πακέτο μακαρόνια, θα δει χαΐρι και προκοπή.  Ας κρίνει από την πείρα της ίδιας της ζωής του. Αν σε αυτή τη φάση καθυστέρησε και ματαιώθηκε η εκδήλωση της «χιονοστιβάδας της βαρβαρότητας», οφείλεται στον οργανωμένο, συλλογικό, ταξικό ανυποχώρητο αγώνα. Στη συλλογική πάλη, την ταξική αλληλεγγύη και συμπαράσταση, στη διεκδίκηση με «υψωμένη τη γροθιά» και όχι με το άπλωμα του χεριού για να προλάβει όποιο ψίχουλο πέσει από το τραπέζι του καπιταλιστή. Με βαθιά συνειδητοποίηση του «Τάξη απέναντι σε Τάξη». Σε αυτό τον σκληρό αγώνα η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν τα δικά τους όπλα και στηρίγματα. Έχουν πρώτα από όλα τη δική τους δύναμη να εμπιστευτούν. Τα ταξικά τους σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, τις Λαϊκές Επιτροπές, τις δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα χωράφια, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις υπηρεσίες, παντού. Τους πρωτοπόρους τίμιους αγωνιστές σε κάθε χώρο, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ.

Τα συνθήματα: «Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν» «Κανένας μόνος του στην καπιταλιστική κρίση», «Οι γειτονιές και οι χώροι δουλειάς να γίνουν κάστρα ταξικού, ανυποχώρητου αγώνα» να κυριαρχήσουν, να γίνουν τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης.

Μπροστά και στη γενική απεργία στις 6 Νοέμβρη το ΠΑΜΕ διεκδικεί: 

  • Όχι στη νέα φοροεπιδρομή που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός. 

  • Να σταματήσουν τώρα όλα τα χαράτσια είτε της ΔΕΗ, είτε της Εφορίας. 

  • Να σταματήσει κάθε κατάσχεση και πλειστηριασμός στα σπίτια του εργαζόμενου λαού. 

  • Να καταργηθούν οι φόροι σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. 

  • Να μη μείνει λαϊκό σπίτι χωρίς θέρμανση.